Η Ρούλα Ρέβη συγκινεί περιγράφοντας πως ένιωσε όταν τα μωρά της γεννήθηκαν πρόωρα!

Η Ρούλα Ρέβη και ο Αποστόλης Τότσικας δεν χορταίνουν να περνούν ώρες με τον γιο και τη κόρη τους! Τα δυο αγγελούδια τους, τους έχουν πάρει το μυαλό και η ζωή της άλλαξε από την ημέρα που απέκτησαν τα παιδιά τους! Η Ρούλα Ρέβη με αφορμή τη σημερινή ημέρα που είναι αφιερωμένη στα παιδιά που γεννιούνται πρόωρα, θυμήθηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στο μαιευτήριο όταν έπρεπε τα πρόωρα γεννημένα δίδυμά της να μπουν στη θερμοκοιτίδα και να μην μπορεί να τα πάρει μια αγκαλιά!

Σήμερα η γνωστή φωτογράφος και κριτής του Project Runway περιέγραψε όσα έζησε και έδωσε το δικό της μήνημα σε όσους γονείς αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα

Διάβασε όσα έγραψε:

Σήμερα … σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα προωροτητας.. σε πολλούς από εσας δεν λέει τίποτα αυτό…. όμως θέλω να μιλήσω σε εκείνες τις γυναικες που μπορεί τώρα να είναι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο μικρά ιδιαίτερα κουτάκια- κρεβατάκια που ανασαίνουν μικρές ψυχούλες και περιμένουν να βγουν στο φως… τα έφερα στον κόσμο και σε δευτερόλεπτα μου τα πήραν μακριά μου , περίμενα υπομονετικά μερικές ώρες για να τα δω. Με κατέβασαν μαζί με τον μπαμπά τους στον κάτω όροφο , τον όροφο αγάπης όπως τον αποκαλώ εγω. Ήμουν σε καροτσάκι λόγω της καισαρικης , μπήκα μέσα μου είπαν να μείνω στο καρότσι μου , φυσικα σηκώθηκα και έτρεξα κοντά τους,δεν σταματούσα να χαμογελώ! Δεν ήμουνα στιγμή λυπημένη πια …. μόνο χαμογελούσα. Με πλησίασε μια υπεροχη γυναίκα με Αγγελική μορφή , η Μαρινα μου (Μαρίνα Αντωνιαδη ) και με κοίταξε βαθιά στα μάτια για λίγο. «Με αυτό το χαμόγελο σίγουρα θα πάρεις τα μωρα σου πολύ γρήγορα στο σπιτι» είπε! Της ζήτησα να τα αγγίξω , μου ζήτησε να περιμένω λίγες μερες για να είμαι έτοιμη και εγω και εκείνα! Με παρακάλεσε ότι σταγόνα γάλα έχω στο σώμα μου να της το δώσω και το έδωσα…. ότι είχα το έδωσα…. όσοι γονείς ειστε μέσα σε αυτούς τους θαλάμους αγάπης – προωροτητας σας φωνάζω σήμερα δυνατά πως θα έχετε δυνατά , πανέμορφα , υγιειεστατα παιδιά σύντομα! Όλα θα μοιάζουν ένα μακρινό όνειρα , μια θολή ανάμνηση. Ξέρω , ξέρω το συναίσθημα σας , δεν θα το αναλύσω περισσότερο! Μόνο όταν πηγαίνετε αυτές τις 2 σύντομες επισκέψεις μέσα στη μέρα στα αγγελούδια σας να θυμάστε έξω από την πόρτα να φοράτε ένα τεράστιο χαμόγελο , γιατί τα νοιωθουν όλα και ας μην έχουν νοιώσει ακομα τη ζέστη του κορμιού σας . Ξέρετε πόση ζεστασιά μπορεί να κρύβει ένα χαμόγελο και τι γλυκιά μελωδία μπορεί να είναι η φωνή σας ? Μιλήστε τους , σας ακούνε ! Σας αγαπω σας σκέφτομαι συνέχεια