Η Ρούλα Κορομηλά αποκαλύπτει πως θα ξαναέκανε πρωινό και… σφάζει με το βαμβάκι τον Γ. Λιάγκα και όχι μόνο!

Μία συνέντευξη εφ ΄όλης της ύλης αποφάσισε να δώσει η Ρούλα Κορομηλά και να τα πει έξω από τα δόντια για όλους! Ναι, η Ρούλα αποφάσισε να παραχωρήσει στην Αφροδίτη Γραμμέλη και στο “Βήμα” μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της κατά την διάρκεια της οποίας μίλησε για το “Just”, τα πρωινά, τις κριτικές, την τηλεόραση του σήμερα, απαντά σε όλους λένε πως πρέπει να “πάει σπίτι της” και αποκαλύπτει πως θα ξανά έκανε πρωινό! Επίσης, δεν δίστασε όπου χρειάστηκε να… σφάξει με το βαμβάκι! Χαρακτηριστικό σημείο; Το σημείο για το οποίο μιλά για τον Γιώργο Λιάγκα!

Λίγο πριν ανοίξει η εξώπορτα μπροστά από τα μάτια μου πέρασαν όλα όσα διαβάζω αυτά τα χρόνια: η Ρούλα έχει κάνει πολλές πλαστικές και μπότοξ, είναι Μέγαιρα στη δουλειά της, η Κορομηλά «τρώει» τους συνεργάτες της, είναι ανασφαλής, δεν μιλάει στις συνεντεύξεις. Χιλιάδες φήμες. Η πόρτα ανοίγει και μία όμορφη γυναίκα με υποδέχεται ξυπόλυτη, με μία βερμούδα κι ένα καλοκαιρινό μακό, δίχως ίχνος μακιγιάζ. Απλή και ήρεμη, ευγενική, φιλική και συμφιλιωμένη με τον χρόνο. Ούτε κολακείες, ούτε επιτήδευση, ούτε απαιτήσεις, ούτε αλαζονεία. Οκλαδόν στον καναπέ της απάντησε σε όλα τα ερωτήματα, δεν δίστασε πουθενά και μέχρι να τελειώσει η τρίωρη συνομιλία μας, η Ρούλα Κορομηλά μίλησε για όλα. Οι φήμες γκρεμίστηκαν η μία μετά την άλλη.

-Ποια είναι η σχέση σας με την τηλεόραση σήμερα;
-Σε αυτή τη φάση δεν είναι εξαρτώμενη.

-Στο παρελθόν υπήρξε εξαρτώμενη;
-Ημουν πιο μέσα σε αυτήν, δούλευα περισσότερο. Εκανα πιο πολλά προγράμματα. Σε αυτή τη φάση δεν είναι εξαρτώμενη, δίχως να παρεξηγηθώ με αυτόν τον όρο. Αν προκύψει κάτι που είναι καλό και μπορώ να το παρουσιάσω και να το κάνω, το συζητώ. Αν όμως είναι κάτι το οποίο δεν μ’ ενδιαφέρει και έχει ξαναγίνει, προσπαθώ να το αποφύγω. Μου αρέσει η καινοτομία και με ενδιαφέρει να κάνω κάτι καινούργιο, διαφορετικό. Από την άλλη, όλα αυτά τα χρόνια καλώς ή κακώς δεν ζητούσα δουλειά από την τηλεόραση και εξακολουθώ να το τηρώ.

-Ενας άνθρωπος όμως όπως εσείς που δουλεύατε 24ωρα είναι εύκολο να περάσει στη φάση τού «μένω εκτός και επιλέγω»;
-Θα σας πω κάτι και δεν θα το πω εγωιστικά και με έπαρση. Δεν μπορώ να μιλήσω για απεξάρτηση, είναι η δουλειά μου η τηλεόραση, δεν είναι πάρεργο. Εδωσα πολλά, βίωνα όλες τις καταστάσεις ενεργά και δημιουργικά. Εγώ δεν μπήκα ποτέ στο γραφείο να ρωτήσω “τι θέματα έχουμε, παιδιά, σήμερα;”. Συμμετείχα στη δημιουργία των θεμάτων. Είμαι υπέρ της ομάδας. Ηθελα να πλαισιώνομαι από ανθρώπους με πάθος και ιδέες και όχι με νοοτροπία δημοσιοϋπαλληλική. Τελευταία υπάρχει μια κρίση στην τηλεόραση και σε αυτό το κομμάτι πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία.

