Η τελευταία συνέντευξη του Νίκου Φώσκολου

Στην τελευταία του συνέντευξη, ο Νίκος Φώσκολος είχε μιλήσει στην εφημερίδα News για την σύζυγό του Τόνια που ήταν το στήριγμά του, αλλά και τα ένδοξα χρόνια της τηλεόρασης που πέρασαν.

Αναρωτιόμουν αν σας λείπει η τηλεόραση, μετά από τόσες χιλιάδες επεισόδια που γράψατε;

“Όχι, δεν μου λείπει. Κουράστηκα πολύ! Για 15 ολόκληρα χρόνια έγραφα δύο έργα ταυτόχρονα. Έπρεπε να σταματήσω. Ίσως δεν το άντεχα πλέον”.

Βαθιά μέσα σας δεν “πονάτε” για την αποχώρησή σας από την ενεργό δράση;

“Μέσα μου όντως νιώθω ένα κενό. Γιατί λείπει από τη ζωή μου η δουλειά και η δράση. Ξέρετε τι είναι από δύο έργα που γράφεις καθημερινά να βρεθείς κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι και σχεδόν άχρηστος; Είναι κάτι που μου στοιχίζει. Είμαι απαισιόδοξος για το δικό μου μέλλον. Ποιο μέλλον άλλωστε να έχω εγώ στα 85 χρόνια μου;”

Είστε “κλεισμένος στο σπίτι”, όπως μου λέτε. Αλήθεια, όλος αυτός ο κόσμος που εσείς αναδείξατε αλλά και βοηθήσατε μέσα από σίριαλ και τον κινηματογράφο έρχεται να σας δει;

“Δεν δέχομαι εγώ. Αν έρχονταν όλοι αυτοί, θα έπρεπε να βρίσκομαι όλες τις ώρες στο πόδι και είναι κάτι που δεν το θέλω. Τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή, δυστυχώς”.

Στις περισσότερες ταινίες σας ο θάνατος είναι πρωταγωνιστής. Σήμερα, πώς βλέπετε εσείς “τον πρωταγωνιστή θάνατο”;

“Ό,τι είχα να ζήσω το έζησα. Δοξάζω ακόμα και σήμερα τον Θεό, γιατί μου τα έδωσε όλα στη ζωή μου. Δεν απέτυχα ποτέ. Έκανα μια δουλειά που άρεσε σε όλους. Ο λαός είδε τα έργα μου, τα αγάπησε και αυτό με ικανοποιεί απόλυτα. Έκανα 70 ταινίες με τεράστια εμπορική επιτυχία και μέχρι σήμερα κατέχω το ρεκόρ εισιτηρίων στον ελληνικό κινηματογράφο με την ταινία “Υπολοχαγός Νατάσσα”. Έχω πάρει 10 βραβεία για τις ταινίες μου, 12 για τα τηλεοπτικά μου έργα και μία υποψηφιότητα για Όσκαρ με την ταινία μου “Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο”, ενώ με τη “Λάμψη” έχω μπει και στο βιβλίο Γκίνες για τη μακροβιότερη ελληνική σειρά. Είναι, νομίζω, αρκετά όλα αυτά, για έναν Έλληνα σκηνοθέτη”.

Μέσα από τα έργα σας “Λάμψη” και “Καλημέρα ζωή” βγάλατε δεκάδες ηθοποιούς που έγιναν μεγάλα ονόματα. Σας το έχουν αναγνωρίσει οι ίδιοι;

“Οι άνθρωποι αυτοί δούλεψαν. Έβγαζαν το ψωμί τους. Δεν είναι υποχρεωμένοι να με πάρουν και τηλέφωνο. Και αν είναι υποχρεωμένοι σε ένα μικρό βαθμό, είναι ανθρώπινο. Κάποιοι με θυμούνται και κάποιοι με ξέχασαν. Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται”.

Συνεργαστήκατε με όλους: Κατράκη, Κούρκουλο, Αλεξανδράκη, Αλίκη, Τζένη. Σας λείπουν αυτοί οι άνθρωποι;

“Έχω μείνει εγώ και δύο τρεις άλλοι ακόμα. Οι άλλοι… πήγαν στον Παράδεισο. Χωρίσαμε! Όλη η παρέα μου είναι εκεί. Δυστυχώς μου λείπουν πολύ όλοι τους. Τα τελευταία χρόνια στον κινηματογράφο έπεσε ιδιαίτερο “τσεκούρι”. Πέθανε ο Κούρκουλος, πέθανε ο Καρράς, πέθανε ο Απέργης, πέθανε ο Βασταρδής…”

Η οικογένειά σας πόσο σας έχει σταθεί στις δύσκολες περιστάσεις υγείας που βιώνετε;

“Όπως όλες οι οικογένειες. Στέκονται στο πλευρό μου, όσο μπορούν”.

Η σύζυγός σας Τόνια;

“Είναι μέρα νύχτα στο πλευρό μου. Κοντά μου. Αυτή είναι που με κρατάει στη ζωή”.

Τώρα που έχετε ελεύθερο χρόνο, γράφετε;

“Όχι. Το δεξί χέρι που έγραφα έχει πάθει αγκύλωση. Εγώ που έγραψα 30.000 επεισόδια για τη Λάμψη και το Καλημέρα Ζωή, εγώ που έγραψα τον Άγνωστο Πόλεμο, δεν μπορώ πλέον να γράψω ούτε το όνομά μου.”