Η Βίκυ Παπαδοπούλου στο TLIFE: «Ζω τα συναισθήματά μου στο 100% τους»

Τη συναντήσαμε ένα απόγευμα στη γειτονιά της στο Χαλάνδρι, το μέρος όπου έχει γεννηθεί και έχει αποφασίσει να περάσει την υπόλοιπη ζωή της. Παρότι μετρά σχεδόν δυο δεκαετίες στον χώρο της υποκριτικής, η Βίκυ Παπαδοπούλου μοιάζει να είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Δεν της αρέσουν τα σταριλίκια, την εκνευρίζει η αγένεια και αντιδρά κάθε φορά που νιώθει πως αδικείται.

Αυτή την περίοδο η Βίκυ Παπαδοπούλου συμμετέχει στην νέα τηλεοπτική σειρά του Alpha, “Αυτή η νύχτα μένει” όπου υποδύεται την Βάσω και με αφορμή αυτόν τον ρόλο μίλησε στο TLIFE για τον λόγο που αποφάσισε να μπεις στον χώρο της υποκριτικής, τον τρόπο με τον οποίο τη βοήθησε η δουλειά της να ανακαλύψει κι άλλες πτυχές του εαυτού της αλλά και τον τρόπο που επιλέγει να αποφορτίζεται στην καθημερινότητά της.

Αυτή την περίοδο σε βλέπουμε σε μια από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές της σεζόν, τη σειρά “Αυτή η νύχτα μένει” του Alpha. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Mε την Κατερίνα Φιλιώτου που έχει την επιμέλεια και τη σκηνοθεσία της σειράς, είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν. Ήταν άλλωστε και συν-σεναριογράφος μαζί με τον Σωτήρη Τσαφούλια στα “Έτερος εγώ”. Υπήρχε μια αμοιβαία εκτίμηση. Κάποια στιγμή με πήραν τηλέφωνο και μου πρότειναν να συνεργαστούμε.

Ένας από τους βασικούς λόγους που δέχτηκα την πρόταση, ήταν η Κατερίνα αλλά και τα πρώτα σενάρια που πήρα στα χέρια μου ήταν πολύ καλογραμμένα. Παρότι ο δικός μου ρόλος μπήκε από το πέμπτο επεισόδιο και έπειτα, και δεν είχα την ευκαιρία να διαβάσω πολλά γι’ αυτόν, μου φάνηκε πως θα ήταν ένας ρόλος που θα εξελισσόταν με μεγάλο ενδιαφέρον.

Πες μου λίγα λόγια για τον ρόλο σου.

Πρόκειται για μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει στο Αμβούργο της Γερμανίας. Ο πατέρας της ήταν φιλοξενούμενος εργάτης εκεί. Πριν, ζούσαν κάπου κοντά στο Αγρίνιο μέχρι που αποφάσισε να πάρει την κόρη του και να μετακομίσουν στο Αμβούργο. Ο πατέρας μου στη σειρά, μου έχει πει ότι η μητέρα μου έχει πεθάνει. Μεγάλωσα μόνο μαζί του. Κάποια στιγμή, αφότου πέθανε ο πατέρας μου, αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα για να βρω τις ρίζες μου.

Η Βάσω, η γυναίκα που υποδύομαι, μοιάζει δυναμική, είναι μια γυναίκα που διεκδικεί αυτό που θέλει. Θα μιλήσει χωρίς να περάσει τη σκέψη της από πολλά φίλτρα. Είναι μια γυναίκα αρκετά μαχητική που δεν κρατάει το στόμα της εύκολα κλειστό.

Κατά την επιστροφή της λοιπόν στην Ελλάδα, πηγαίνει λίγο έξω από το Αγρίνιο όπου προσπαθεί να ανοίξει ένα πανδοχείο. Θα αντιμετωπίσει διάφορα γραφειοκρατικά προβλήματα ωστόσο η γνωριμία που θα έχει κάποια στιγμή με τον δήμαρχο, τον οποίο υποδύεται ο Γιάννης Στάνκογλου, της “λύνει” τα χέρια και θα τα καταφέρει. Σιγά σιγά, οι δυο τους θα αποκτήσουν και μια πιο προσωπική σχέση που δεν διευκρινίζεται ακριβώς.