-Η κρίση αυτή οφείλεται μόνο σε οικονομικούς λόγους;
-Εγιναν πολλές περικοπές και αυτό οφείλεται στην πτώση της διαφήμισης. Θέλω όμως να πιστεύω ότι δεν φταίει μόνο η κρίση. Ισως υπάρχει έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας. Κάποιοι μιλούν για μια χρυσή εποχή της τηλεόρασης όπου γεννήθηκαν κάποια προγράμματα. Δεν γεννήθηκαν από μόνα τους, τα έφτιαξαν και τα στήριξαν κάποια πρόσωπα. Υπήρξαν και εκπομπές την περίοδο των παχιών αγελάδων που δεν τα κατάφεραν. Εγώ πιστεύω στο μυαλό, στη δημιουργικότητα, στην ομάδα και στη δυνατότητα να εφευρίσκουμε πράγματα. Η τηλεόραση δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να την κατακτάς καθημερινά και να σε κατακτά.

-Ωστόσο δεν έγιναν και υπερβολές σε επίπεδο αμοιβών και διαχείρισης των τηλεοπτικών προσώπων;
-Αυτός είναι ο νόμος προσφοράς και ζήτησης. Για την εποχή τότε τα ποσά που δίνονταν ήταν λογικά. Θα μιλήσω για μένα και όχι για τους άλλους. Ο,τι έδινε το κανάλι σε μένα τα εισέπραττε στο τριπλάσιο και στο τετραπλάσιο τότε. Δεν είχε ζημιά. Στις εποχές που έζησα κάναμε κερδοφόρα προγράμματα.

-Υπήρξατε επί σειρά ετών πολύ ισχυρό τηλεοπτικό πρόσωπο. Αυτό όλο που συνέβη σας έκανε να «ψωνιστείτε»;
-Ευτυχώς δεν “ψωνίστηκα” και το λέω με πάσα ειλικρίνεια. Δεν είδα τη δουλειά μου ως μέσο προβολής. Ηταν και είναι η δουλειά μου. Ηξερα ότι έπρεπε να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά για να κάνω κάτι το οποίο θα άρεσε στον κόσμο. Η αγωνία μου η μεγάλη και αυτά που έλεγα καθημερινά στους συνεργάτες μου ήταν το εξής: “Εχουμε 30 θέματα, αλλά θέλω αυτά που θα έχουν απήχηση στον κόσμο”. Δεν είδα την τηλεόραση ως μέσο να καταξιωθώ. Αλλωστε δεν αρκεί να σε προβάλλουν τα περιοδικά, πρέπει να δουλέψεις και να αφουγκράζεσαι τον κόσμο.

-Και πώς μπορείς να καταλάβεις τι θέλει ο κόσμος;
-Με τα νούμερα. Αυτά καθορίζουν τα πάντα. Σκεφτόμασταν και δοκιμάζαμε κάποια πράγματα, βλέπαμε πώς πήγαινε και προσθέταμε ή αφαιρούσαμε. Ακολουθούσαμε μια στρατηγική. Πάντα με αγωνία και πάντα υπό αμφισβήτηση. Παίρναμε και μηνύματα από τον κόσμο. Δεν είχαμε το Διαδίκτυο να μας καθοδηγεί, βγαίναμε στον δρόμο και ακούγαμε τον κόσμο. Επίσης δεν ζήσαμε την εποχή των ξένων format, των έτοιμων όπου μπαίνεις μέσα και αν είσαι καλός παρουσιαστής είσαι, αν δεν είσαι είσαι απλώς διεκπεραιωτής. Πλέον τα τηλεοπτικά πρότζεκτ είναι διεκπεραιωτικά. Εμείς δημιουργούσαμε, δεν είχαμε την ευκολία του τύπου “έχω το Voice”, το “Just the two of us”, όλα αυτά που έχουν βγει και είναι δοκιμασμένα. Αν και βέβαια ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι λάθος να θεωρείς ότι υπάρχουν δεδομένα στην τηλεόραση. Και το ξένο format θέλει προσοχή. Η επιτυχία δεν είναι δεδομένη.

