Ηρακλής Τσουζίνοβ: “Στη Ρωσία έτρωγα ξύλο. Μου ασκούσαν bullying, ήθελαν να με βλέπουν να κλαίω”

Ο Ηρακλής Τσουζίνοβ παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό “Hello” και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που έζησε όταν έμενε μαζί με τη μητέρα του στη Ρωσία. 

– Σε ποια πόλη της Ρωσίας διέμενες, Ηρακλή;

Στο Ροστόφ.

-Τι θυμάσαι από εκείνη την τετραετία;

Έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Ζούσε μια κλειστή κοινωνία και βίωσα πολλές καταστάσεις που με έριχναν ψυχολογικά. Κατ’ αρχάς δεχόμουν ρατσισμό για το χρώμα μου. Από την άλλη αισθανόμουν απόλυτα ασφαλής ανάμεσα στους συγγενείς μου, από τους οποίους πήρα πολλή αγάπη. Νιώθω πλέον πως άφησα εκεί ένα μικρό κομμάτι το οποίο περιμένει να επιστρέψω.

– Σε αυτή την τρυφερή ηλικία αναρωτήθηκες ποτέ γιατί απουσίαζε η μητέρα σου;

Ήμουν αφοσιωμένος στο σχολείο και δεν πέρασε από το μυαλό μου αυτή η σκέψη. Αισθανόμουν προστατευμένος καθώς μεγάλωσα με τρυφερότητα, θαλπωρή και ζεστασιά.

– Πόσο δύσκολο ήταν για σένα το bullying που βίωσες στη Ρωσία;

Το περιβάλλον στη Ρωσία ήταν εχθρικό. Έτρωγα ξύλο. Αυτοί που μου ασκούσαν bullying ήθελαν να με βλέπουν να κλαίω. Υπήρχαν όμως και πολύ χειρότερες περιπτώσεις.

-Δηλαδή οι συμμαθητές σου ήταν πολύ επιθετικοί.

Ευτυχώς όχι όλοι. Είχα και φίλους τους οποίους αγαπώ και θυμάμαι ακόμη.

-Αν και μόλις 21 χρονών, έχεις αντιμετωπίσει μια σειρά σκληρών συνθηκών από παιδί. Τι θεωρείς πως σου έδινε δύναμη;

Ο αγώνας μου για επιβίωση. Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο στόχο όταν ήμουν μικρός, είχα όμως τη σοφία να αντιληφθώ την ομορφιά αλλά και τη δυσκολία της ζωής. Όταν συνέβαινε κάτι άσχημο, έλεγα “θα προχωρήσω παρακάτω”. Ανέκαθεν, είχα την πεποίθηση ότι η επόμενη ημέρα θα είναι καλύτερη, ήμουν αισιόδοξος. Δεν σκεφτόμουν ποτέ αρνητικά.

-Δυσκολευτήκατε οικονομικά με τη μητέρα σου; Υπήρχαν περίοδοι που δεν είχατε ούτε τα αναγκαία;

Αν και περάσαμε δύσκολες στιγμές είχαμε πάντα τα βασικά. Θα έλεγα πως μου έλειπαν οι μικρές πολυτέλειες που απολάμβαναν τα υπόλοιπα παιδιά.  Δεν είχα ποτέ παιχνίδια ή ωραία, καινούργια ρούχα. Δεν μέναμε σε δικό μας σπίτι. Ίσως ακούγονται θλιβερά όσα λέω αλλά αυτή ήταν η πραγματικότητά μου. Η μαμά μου μου έλεγε να μη δίνω σημασία στο περιτύλιγμα και ότι θα αποκτήσω ό,τι επιθυμώ.