Είσαι εξίσου μαχητική και δυναμική με τη Βάσω στη ζωή σου;

Μπορώ να πω πως είναι από τις λίγες φορές που έχω αρκετά κοινά με μια ηρωίδα μου. Αυτόν τον δυναμισμό που βγάζει η Βάσω, η ειλικρίνεια, ο αυθορμητισμός της, είναι χαρακτηριστικά που έχω κι εγώ πολύ έντονα. Αυτό, άλλες φορές μου βγαίνει σε καλό και άλλες σε κακό. Κάτι αντίστοιχο νομίζω θα συμβεί και στη Βάσω.

Ήσουν από παιδί τόσο δυναμική και αυθόρμητη;

Όχι, το αντίθετο. Μικρή ήμουν πολύ κλειστή. Κρατούσα τις σκέψεις μου για τον εαυτό μου, ήμουν πολύ ντροπαλή. Πέρα από την παρέα μου η οποία απαρτιζόταν από πολύ συγκεκριμένα άτομά και ένιωθα ασφαλής να είμαι αυτό που σου περιγράφω ότι είμαι σήμερα, με τους ανθρώπους έξω από τον κύκλο μου ήμουν πολύ κλειστή.

Πολλές φορές φαινόμουν και σνομπ. Αυτό άλλαξε με τα χρόνια. Ειδικότερα από τα 20 και μετά που άρχισα να δουλεύω πιο συστηματικά στον χώρο της υποκριτικής, άρχισα να ανοίγομαι και να μη φοβάμαι να λέω ακόμη και σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω τη γνώμη μου. Πλέον μπορώ να πω ότι έχω φτάσει στο άλλο άκρο.

Πάντα βέβαια ό,τι κάνω και λέω είναι με ευγένεια. Δε γίνομαι αγενής. Προσπαθώ όμως να αντιμετωπίζω τα πράγματα με όση μεγαλύτερη ειλικρίνεια γίνεται. Δε θέλω να κοροϊδεύω ούτε τους άλλους, ούτε τον εαυτό μου. Και στην τελική, όταν είσαι ειλικρινής αυτό που ρισκάρεις είναι κάτι πολύ μικρό σε σχέση με αυτό που κερδίζεις.

Αν νιώσεις ό,τι αδικείσαι, θα αντιδράσεις;

Εννοείται. Θα προστατεύσω τον εαυτό μου και το δίκιο μου.

Το θέατρο σε βοήθησε να “ξεκλειδώσεις” τον εαυτό σου;

Αυτή είναι μια διαδικασία που είχε αρχίσει από τη σχολή. Στο πρώτο έτος της σχολής ήμουν πολύ κλειστή, στο δεύτερο άρχισα να ανοίγομαι και αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε. Μου άρεσε που έβλεπα ότι έβρισκα την αποδοχή αλλά ταυτόχρονα κατάλαβα και τι έχανα τόσα χρόνια. Όταν είσαι ανοιχτός σαν άνθρωπος, οι δεσμοί που δημιουργούνται είναι πολύ πιο ουσιούδεις.

Φυσικά η συναναστροφή με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους μέσα από αυτή τη δουλειά, με βοήθησε να ανοιχτώ περισσότερο και είναι κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Πλέον, νιώθω ότι δεν έχω μυστικά ούτε από τον εαυτό μου, ούτε από τους άλλους.

Διάβασα πως ο λόγος που αποφάσισες να πας στη δραματική ήταν για να ασχοληθείς στην πορεία με τη σκηνοθεσία και όχι για να γίνεις ηθοποιός. Ισχύει αυτό;

Ήθελα να έχω σχέση με το σινεμά. Ήθελα να γίνω κριτικός κινηματογράφου, να γίνω σκηνοθέτης… Ήθελα να κάνω κάτι που να έχει σχέση με το σινεμά. Το σινεμά το λάτρευα από πολύ μικρή, έμπαινα σε έναν άλλο κόσμο. Το ότι ήθελα όμως να το κάνω και επάγγελμα αυτό που μου άρεσε το κατάλαβα μετά το πρώτο έτος της σχολής.