-Αν ερχόταν ένα κανάλι και σας έλεγε: «Ρούλα, έλα εδώ, φέρε ιδέες και στήσε ένα νέο πρωινό πρόγραμμα», θα δεχόσασταν, θα σας ενδιέφερε;
-Ναι, βεβαίως. Εννοείται ότι με ενδιαφέρει και θα δεχόμουν. Θα το έκανα γιατί ευτυχώς έχω ακόμη δημιουργικό μυαλό και επαφή με τον κόσμο. Εμένα η δουλειά μου δεν είναι να ντύνομαι, να βάφομαι και να βγαίνω στα μπαράκια και να φωτογραφίζομαι.

-Αυτή, όμως, κυρία Κορομηλά, είναι η κυρίαρχη τάση: η νέα γενιά παρουσιαστών να μη δημιουργεί αλλά να παρουσιάζει.
-Αυτό ας το δουν οι καναλάρχες, δεν θα το πω εγώ. Υπάρχουν υπεύθυνοι. Εχει διάρκεια αυτό; Δεν νομίζω. Ας κάτσουν κι ας δουλέψουν τα νέα παιδιά. Παρθενογένεση δεν υπάρχει, αλλά υπάρχουν πράγματα που ένας άξιος άνθρωπος μπορεί να δοκιμάσει και να πειραματιστεί. Δεν πειράζει και να αποτύχει. Είναι έντιμο το να προσπαθείς.

-Ποιο είναι το τηλεοπτικό προϊόν που καθόρισε την πορεία σας και θεωρείτε ότι φέρει τη σφραγίδα σας;
-Δεν σκέφτηκα ποτέ να φορέσω ρόλους, κι ας δοκίμασα όλα τα είδη. Εχω κάνει το πρωινό με τεράστια επιτυχία. Και επιτυχία δεν είναι να σε αναγνωρίζει μόνο ο κόσμος, είναι το γεγονός ότι τα πρωινά καθιερώθηκαν και έχουν διαχρονική πορεία δίχως αλλαγές. Μαγειρική, αστρολογία, μόδα είχαμε τότε, έχουν και τώρα. Αυτό που εμείς δεν είχαμε είναι ο αλαλαγμός μεταξύ συναδέλφων, αυτό που γίνεται και αναπαράγεται, αυτό που είπε το μεσημεριανό, που έκανε το βραδινό κ.ο.κ. Αντιθέτως, καλούσαμε συναδέλφους και μία εβδομάδα πριν σκεφτόμασταν πώς θα παρουσιάσουμε σωστά τον Χατζηνικολάου, τη Στάη, τη Μελέτη και όποιον άλλον καλεσμένο είχαμε. Δεν επέτρεπα κανένα σχόλιο στον αέρα για συναδέλφους. Ο δικός μας πλέον είναι ο μοναδικός κλάδος που βγαίνει να κατηγορήσει ο ένας τον άλλον.

-Αυτό που περιγράφετε, πάντως, σήμερα αποτελεί βασικό συστατικό πολλών εκπομπών.
-Η δουλειά μας θα απαξιωθεί από αυτό το πράγμα! Είναι απαράδεκτο να βγαίνουν συνάδελφοι και να κατηγορούν, να επικρίνουν συναδέλφους τους. Στον ίδιο χώρο είμαστε! Εγώ δεν είδα έναν δικηγόρο να βγαίνει δημοσίως και να λέει για έναν συνάδελφό του ότι είναι λαμόγιο.

-Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτά θέλει ο κόσμος, ότι πουλάει αυτό. Για παράδειγμα, στην πρωινή ζώνη ο Πέτρος Κωστόπουλος που επιχείρησε να το περιορίσει έπεσε σε τηλεθέαση.
-Τι σημαίνει αυτό; Δεν πουλάει. Υπάρχει κάτι άλλο απέναντι από αυτό που να είναι διαφορετικό; Εχει ο κόσμος κάτι διαφορετικό για να μπορεί να επιλέξει; Προφανώς ο ένας βρίζει καλύτερα, ενώ ο Κωστόπουλος έχει έναν σεβασμό, δεν του ταιριάζει αυτό πιστεύω. Ο Κωστόπουλος έδωσε κύρος στο πρωινό. Δεν βγήκε ξαφνικά στην τηλεόραση και έκανε το πρωινό. Να μην αγνοούμε την πορεία ενός ανθρώπου, ανεξάρτητα αν έπεσε σε λακκούβα. Δεν μειώνεται η αξία του από αυτό. Μπήκε στο πρωινό, έδωσε αξία. Ο Λιάγκας απλά φωνάζει περισσότερο και ο κόσμος πιθανόν να θέλει αυτό. Κατά την άποψή μου, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι και ο καλύτερος. Επίσης στην καθημερινότητά μου εγώ ακούω τον κόσμο. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό που πουλάει είναι το καλύτερο; Ας ακούσουμε και λίγο τον κόσμο που, αν τον συναντήσουμε, θα πει “χα χα χα, γελάσαμε και σήμερα που αυτός έβρισε τον άλλον”. Είναι χλευασμός αυτό. Από περιέργεια βλέπουν και αναρωτιούνται γιατί ο ένας “σφάζει” τον άλλον. Εγώ σε αυτή την αρένα δεν ήθελα ποτέ να μπω. Ας δοκιμαστεί κάτι νέο! Ολοι βρίζουν, έχουν ένα πάνελ και λένε τι έκανε ο βραδινός και τι είπε ο μεσημεριανός.

-Μετανιώσατε για κάποια επιλογή σας. Για παράδειγμα, για το «Big Brother»;
-Οχι, δεν μετάνιωσα. Ως Ρούλα Κορομηλά το έκανα. Δεν πήγα ως άλλος άνθρωπος. Εδωσα την προσωπικότητα και το ταλέντο μου. Αυτά έχω. Το είδα με πολλή συνέπεια και επαγγελματισμό και επρόκειτο για ένα παγκόσμιο concept. Δεν είχαμε ακραίες καταστάσεις και συμπεριφορές και αυτό εξαρτήθηκε από πολλούς παράγοντες. Δεν κάναμε κανιβαλισμούς. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε στην εποχή μας. Ηταν τάση της εποχής το “Big Brother”. Οταν με ρωτάνε για το παρελθόν, αυτό που έχω να πω είναι ότι το σέβομαι, το αναγνωρίζω, ευχαριστώ πολύ τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου και γύρω μου, αλλά κάποια στιγμή το παρελθόν το βάζουμε σε ένα ντουλάπι και το κλείνουμε. Το ξεσκονίζουμε αλλά δεν ζούμε με αυτό. Πάμε μπροστά. Πάντα το έκανα αυτό. Στις διακοπές μου συνήθως πήγαινα στο εξωτερικό για να ενημερωθώ, όχι για να κάνω την πλούσια και τη διάσημη. Μου αρέσει αυτό. Πλήττω με τα ίδια πράγματα.

-Η υπερβολική δημοσιότητα είναι καταπιεστική;
-Είναι θέμα διαχείρισης και στρατηγικής.

-Δηλαδή, είναι στο χέρι σου να μην έλθει στα τρία μέτρα ο παπαράτσο;
-Ναι, είναι. Γιατί μπορείς να μην πας εκεί όπου πάει όλος ο κόσμος, εκεί όπου θα σε βρουν. Επίσης μπορείς να διαχειριστείς την προσωπική σου ζωή με τέτοιον τρόπο ώστε να μην προκαλείς. Αν βγεις και είναι έξω ο παπαράτσο, αλλάζει. Αλλά η υπερέκθεση είναι αποκλειστικά θέμα προσωπικού χειρισμού. Θυμάμαι όταν έκανα τον “Πρωινό Καφέ” και το “Ciao ANT1” η Αννα Πρετεντέρη και η Λόλα Νταϊφά μου είχαν πει πως επειδή υπήρχε υπερέκθεση δεν θα έκανα συνεντεύξεις. Είχαν δίκιο και συμφώνησα. Γι’ αυτό παρεξηγήθηκα από πολλούς δημοσιογράφους. Οταν εκτίθεσαι, υπάρχουν κανόνες. Οταν κάνεις τηλεόραση, ο κόσμος καταλαβαίνει ποιος πραγματικά είσαι. Και οι μάσκες φαίνονται. Πόσο θα τις φοράς; Ζούμε σε γυάλινο σπίτι και μας βλέπουν από παντού.

