Κ. Δανδουλάκη: “Δεν επένδυσα σε χρήματα γι’ αυτό και δεν νιώθω ανασφάλεια”

Για τη συμμετοχή της στην σειρά “Το σπίτι της Έμμας”, την πορεία της στο θέατρο και τη μεγάλη επιτυχία του “Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε” και τα χρήματα που δεν παίζουν ρόλο στην ευτυχία της μίλησε η Κάτια Δανδουλάκη στο “Close up”.

“Η εξωτερική εμφάνισή μου ανέκαθεν παρέπεμπε σε πράγματα κλασικά, δραματικά, ενώ η διάθεσή μου είναι για κωμωδία. Στο θέατρο, λοιπόν, έχω παίξει πολλή κωμωδία, ενώ στην τηλεόραση, που δέχομαι προτάσεις και δεν τις δημιουργώ για τον εαυτό μου, αναγκαστικά έκανα δράματα. Το σίριαλ “Το σπίτι της Έμμας” ήταν η πρώτη καθαρόαιμη πρόταση κωμωδίας που έχω δεχτεί στην τηλεόραση, οπότε είπα “ναι” σαν τρελή! Και με τον Γιάννη Μπέζο χρόνια προσπαθούσαμε να βρούμε την ευκαιρία να παίξουμε μαζί. Ξέρετε, υπάρχουν συνάδελφοί μου που ξεκινήσαμε μαζί και δεν έχουμε παίξει ποτέ μαζί. Φέτος, με όσους παίζω στο θέατρο παίζω πρώτη φορά, όπως με τον Τάσο Χαλκιά, τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο και την Τζόυς Ευείδη. Το ίδιο και στην τηλεόραση. Να, λοιπόν, μια καλοδεχούμενη πρωτιά!”

“Αυτό που με σηκώνει από το κρεβάτι κάθε πρωί είναι ένα μεγάλο “ευχαριστώ”, μια ευγνωμοσύνη στη ζωή. Χαίρομαι που ο Θεός με έχει όρθια, γερή, να μπορώ να δημιουργώ. Είμαι άνθρωπος που πραγματικά ευγνωμονώ τη ζωή γι’ αυτά που μου έδωσε, και τη φύση και τον Θεό. Γιατί κάθε άνθρωπος πιστεύει στο δικό του Θεό, πάντα υπάρχει ένας Θεός μέσα σου, κάποια ιδέα, κάτι που πιστεύεις. Υπό αυτήν την έννοια, δεν υπάρχει άθεος άνθρωπος. Κι εγώ υπό αυτήν την έννοια είμαι θρήσκα και όχι της τυπολατρίας. Είμαι άνθρωπος που κάνει την προσευχή του και το πρωί και το βράδυ, το ΄χω μάθει από μικρή και μου έχει μείνει μια ιερή συνήθεια, πέντε λεπτά συγκέντρωσης μέσα μου”.

Γιατί θυμώνει με τους συναδέλφους της;

“Καμιά φορά θυμώνω, όταν ακούω συναδέλφους να λένε ότι δεν προλαβαίνουν να δώσουν αυτόγραφα ή ότι κουράζονται ή όταν τους βλέπω να τρέχουν για να μην τους δει το πλήθος που θέλει να τους αγκαλιάσει. Τι θα πει αυτό; Δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή, συγγνώμη, θα ήσουν πολύ ευχαριστημένος αν δεν γύριζε κανείς να σε κοιτάξει; Εγώ ώρες κάθομαι με τον κόσμο μετά την παράσταση και μιλάω. Έρχονται χαρούμενοι και μου λένε ιστορίες για τη ζωή τους, για τα παιδιά τους. Αυτό είναι το πιο αστείο και τρυφερό, που μου μιλάνε για τα παιδιά τους υπό μορφήν εκμυστήρευσης!”

“Είχα φροντίσει από πολύ μικρή και είχα επενδύσει μόνο σε αγάπες. Αγάπες φίλων, αγάπες συναδέλφων. Δεν επένδυσα σε χρήματα γι’ αυτό και δεν νιώθω ανασφάλεια, γιατί και χρήματα που δεν έχω, επειδή κάνω επιχειρήσεις και τα χάνω συνέχεια, έχω τόσο μεγάλη πλάτη πίσω μου από αγάπες, χιλιάδες αγκαλιές που δεν φοβάμαι”.

Διάβασε περισσότερα στο “Close up” που κυκλοφορεί!