Στη σχολή μπήκα για να δω πως λειτουργούν τα πράγματα. Ήθελα πρώτα να γνωρίσω τις διαδικασίες που ακολουθούν οι ηθοποιοί, στη συνέχεια ήθελα να πάω σε μια σχολή σκηνοθεσίας και από εκεί και πέρα θα έβλεπα τι θα έκανα. Στη σχολή υποκριτικής που πήγα, ερωτεύτηκα το θέατρο. Αποφάσισα λοιπόν ότι όσο μου αρέσει και του αρέσω θα βρίσκομαι σε αυτό. Αποφάσισα ότι θέλω να μείνω σε αυτό γιατί με «άνοιξε» και με βοήθησε σε πολλά προσωπικά πράγματα. Νιώθω ότι η δουλειά μου με εξελίσσει σαν άνθρωπο.

Ανακάλυψες μέσα από τη δουλειά αυτή και πλευρές του εαυτού σου που δεν γνώριζες;

Σίγουρα. Η δουλειά αυτή έχει και πολλές προκλήσεις. Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου σε σχέση με τους άλλους. Υπάρχουν φορές που καλείσαι να συνυπάρξεις με ανθρώπους που δε ταιριάζεις και πρέπει να βρεις τους τρόπους για να μπορέσεις να πορευτείς με αυτό το δεδομένο και να είσαι καλά μέσα σου.

Σε βάζει αυτό το επάγγελμα σε μια διαδικασία να σκαλίζεις πολύ το μέσα σου διαρκώς. Αυτό με έναν τρόπο σε εκθέτει. Άλλες φορές είναι εύκολο και άλλες πολύ πιο δύσκολο. Τις φορές που είναι δύσκολο, αυτά που τελικά κερδίζεις είναι πολλά και σημαντικά.

Οι ρόλοι που επιλέγεις να υποδυθείς είναι με γνώμονα τον εκάστοτε ήρωα ή τους ανθρώπους που απαρτίζουν την εκάστοτε δουλειά;

Εξαρτάται. Στην τηλεόραση πολύ σημαντικό ρόλο για μένα παίζουν οι συνεργάτες και σε ένα γενικότερο πλαίσιο το σενάριο. Το ίδιο νομίζω συμβαίνει και στο σινεμά. Στο θέατρο ίσως δίνω περισσότερη σημασία στο αν μου αρέσει ο ρόλος.

Γιατί αυτή η διαφοροποίηση;

Για να μου αρέσει ένας ρόλος σημαίνει ότι μου αρέσει και το σενάριο. Οι συνεργάτες σαφώς και παίζουν ρόλο πάντα αλλά, θεωρώ πως στο θέατρο οι συνεργάτες είναι πιο δεκτικοί. Η τριβή που υπάρχει στο θέατρο μεταξύ του θιάσου είναι πολύ μεγαλύτερη, οπότε με έναν τρόπο τον καταλαβαίνεις τον άλλο ακόμα και αν δε σου ταιριάζει – φυσικά δε μιλάμε για τις ακραίες καταστάσεις. Καταλαβαίνεις τα λάθη και της αδυναμίες του άλλου χωρίς να χρειαστεί να τα δικαιολογήσεις. Και οι άλλοι αντίστοιχα τα δικά σου. To θέατρο έχει τέτοια έκθεση που ο άλλος θέλοντας και μη θα τις βγάλει τις ευαισθησίες του.

Αφήνοντας το θέατρο απ’ έξω, θα έλεγες ότι νιώθεις περισσότερο ο εαυτός σου στο σινεμά ή στην τηλεόραση;

Ο εαυτός μου είμαι παντού απλά προτιμώ το σινεμά σαν διαδικασία. Φαινομενικά έχουν τα ίδια μέσα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Στο σινεμά υπάρχουν οι πρόβες, είσαι συγκεντρωμένος σε έναν ρόλο που έχει αρχή, μέση και τέλος. Ξέρεις που θα πάει ο ρόλος, τον έχεις έτοιμο και προσπαθείς να μεταμφιεστείς σε αυτόν καθ’ όλη τη διάρκεια της καθημερινότητάς σου.