-Δεν τρομάξατε, δηλαδή, δεν καταπιεστήκατε;
-Αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Οταν κάνεις τηλεόραση πρέπει να είσαι ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Εχουμε και τα ευτράπελα τώρα και μου κάνει εντύπωση. Ενας σοβαρός άνθρωπος όταν κάνει τηλεόραση ξέρει ότι θα πρέπει να προσέχει τη δημόσια εικόνα του και ότι θα του την πέσουν οι παπαράτσι και ότι θα κυκλοφορήσουν φωτογραφίες του. Είναι κανόνας του παιχνιδιού και μέρος της δουλειάς. Δεν καταλαβαίνω. Βγαίνεις και μετά σε ενοχλεί που έρχεται ο φωτογράφος εκεί όπου πας να φας; Γιατί; Αυτό μου το έλεγε και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Εγώ, για παράδειγμα, όταν είπα ότι θα πάω να κάνω το “Just the two of us”, αυτό που με ενδιέφερε ήταν να κάνω καλά τη δουλειά μου, όχι το τι θα γράψει ο ένας και ο άλλος. Το επικοινωνιακό κομμάτι δεν με ενδιέφερε ποτέ.

-Γιατί δεν πήγε καλά το «Just the two of us»;
-Το Mega, σύμφωνα με τα όσα μου είπαν τα στελέχη του, είναι ευχαριστημένο.

-Ναι, αλλά εσείς μου είπατε ότι επιτυχία σημαίνει νούμερα και τα νούμερα ήταν χαμηλά.
-Η άποψη αυτή ήταν του καναλιού. Εκείνοι θεωρούν ότι έπειτα από τόσα χρόνια που δεν έκαναν σόου και με δεδομένο την κρίση έκαναν μια δοκιμή και θεωρούν ότι πέτυχε. Δεν τους ενδιέφεραν προφανώς τα υψηλά νούμερα. Τους απέδωσε αυτό που ήθελαν. Η προσωπική μου γνώμη είναι πως πρόκειται για ένα concept λίγο ως πολύ αδύναμο. Δεν έχει την αναμονή και την ανατροπή. Τα format αυτά δεν εξελίσσονται. Δεν είχε σασπένς, από την αρχή ήταν αναμενόμενο. Δεν στέκομαι στα τεχνικά που ειπώθηκαν πολύ. Αυτά όλα είναι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των καναλιών. Δεν κάθονται οι μαμάδες μας και ο απλός θεατής να τα συζητήσει. Και ποιος ειδικός από τους τηλεκριτικούς μπορεί να το κάνει; Από τη στιγμή που εκτίθεμαι θεωρώ λογικό να με κρίνει. Βλέπω κάποιους, όχι όλους, γιατί υπάρχουν και κριτικές που βοηθούν πολύ, να λένε για τεχνικά και άλλα. Μα, εσύ, χριστιανέ μου, δεν έχεις πατήσει σε στούντιο, δεν έχεις δημιουργήσει, δεν προτείνεις. Μη μου γράφεις για τον καφέ μου συνέχεια, γράψε ποιον καφέ θες. Οραματίσου κάτι και γράψ’ το μου.

