Ηλ. Χωραφάς στο TLIFE: Ο διάσημος μπαμπάς, η κινηματογραφική συνεργασία και τα επόμενα τους σχέδια!

Το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά λένε! Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κανόνας επιβεβαιώνεται αφού και τα δύο παιδιά του Γιώργου Χωραφά ακολούθησαν τα χνάρια του. Η κόρη του Ζωή είναι ηθοποιός και ο γιος του Ηλίας διάλεξε την σκηνοθεσία. Μάλιστα, είχε την τύχη στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο να συνεργαστεί με τον διάσημο μπαμπά του! Το TLIFE είχε συναντήσει τον Ηλία Χωραφά στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης όπου παρουσιάστηκε το “Αδέσποτα στην καρδιά της Αθήνας”.

Ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης έχει πάρει την σεμνότητα και την ευγένεια του μπαμπά του και όταν του ζήτησα να κάνουμε μία κουβεντούλα για την συνεργασία τους, η απάντησή του ήταν θετική. Βέβαια, είχαμε την δυσκολία της γλώσσας αφού ο Ηλίας γεννημένος στο Παρίσι, έχει μητρική γλώσσα τα γαλλικά. Η συνέντευξή μας έγινε λοιπόν στα αγγλικά για να είμαστε και οι δύο επί ίσοις όροις. Κι αυτά που μας είπε ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα και μας βοήθησε να τον γνωρίσουμε καλύτερα ενώ μας αποκάλυψε και την επόμενη συνεργασία του με τον μπαμπά του!

Παρόλο που προσπάθησες να ξεφύγεις από τον καλλιτεχνικό χώρο κάνοντας σπουδές στην Κοινωνιολογία δεν τα κατάφερες. Θεωρείς ότι σου έκανε καλό που σπούδασες κάτι άλλο ή τελικά σε καθυστέρησε από κάτι που ήταν το πάθος σου;
Ακολούθησα το μονοπάτι που θεώρησα ότι θα με οδηγήσει στη μόρφωση. Ξεκίνησα σπουδάζοντας κοινωνιολογία και ανθρωπολογία, ολοκληρώνοντας την ακαδημαϊκή μου πορεία με ένα μεταπτυχιακό. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συλλογιστώ επί ενδιαφερόντων θεμάτων με τρόπο ανοιχτόμυαλο με αναφορές παγκοσμίως σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Πίστευα ότι σπουδάζοντας σε αυτό το επίπεδο θα μου δινόντουσαν τα κατάλληλα εφόδια και η απαιτούμενη μεθοδολογία για να ακολουθήσω τελικά το μονοπάτι της παραγωγής ντοκιμαντέρ.

Γεννήθηκες στο Παρίσι από Αμερικανίδα μαμά και Έλληνα μπαμπά. Σε ποια χώρα νιώθεις ποιο κοντά;
Πάντα εκπλήσσομαι με τέτοιες ερωτήσεις! Πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο; Γιατί; Και με τους δύο πολιτισμούς νιώθω κοντά, και με ανέθρεψαν σε διαφορετικά επίπεδα.

Τι είναι αυτό που σου αρέσει όταν έρχεσαι στην Ελλάδα και τι θα θυμάσαι από το τελευταίο σου ταξίδι εδώ;
Περισσότερο μου αρέσει η αίσθηση πως είσαι σπίτι, όπως όταν ήμουν εδώ το προηγούμενο Μάρτιο για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Πώς προέκυψε η ιδέα για το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ και η συνεργασία με τον μπαμπά σου;
Όταν μάθαμε με τον πατέρα μου ότι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 στην Αθήνα, είχαν δηλητηριαστεί χιλιάδες αδέσποτα, είχαμε και οι δύο συγκλονιστεί. Το 2009, πήγαμε στην Αθήνα και ακολουθήσαμε τα αδέσποτα, ώστε να συναντήσουμε τους ανθρώπους που τα φρόντιζαν. Εκείνοι μας εξήγησαν τις δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεράσουν για να βοηθήσουν τα αδέσποτα καθώς και το άγχος που τους προκαλεί η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Τότε καταλάβαμε ότι όλα αυτά κάπως συνδέονταν, και έτσι νιώσαμε ότι πρέπει να διηγηθούμε την ιστορία αυτή απ’ την οπτική των αδέσποτων.

Είναι αυστηρός μαζί σου μιας και είναι και ο παραγωγός σου σε αυτή τη δουλειά ή σε αντιμετωπίζει σαν μπαμπάς;
Δεν είναι το τυπικό ελληνικό πατριαρχικό μοντέλο, και επομένως η εμπειρία της συνεργασίας μας ήταν μια ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά, καθώς ποτέ ξανά δεν είχαμε δουλέψει μαζί. Βέβαια, συζητήσαμε αρκετά το τί θέλαμε να εκφράσουμε και πώς με αυτό το ντοκιμαντέρ θα αφυπνίζαμε τις συνειδήσεις του κόσμου σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων στην Ελλάδα.

Στεναχωρήθηκες που δεν πήρες κάποια βράβευση από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης;
Δεν το περίμενα ότι θα βραβευόμουν. Ένιωσα πραγματικά τυχερός που η ταινία μας επιλέχθηκε ανάμεσα σε τόσες άλλες υπέροχες δουλειές, και που είχαμε την ευκαιρία να την παρουσιάσουμε στο κοινό της Ελλάδας.

Τι μήνυμα θες να περάσεις με αυτό το ντοκιμαντέρ;
Ο σκοπός του έργου είναι να παρουσιάσει την κατάσταση που επικρατεί με τα αδέσποτα σε όλον τον κόσμο, είτε πρόκειται για αδέσποτα που εγκαταλείφθηκαν είτε για εκείνα που γεννήθηκαν στον δρόμο. Αφορά σε ψυχές που τις περισσότερες φορές απειλούνται και αγνοούνται από βάναυσους ανθρώπους. Ταυτόχρονα φέραμε στο προσκήνιο τις σφαγές που γίνονται σε διάφορες χώρες όταν φιλοξενείται ένα διεθνές αθλητικό γεγονός, για χάρη του τουρισμού.Ελπίζω ότι η ταινία αυτή θα βοηθήσει στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα αδέσποτα, καθώς και θα ενδυναμώσει όσους τα φροντίζουν και παλεύουν για την ευζωία τους κάθε μέρα.

Αν εσύ επέστρεφες στη ζωή σαν σκύλος, όπως συνηθίζεται να ρωτάται στην παρουσίαση του ντοκιμαντέρ, θα ήθελες να είσαι αδέσποτο ή κατοικίδιο;
Εάν μετενσαρκωνόμουν σε ζώο, θα ήθελα να επιστρέψω ως αδέσποτο που υιοθετείται από μια στοργική και προστατευτική οικογένεια, γιατί αυτό είναι ότι καλύτερο μπορώ να ευχηθώ για αυτά.

Θα ήθελες να συνεργαστείς ξανά με τον πατέρα σου ή με την αδερφή σου που κάνει τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική;
Η αδελφή μου Ζωή είναι αρκετά ταλαντούχα και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα συνεργαστούμε. Σχετικά με τον πατέρα μου, έχω δουλέψει μαζί του, επειδή ήταν ο κατάλληλος ηθοποιός για τον ρόλο που ψάχναμε, σε ένα νέο και πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ που ονομάζεται “3Χ3” του Damien Javelle, που βρίσκεται ακόμα στην παραγωγή αλλά έχει ήδη κερδίσει το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ “Webfast” στο Λος Άντζελες.

Δες το τρέιλερ!