Η συγκλονιστική ιστορία της 17χρονης τυφλής τραγουδίστριας

Η Στέλλα Μιχολίτση από το Βελεστίνο Μαγνησίας γεννήθηκε τυφλή, όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα. Με τα μάτια της ψυχής πλάθει τις δικές της εικόνες, βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, είναι μια μαχήτρια της ζωής.

Η 17χρονη ασχολείται με τη μουσική από την ηλικία των τεσάρων ετών, παίζοντας φλογέρα και πιάνο. Πριν από δύο χρόνια άκουσε από τη διπλανή αίθουσα του Ωδείου Βόλου όπου παρακολουθούσε μαθήματα, κάποιους μαθητές να ερμηνεύουν το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ”Έλα ψυχούλα μου”. Απο εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι το τραγούδι ήταν η μεγάλη της αγάπη.

”Κάθε Παρασκεύη τραγουδάω σε ένα μαγαζί. Με αυτόν τον τρόπο εκτονώνομαι και εκφράζω τα βαθύτερα συναισθήματα μου. Ολα όσα νιώθω νομίζω ότι τα μεταφέρω και στους θαμώνες που με ακούνε. Οταν τελειώνω το πρόγραμμά μου, με πλησιάζουν πολλοί από αυτούς για να με συγχαρούν και όταν με χειροκροτούν, αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση και παίρνω δύναμη για να συνεχίσω”, δήλωσε η Στέλλα στην Espresso.

Η ίδια παραδέχεται ότι κάποιες φορές της έχει γεννηθεί η περιέργεια για το πως είναι ο κόσμος γύρω της. ”Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς είναι το φεγγάρι ή πώς μοιάζει ο ήλιος. Πώς είναι το πρόσωπό μου, τα πρόσωπα των γονιών μου ή των δύο αδελφών μου. Ωστόσο, δεν με παίρνει από κάτω που δεν μπορώ να τα δω. Ισως κάποτε να μπορέσω. Για την ώρα, είμαι ευτυχισμένη με αυτά που έχω και δεν έχω παράπονο”, τονίζει.

Η Στέλλα μίλησε για το σχολείο, αφού είναι μαθήτρια Γ’ Λυκείου. ”Δεν αντιμετωπίζω καμία δυσκολία. Χρησιμοποιώ το σύστημα Brain για τη γραφή και την ανάγνωση, ενώ ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μου έχει φωνητική βοήθεια. Εκτός από το τραγούδι, έχω βάλει κι άλλους σημαντικούς στόχους στη ζωή μου, θέλω να σπουδάσω και, συγκεκριμένα, επιθυμώ να εισαχθώ στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, γιατί πιστεύω ότι εκεί μπορώ να προσφέρω”, υπογραμμίζει.

Τέλος η 17χρονη απευθυνόμενη σε άτομα με ιδιαιτερότητες έδωσε τη δική της νότα ελπίδας λέγοντας ότι δεν πρέπει να βάζουν φραγμούς στα όνειρα και τις επιθυμίες τους. ”Πρέπει να παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους, να τη στύβουν σαν πορτοκάλι και να πίνουν μέχρι και την τελευταία της σταγόνα”.