Η Στέλλα στις 29 Αυγούστου το 1997, όταν ήταν μόλις 14 ετών, ήρθε αντιμέτωπη για πρώτη φορά με την νευρική ανορεξία, ενώ μέχρι τότε ζούσε μια φυσιολογική ζωή και μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτοχαρακτηριζόταν ”λιχούδα”. Η αφορμή της περιπέτειας αυτής που εισέβαλλε στη ζωή της, ήταν ένα σχόλιο ανθρώπου του περιβάλλοντός της γύρω από τα παραπανίσια της κιλά, σε μια περίοδο μάλιστα, κατά την οποία προσπαθούσε να αδυνατίσει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Από εκείνη την ημέρα η Στέλλα ξεκίνησε διατροφή κι ένιωθε ευτυχισμένη, καθώς και τα αγόρια της έδιναν περισσότερη σημασία. Έξι μήνες, όμως, αργότερα της μπήκε στο μυαλό η ιδέα ότι δεν πρέπει να τρώει τίποτα για να μην παχύνει και ακόμα κι όταν έτρωγε κάτι, έκανε εμετό. Τα πρώτα σημάδια της νευρικής ανορεξίας είχαν κάνει την εμφάνισή τους… ενώ σήμερα δηλώνει στην κάμερα της εκπομπής ”Αξίζει να το ζεις” για εκείνη την εποχή, ότι: ”Σε συνδυασμό με την χρήση καθαρκτικών, δεν άργησα ν’ αποτελέσω έναν κινούμενο σκελετό.”
Ο Δημήτρης με τον οποίο ήταν παντρεμένη εκείνη την εποχή, την αγαπούσε και την στήριζε, αλλά κάποια στιγμή την εγκατέλειψε… ”Όσα χρόνια ήμουν με τον Δημήτρη δεν έφυγε στιγμή απ’ το πλευρό μου. Ήμουν πολύ τυχερή. Εκείνος ήταν πολύ δυνατός, αξιοπρεπής, έκανε πολλές θυσίες… Γιατί όταν ζεις μ’ έναν άρρωστο άνθρωπο, θυσίες χρειάζεται να κάνεις. Κάποια στιγμή έπρεπε να το φανταστώ ότι θα κουραζόταν… Έφυγε κι εγώ το μόνο που εύχομαι είναι να φτιάξει τη ζωή του όπως του αξίζει…”, δήλωσε η ίδια.
Τι έφταιξε κι οδηγήθηκε σ’ αυτό το μονοπάτι
”Εγώ πιστεύω ότι αυτό προϋπάρχει κι απλώς ένα σχόλιο είναι αρκετό να σε κάνει να χάσεις πολλά κιλά και να βρεθείς αντιμέτωπη ή ένα βήμα πριν τον θάνατο. Το ίδιο συνέβη και μ’ εμένα. Πάντα ήθελα να είμαι όμορφη, πάντα ήθελα να φαίνομαι αδύνατη, ποτέ δεν ένιωθα όμως όμορφη ή αδύνατη. Κάποια στιγμή μου έκανε ένα σχόλιο μια κοπέλα ότι πήρα βάρος κι αυτό με έκανε να θέλω να χάσω τα κιλά που πήρα…”
Αντιμετώπιση
”Από την στιγμή που συνειδητοποίησα το πρόβλημά μου – μου πήρε πολλά χρόνια για να το κάνω κτήμα μου – απευθύνθηκα σε γιατρό. Επίσης, παρακολουθούμαι από ψυχίατρο, μία φορά την εβδομάδα τουλάχιστον, και διατροφολόγος προσέχει τη διάτροφή μου – αυξάνουμε τις ποσότητες, έτσι ώστε να πάρω το απαραίτητο βάρος. Είναι και ψυχική νόσος η ανορεξία. Για καιρό, έτρωγα μόνο ένα φρούτο κι ένα ποτήρι γάλα κι αργότερα μόνο μισό καρότο την ημέρα. Κάποιες μέρες δεν έτρωγα και τίποτα.
Αυτό είναι ασθένεια. Ασθένεια που σε οδηγεί στο θάνατο. Όποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό, ή νομίζει ότι η ανορεξία είναι μια εμμονή, απλώς κάνει λάθος. Υπάρχουν πάρα πολλά στάδια… Η ζωή μου έχει κινδυνέψει πολλές φορές, αλλά έχω πει ότι αγαπώ πολύ την ζωή, είμαι αισιόδοξη και δεν σταμάτησα να παλεύω! Έφτασα στα ιδανικά κιλά, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που τα έχασα.
Το βιβλίο που έγραψε με αφορμή την περιπέτεια που βίωσε με την ανορεξία
”Ολοκληρώθηκε πριν από ένα χρόνο και 2-3 μήνες, οπότε δεν φτάνει μέχρι το σήμερα, και μιλάω για τη ζωή μου, την ασθένεια. Μιλάω μέσα από τις δικές μου εμπειρίες και προτείνω λύσεις… Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο έχει να προσφέρει, μπορεί να βοηθήσει! Η συγγραφή του ήταν επίπονη διαδικασία. Το έγραψα μέσα σε 10 ημέρες, δεν το ‘χω διαβάσει από τότε και δεν μπορώ να το διαβάσω αυτή τη στιγμή. Φοβάμαι τον πόνο που θα μου προκαλέσει ενδεχομένως. Στέκομαι απέναντι στην νευρική ανορεξία όμως. Την ξέρω την ασθένεια. Εγώ καταλαβαίνω πότε συμπεριφέρομαι ανορεξικά και πότε όχι και το μοιράζομαι με τους δικούς μου ανθρώπους. Την αντιμετωπίζω την ασθένειά μου. Δεν την κερδίζω πάντα. Πολλές φορές μου τσακίζει τα κόκκαλα, αλλά θα της τσακίσω κι εγώ τα κόκκαλα μια μέρα… (γέλια)”
Δες το βίντεο:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