-Δεν κρίνεστε μόνο από τους κριτικούς. Περισσότερο κρίνεστε από τους συναδέλφους σας στις εκπομπές, κυρία Κορομηλά. Οι περισσότερες εκπομπές έχουν ως δομή τα αποσπάσματα άλλων εκπομπών τα οποία σχολιάζουν. Οι 150 λέξεις στα φύλλα πειράζουν;
-Σας το είπα και νωρίτερα, κυρία Γραμμέλη. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εκπομπές οι οποίες ζουν και τροφοδοτούνται από τους βραδινούς συναδέλφους τους. Τι προσφέρουν ακριβώς; Είναι εύκολο να ντύνεσαι, να βάφεσαι και να λες: Τι έχουμε σήμερα; Μισή ώρα Κορομηλά, μισή “Just”, μισή “Voice” και ούτω καθ’ εξής. Για σκεφθείτε: Εσείς θα το κάνατε στη δουλειά σας;

-Το να έγραφα μια σελίδα για τα αποσπάσματα των άλλων εφημερίδων όχι, το βρίσκω παράλογο. Αυτή όμως είναι η λογική της σημερινής ψυχαγωγικής τηλεόρασης.
-Συμφωνώ απόλυτα. Ετσι γίνεται. Ε, λοιπόν, γι’ αυτόν τον λόγο δεν είμαι εξαρτημένη από την τηλεόραση όταν αυτό γίνεται εκεί. Δεν μου ταιριάζει εμένα αυτό το πράγμα. Είναι τηλεόραση τα πάνελ που κουτσομπολεύουν; Είναι η εύκολη λύση. Οι πρωινοί να βγαίνουν να σχολιάζουν και να κατηγορούν τους βραδινούς. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί να μιλούν απαξιωτικά και να κατηγορούν εμάς; Ποιοι είναι όλοι αυτοί, τι έχουν κάνει στην πορεία τους; Η εμπειρία τους ποια είναι;

-Τι απαντάτε σε αυτούς που εισηγούνται να φύγετε, ότι πρέπει να αποσυρθείτε;
-Η τηλεόραση είναι η δουλειά μου. Ποιος το αποφασίζει αυτό; Το καταλαβαίνεις όταν δεν έχεις ζήτηση, προτάσεις. Οταν δεν έχεις πια απήχηση. Με τα χαμηλά νούμερα συνέχεια δεν κρατιέσαι. Οταν δεν έχεις προτάσεις και κατ’ επανάληψη κάνεις αποτυχία, τότε, ναι, να φύγεις. Τίποτε από αυτά δεν μου συμβαίνει.

-Στον προσωπικό απολογισμό σας ποιο είναι αυτό που χρωστάτε στην τηλεοπτική καριέρα σας;
-Είναι μια συγκυρία πραγμάτων. Κατάλαβα ότι είμαι ένας δυνατός άνθρωπους και μπαίνω στη φωτιά. Αν δεν έκανα τηλεόρταση, δεν θα το καταλάβαινα. Η τηλεόραση είναι φωτιά και αν καείς τελείωσες. Εμαθα να υπομένω και να περιμένω. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Αγαπώ τη δουλειά και δεν κουράζομαι. Μπορώ για τρία εικοσιτετράωρα να δουλεύω ασταμάτητα. Επίσης δεν ανταγωνίζομαι. Χαίρομαι να υπάρχουν άνθρωποι με ταλέντο και ικανοί γιατί έτσι λειτουργώ καλύτερα. Δεν ζήλεψα ούτε τη δόξα ούτε την επιτυχία και την ευτυχία των συναδέλφων. Δεν μιζεριάζω ούτε σκέφτομαι ότι πρέπει να μειώσω κάποιον. Δεν έχω τέτοιο κόμπλεξ. Ενοχλούμαι όμως όταν βλέπω ανθρώπους-πυροτεχνήματα στην τηλεόραση. Πήρα και χαρά και πίκρα από τη δουλειά μου. Ολα αυτά με έκαναν πιο δυνατή και πιο σωστή. Δεν είμαι αγνώμων και αχάριστη. Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε όλα αυτά. Και για μένα η τηλεόραση είναι όπως είναι και η ζωή μου.

-Είστε ευτυχισμένη, κυρία Κορομηλά;
-Είμαι καλά με τον εαυτό μου. Δύο πράγματα φοβάμαι: τον θάνατο και την αδικία. Πληγώνομαι από την αδικία και θεωρώ ότι όσο και να διαβάσω για τον θάνατο και να το ψάξω θα τον φοβάμαι για μένα και για αυτούς που αγαπώ. Κατά τ’ άλλα, μπαίνω σε όλα και δεν φοβάμαι ακόμη κι αν ηττηθώ