Και στην τηλεόραση όμως οι δουλειές που επιλέγεις να κάνεις νομίζω ότι έχουν κινηματογραφικά στοιχεία.

Συνήθως ναι. Ο κινηματογράφος είναι ένα μαγικό μέσα και μου αρέσει να υπάρχουν στοιχεία του και στις τηλεοπτικές μου δουλειές.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που να σε έχει επηρεάσει σαν προσωπικότητα;

Όλοι οι ρόλοι περνάνε μέσα από εμένα. Θεωρώ πως οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε τα πάντα ανάλογα την συνθήκη και περίσταση στην οποία βρισκόμαστε. Εγώ ερμηνεύω το πως είναι ο εκάστοτε ρόλος ευαίσθητος ή σκληρός. Ενδεχομένως όμως αν έχω ζήσει κάτι μέσα από έναν ρόλο που δεν έχω ζήσει στη ζωή μου, όταν μου συμβεί κάτι αντίστοιχο να αντιδράσω επηρεαζόμενη από τον εκάστοτε ρόλο. Αυτό όμως έχει να κάνει καθαρά με το συμπεριφορικό κομμάτι.

Σκηνοθετικά θα ήθελες ακόμα να δοκιμαστείς ή έχεις αφήσει πίσω αυτό το όνειρο;

Θέλω αλλά μάλλον φοβάμαι ακόμα. Θέλει βέβαια και πολύ μεγάλο τρέξιμο μέχρι να το καταφέρεις αυτό. Πρέπει να βρεις τους παραγωγούς, τους συντελεστές… Δε μπορείς να ξυπνήσεις μια μέρα και να πεις, “έλα παιδιά, πάμε να κάνουμε μια παραστασούλα”. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα το κάνω. Θα το κάνω όταν θα έχω χρόνο και θα έχω γράψει κάτι που θα με κάνει να πω “ή το κάνω ή δεν κάνω τίποτα άλλο”. Θα μου πεις, γιατί να φτάσεις στο σημείο να γίνει επιτακτική ανάγκή για να κάνεις κάτι… Γιατί έτσι μόνο θα διεκδικήσω όλα αυτά που θέλω στο 100%. Είμαι τελειομανής.

Έχει υπάρξει περίοδος που να ένιωσες ότι κουράστηκες από αυτή τη δουλειά και να ένιωσες την ανάγκη να ασχοληθείς με κάτι άλλο.

Αυτό που προσπαθώ να κάνω για να μπορώ να παίρνω και μια απόσταση, είναι να μην δουλεύω τα καλοκαίρια. Δεν πηγαίνω σε περιοδείες. Μόνο αν μου τύχει μια πολύ καλή πρόταση για κάποια ταινία, τότε θα την κάνω τη θυσία. Το concept μου είναι να τρέχω όλο τον Χειμώνα και κάποιους μήνες το καλοκαίρι να ξεκουράζομαι και να κάνω αυτά που θέλω. Δε συμβαίνει πάντα αλλά προσπαθώ να κρατάω μια ισορροπία.

Το να αφήσω όμως τελείως τη δουλειά μου, δε μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό. Τη δουλειά μου, τη λατρεύω. Δε βάζω τον εαυτό μου στη διαδικασία να με σκεφτώ σε κάτι άλλο.

Δίνεις πάντα την εντύπωση ενός ανθρώπου που είναι ήρεμος και προτιμά να κρατά και κάποιες αποστάσεις ασφαλείας. Είσαι πράγματι έτσι;

Οι άνθρωποι που με γνωρίζουν για πρώτη φορά μου λένε ότι τους φαίνομαι πολύ ζεν. Δεν είμαι μόνο έτσι όμως. Δεν ξέρω γιατί το βγάζω αυτό. Ίσως φταίει η χροιά της φωνής μου και ο τρόπος που μιλάω αλλά τα συναισθήματά μου τα ζω στο 100% τους και τα εκφράζω και πολύ έντονα. Σε ότι έχει να κάνει με τις αποστάσεις που είπες, μάλλον,  είναι μια άμυνα μέχρι να γνωρίσω καλύτερα τον άλλον.

