Jagadish Chandra Bose: Το doodle της Google αφιερωμένο στον άνθρωπο που ανακάλυψε πως τα φυτά αισθάνονται!

Ο Jagadish Chandra Bose είναι από τους πιο γνωστούς βιοφυσικούς της ιστορίας. Η Google σήμερα του αφιερώνει το Doodle, καθώς συμπληρώνονται 158 χρόνια από τη γέννησή του.

O Jagadish Chandra Bose (Τζαγκντίς Τσάντρα Μπός) γεννήθηκε σε περιοχή του σημερινού Μπαγκλαντές το 1858 και έγινε γνωστός για το έργο του στη βιοφυσική, αλλά ήταν ένας πολυμαθής που διακρίθηκε στη φυσική, την αρχαιολογία, την επιστημονική φαντασία και για τις καινοτομίες του στα ραδιοκύματα και στα μικροκύματα καθώς επινόησε μια πρώιμη έκδοση των ασύρματων τηλεπικοινωνιών. Θεωρείται επίσης από πολλούς ως εφευρέτης της ασύρματης τηλεγραφίας, ένα χρόνο προτού ο Μαρκόνι επιχειρήσει να κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την εφεύρεσή του.

Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι προς τιμήν των επιτευγμάτων του Jagadish Chandra Bose, έχει δοθεί ακόμη και σε ένα κρατήρα στην Σελήνη το όνομά του!

Το Doodle της Google σήμερα, δείχνει τον σερ Jagadish Chandra Bose με μία από τις σημαντικές εφευρέσεις του, ένα είδος «υπερμικροσκοπίου» (crescograph), το οποίο μετρά την κίνηση και την ανάπτυξη των φυτών μεγεθύνοντας τις κατά 10.000 φορές, και το οποίο χρησιμοποιούσε για να αποδείξει την επίδραση του περιβάλλοντος στην ανάπτυξη της βλάστησης.

O Jagadish Chandra Bose ήδη από το 1904, με ανακοίνωσή του προς την Βασιλική Εταιρία της Αγγλίας, υπογράμμισε πως τα φυτά δεν είναι μια απλή πράσινη μάζα, αλλά ένα ζωικό σύνολο προικισμένο με ευαισθησία. Χάρη στην χρήση λεπτεπίλεπτων μηχανισμών, που κατασκεύασε ο ίδιος, όπως το περίφημο υπερμικροσκόπιο (crescograph), που πήρε το όνομά του, για την μέτρηση των νευρικών παλμών στα ζώα, απέδειξε πως κάθε φυτό και κάθε όργανο του φυτού εμφανίζει μια ξεχωριστή αντίδραση σε κάθε μηχανικό ερεθισμό και πραγματοποιεί φυσιολογικές εναλλαγές, παρόμοιες με αυτές που εμφανίζουν οι ζωικοί ιστοί. Πειραματίστηκε με κοινά φυτά, όπως ραπανάκια, σέλινα και κουνουπίδια, κι ανακάλυψε πως εμφάνιζαν το αίσθημα της κούρασης και της θλίψης. Με την βοήθεια του «αντηχητικού παλμογράφου» του, που κατέγραφε την ταχύτητα μετάδοσης του παλμικού ερεθισμού, και του «σπινθηροπαλμογράφου» του, που κατέγραφε τις παλμικές δονήσεις του φυτού «τηλέγραφος» (desmodium motorium), απέδειξε την καταπληκτική ομοιότητα ανάμεσα στους παλμούς του φυτού και σ’ εκείνους της καρδιάς των ζώων.

Ακόμα, πραγματοποίησε μια σειρά από πειράματα μελετώντας τις αντιδράσεις των φυτών σε σκόπιμα τραύματα. Από τα στοιχεία του υπερμικροσκοπίου του, που μεγέθυναν την δόνηση των παλμών δέκα εκατομμύρια φορές, ανακάλυψε πως, όταν τρυπούσε με μια καρφίτσα ένα φυτό, ο ρυθμός της ανάπτυξής του περιοριζόταν αμέσως κατά ένα τέταρτο, και χρειαζόταν κάπου δυο ώρες για να ξεπεράσει το σοκ της μικροσκοπικής πληγής. Αντίθετα, μια τομή με μαχαίρι σταματούσε την ανάπτυξη για πολύ μεγαλύτερες περιόδους.

Ανάμεσα στους αναρίθμητους επισκέπτες του Ινδού επιστήμονα, ήταν και ο λογοτέχνης και χορτοφάγος Μπέρναρντ Σω, που παρακολούθησε ένα φύλλο λάχανου, μεγενθυμένο εκατοντάδες φορές στην οθόνη, να αντιδρά δυναμικά στον πόνο και τελικά να πεθαίνει όταν ραντίστηκε με ζεματιστό νερό.