Κ. Γκαγκάκη: Μιλάει για πρώτη φορά ανοιχτά για τον τρόπο που αντιμετώπισε την βουλιμία!

Η Κατερίνα Γκαγκάκη μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά και αποκάλυψε πράγματα για τον ευατό της. ” Κάποιος φορές με φοβάμαι”, τόνισε η Διευθύντρια επικοινωνίας του ΑΝΤ1 σε σύνεντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.

“Δεν είμαι η συνέχεια της μητέρας μου, διότι εγώ δεν έχω κάνει μέρχρι σήμερα οικογένεια. Αφέθηκα στη ζωή και στη μοίρα μου, η οποία αποφάσισε άλλα πράγματα για μένα. Πολύ βαθιά, μέχρι σήμερα, ερωτεύτηκα μόνο μια φορά στη ζωή μου, Πέρα από αυτά , το μόνο πράγμα για το οποίο κατηγορώ τους γονείς μου είναι ότι με καλόμαθαν τόσο πολύ που συνήθισα μια ζωή ολόκληρη ζωή να φροντίζουν όλοι εμένα. Για πάρα πολλά χρόνια, στο πίσω μέρος του μυαλού μου κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι έχω ακόμη πολύ καιρό μπροστά μου. Ότι μπορώ να είμαι λίγο ακόμη παιδί. Ότι δεν ήρθε η ώρα να βγω από τον ασφαλή ρόλο και να υποδυθώ τη γυναίκα που φροντίζει κάποιον άλλον”, δήλωσε.

‘Εχει ανασφάλειες; “Είμαι ένας συγκλονιστικά ανασφαλής άνθρωπος. Ο μόνος τομέας στον οποίο υπήρξα πολύ δυνατή είναι η δουλειά μου. Στιις σχέσεις μου ήμουν μονίμως η “χαμένη” και δεν είχε υπάρξει ποτέ άνδρας που να τον άφησα εγώ. Έχοντας κάνει χρόνια ψυχανάλυση αντιλήφθηκα ότι ο πραγματικός θύτης των σχέσεων μου ήμουν εγώ. Την ώρα που έφτανα στο αμήν τον εκάστοτε σύντροφό μου, έπεφτα στα πατώματα, σπάραζα στο κλάμα και τον ικέτευα να γυρίσει πίσω. Για αυτό ζούσα. Για τη στιγμή του δράματος και του οδυρμού. Μέσα από το κλάμα αυτό δεν εξέφραζα όμως αληθινό πόνο, αλλά την ανάγκη να με προσέξει το περιβάλλον μου. Να είμαι πάντα στα μάτια τους η απόλυτη πρωταγωνίστρια”, ανέφερε.

Για την περιοδο που αντιμετώπισε την νευρική ανορεξία και την βουλιμία, είπε: “Στα 17 μου περίπου χρόνια, εκεί που ήμουν η τέλεια μαθήτρια, αποφάσισα ότι δεν θέλω τίποτα στη ζωή μου και κανέναν. Κάπως έτσι τρύπωσαν στη ζωή μου η βουλιμία και η ανορεξία. Κατά κύριο λόγο ήμουν βουλιμική, μια ασθένεια την οποία πέρασα με πολύ άσχημο τρόπο δημιουργώντας σοβαρά ορμονικά θέματα στον οργανισμό μου. Από εκείνη την στιγμή με βοήθησε να βγω ένας σπουδαίος ψυχίατρος-ψυχαναλυτής.

Στο DNA της υπάρχει να κομμάτι που την οδηγεί στη δυστυχία; “Θέλω να είμαι κατά καιρούς δυστυχισμένη από άμυνα. Τρέμω τις στιγμές που αισθάνομαι ευτυχισμένη μήπως εισβάλει κάποιος με το έτσι θέλω και μου τος στερήσεις χωρίς λόγο και αιτία. Για μένα ο πόνος της στέρησης αυτών των ευτυχισμένων στιγμών είναι πολύ πιο απειλητικός από τη δυστυχία. Μια δυστυχία που, για να είμαι δίκαιη, δεν έχω βιώσει. Γι΄αυτό και φοβάμαι τη στιγμή που θα εμφανιστεί. Φοβάμαι τι μπορεί να κάνει το ίδιο μου το μυαλό στο σώμα μου και στην ψυχή μου. Ενίοτε, με φοβάμαι”, απάντησε η ίδια.