Τι είναι αυτό που μπορεί να σε θυμώσει;

H αγένεια είναι κάτι που με θυμώνει πάρα πολύ. Το να προσβάλλει κάποιος έναν άλλο άνθρωπο άνευ λόγου, μπορεί να με εξοργίσει, με βγάζει από τα ρούχα μου. Και η αδιαφορία είναι κάτι που επίσης με ενοχλεί πολύ.

Σε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεσαι στον χώρο της υποκριτικής, έχει γραφτεί κάτι για σένα που να σε έφερε σε δύσκολη θέση ή να σε έκανε να νιώσεις πως έχουν ξεπεραστεί κάποια όρια;

Όχι γιατί δεν γράφουν για εμένα. Είμαι άνθρωπος που δε βγαίνω πολύ, δε δίνω εύκολα συνεντεύξεις και η γενικότερη απόσταση που έχω κρατήσει από αυτό που λέμε “showbiz” μάλλον έχει βοηθήσει.

Η απόσταση αυτή έχει κρατηθεί σκόπιμα;

Σαφώς. Ήθελα με κάποιο τρόπο να διαχωρίσω την επαγγελματική από την προσωπική μου ζωή και αυτό, μετά από κάποιο διάστημα το σεβάστηκαν και οι άνθρωποι της δημοσιογραφίας. Μέχρι σήμερα δεν έχω διαβάσει κάτι που να με φέρει σε δύσκολη θέση αλλά ακόμη και να γραφόταν κάτι άσχημο δε θεωρώ ότι θα έδινα ιδιαίτερη σημασία. Η μόνη περίπτωση στην οποία θα έπαιρνα θέση, θα ήταν αν γραφόταν κάτι που θα προσέβαλε την οικογένειά μου.

Ούτε οι κακές κριτικές με επηρεάζουν ιδιαίτερα. Ίσως να με ενοχλήσουν για λίγο αλλά μόνο αν πρόκειται για κριτικές γραμμένες με εμπάθεια. Άλλωστε μια κριτική είναι χρήσιμη είτε είναι θετική είτε αρνητική.

Το γεγονός πως με τον σύζυγό σου Θάνο Τοκάκη κινείστε στον ίδιο επαγγελματικό χώρο, βοηθά ή δυσκολεύει την κατάσταση μέσα στο σπίτι;

Βοηθά γιατί μοιραζόμαστε την ίδια ανάγκη, όταν επιστρέφουμε στο σπίτι να ξεκουραστούμε. Θα συζητήσουμε για τη δουλειά μόνο αν χρειαστεί, αν έχει γίνει κάτι σημαντικό, για κανένα μισάωρο και μετά θα την αφήσουμε απ’ έξω. Αν μας παρακολoυθήσει κάποιος μέσα από μια κλειδαρότρυπα δε θα μπορέσει να καταλάβει τι δουλειά κάνουμε.

Φυσικά το ότι είμαστε στον ίδιο επαγγελματικό χώρο βοηθά σε περίπτωση στρες ή άγχους για κάποιο ρόλο ή παράσταση, ο ένας προσπαθεί να βοηθήσει τον άλλο, να μοιραστεί τις σκέψεις του. Επίσης πολύ σημαντικό είναι το ότι κρατάμε λόγια ο ένας στον άλλον όταν χρειάζεται.

Ζητάτε συμβουλές ο ένας από τον άλλον;

Θα το κάνουμε μόνο όταν νιώσουμε ότι χρειάζεται. Όταν ακόμα είμαστε ασταθείς και φοβισμένοι, δε ζητάμε ο ένας τη γνώμη του άλλου γιατί ξέρουμε ότι μπορεί κάτι να μας πληγώσει. Όταν όμως νιώσουμε έτοιμοι κι ότι πατάμε γερά στα πόδια μας σε σχέση με αυτό που πάμε να κάνουμε, τότε θα ζητήσουμε και μια συμβουλή. Έχουμε καταλάβει ότι δε χρειάζεται να δίνουμε από μόνοι μας συμβουλές παρά μόνο όταν μας ζητηθεί.

Το να ξέρεις ότι βρίσκονται οι δικοί σου άνθρωποι στο κοινό μιας παράστασης είναι κάτι που σε αγχώνει ή σου δίνει δύναμη;

Και τα δυο. Και με αγχώνει και με κάνει χαρούμενη. Πριν βγω στη σκηνή, έχω άγχος, όταν βγαίνω όμως, αισθάνομαι πιο δυνατή.

Έχει υπάρξει ποτέ κάποια αντίδραση θεατή που να σε έχει “μπλοκάρει”;

Μια φορά μου μόνο μου έχει συμβεί αυτό, σε μια παράσταση που οι θεατές ήταν παιδιά σχολείου. Είχαν κάποιες περίεργες αντιδράσεις κι εγώ έναν μονόλογο αρκετά συγκινητικό. “Κλείδωσα” λοιπόν το βλέμμα μου σε έναν μαθητή και έβγαλα όλα μου τα νεύρα λέγοντας τον μονόλογό μου. Συνήθως όμως δεν ασχολούμαι, προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη σε αυτό που έχω να κάνω.

Ο κόσμος στον δρόμο θα σε πλησιάσει ή σε θεωρούν πιο απόμακρη;

Σε σχέση με άλλους ηθοποιούς νομίζω ότι δεν θα έρθουν τόσο εύκολα. Αλλά και πάλι, ο κόσμος θα καταλάβει την ενέργειά μου όταν περπατάω και θα έρθει. Είναι πολύ φιλικοί οι άνθρωποι που με πλησιάζουν και μου αρέσει αυτή η επαφή μαζί τους.

Μέσα από τα social media επικοινωνούν μαζί σου;

Δεν είμαι πολύ καλή με τα social media. Πρόσφατα έφτιαξα έναν λογαριασμό στο instagram και έχω δεχτεί κάποια μηνύματα. Σιγά σιγά θα μπω πιο ενεργά σε αυτό τον κόσμο. Δε θέλω όμως να με απορροφήσει αυτό το πράγμα. Γενικά δεν έχω πολύ καλή σχέση με το κινητό μου, αλλά αν μου στείλει κάποιος ένα μήνυμα, θα προσπαθήσω να του απαντήσω.

Στον ελεύθερο χρόνο σου πως αποφορτίζεσαι;

Μου αρέσει πολύ να βγάζω βόλτα τα σκυλιά μου εδώ, στο Ρέμα του Χαλανδρίου και να καθόμαστε με τις ώρες εδώ, να πηγαίνω στο σινεμά, στο θέατρο… Μου αρέσουν τα απλά πράγματα.

Στο Χαλάνδρι ζεις από παιδί.

Ναι, εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα. Εδώ είναι ο τόπος που έχω επιλέξει να ζήσω τη ζωή μου. Το γεγονός ότι είναι γειτονιά και έχω μια πιο προσωπική σχέση με τους ανθρώπους είναι κάτι που το κάνει ξεχωριστό. Όπως επίσης και το γεγονός πως γυρίζω από τη δουλειά μου και νιώθω ότι απομονώνομαι – είναι λίγο σαν εξοχή εδώ – με βοηθά πολύ αυτό, με ηρεμεί.

Φίλους από τα παιδικά σου χρόνια έχεις κρατήσει;

Ναι εννοείται. Μου αρέσουν οι σταθερές σχέσεις που κρατάνε στον χρόνο αλλά είμαι ανοιχτή και στο να γνωρίζω νέους ανθρώπους.

Η σειρά “Αυτή η νύχτα μένει” στην οποία πρωταγωνιστεί η Βίκυ Παπαδοπούλου προβάλλεται κάθε Δευτέρα – Τρίτη και Τετάρτη στις 22.40 μέσα από τη συχνότητα του Alpha ενώ σε λίγο καιρό πρόκειται να κυκλοφορήσει και η τρίτη σεζόν του “Έτερος εγώ”

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος