Κ. Λέχου : “Με κούρασαν οι δημοσιογράφοι” !

Η Κατερίνα Λέχου, ενσαρκώνοντας φέτος την Ελένη στο “Νησί”, απλά επιβεβαίωσε αυτό που όλοι γνώριζαν: ότι είναι μια εξαιρετική ηθοποιός. Δεν δίνει συνεντεύξεις, και έχει κατηγορηθεί γι” αυτό, αλλά θεωρεί ότι πρέπει να έχει κάτι να πει. Παραμένει αφοσιωμένη στην τέχνη της και μέσα από αυτή τη συνέντευξη δίνει τις απαντήσεις της για όλα…

-Μετά “Το Νησί” τι; Θα είναι ίσως η τελευταία μεγάλη παραγωγή της τηλεόρασης;

Δεν είμαι αρμόδια εγώ να το πω αυτό. Δυστυχώς, δεν είναι καλή εποχή για να πεις ότι θα δώσεις τη σκυτάλη σε κάποιους άλλους να συνεχίσουν. Είναι μια παρακαταθήκη, βέβαια.

-Πιστεύετε ότι έγινε άλλοθι για την ποιότητα της τηλεόρασης; Οτι ναι, μεν υπάρχουν τα ριάλιτι και τα φτηνά προγράμματα, αλλά έχουμε και το “καλό” Νησί.

Το θέμα δεν είναι να το χρησιμοποιείς σαν άλλοθι. Το θέμα είναι να υπάρχουν πολλά “Νησιά”. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να είναι μια τέτοια ογκώδης παραγωγή που να απαρτίζεται από τόσους ανθρώπους. Ο Χίτσκοκ έλεγε ότι για να κάνω μια καλή ταινία δεν χρειάζεται να έχω πάντα πολλά λεφτά. Αυτό σε έναν βαθμό ισχύει. Δηλαδή, μπορείς να έχεις μια πολύ έξυπνη ιδέα που να μην είναι πολυέξοδη, ανθρώπους που να μπορούν να προετοιμαστούν γι” αυτήν, ένας χρόνος προετοιμασίας που ποτέ δεν μας δίνεται, και να υλοποιηθεί. Υπάρχει και αυτή η δυνατότητα και το λέω γιατί θέλω να ελπίζω σε κάτι. Προσπαθώ να πιέσω τον εαυτό μου να είμαι αισιόδοξη.

-Η ερμηνεία σας σχολιάστηκε από κοινό και κριτικούς με πολύ θετικά λόγια. Κολακευτικό ή δεν διαβάζετε κριτικές;

Φυσικά χαίρομαι. Καταρχάς απευθύνεσαι στο κοινό και στους κριτικούς. Οπότε όταν ακούς καλά λόγια και καλή κριτική είναι πολύ καλό. Παρ” όλα αυτά έχω να πω ότι δεν ήταν “μαγική εικόνα”. Εγώ το ξέρω αυτό. Θέλω να πω ότι είναι κομμάτι (σ.σ. η ερμηνεία της στη σειρά) μιας διαδρομής συνολικής που κάνω. Θα μου πεις και πού να το ξέρεις ο άλλος. Οι άνθρωποι που σε συναναστρέφονται το ξέρουν, όπως και τον προσωπικό σου αγώνα, γιατί νομίζω ότι πάει χέρι χέρι η προσωπικότητα με αυτό που αποτυπώνεται στην τηλεόραση. Γιατί μερικοί το σχολίασαν “πώς έγινε αυτό;”. Δεν υπάρχουν μαγικές εικόνες. Την έχει πληρώσει ο άλλος αυτή την εικόνα. Με τη δουλειά του, με την ψυχή του.

-Φυσικά. Δεν υπήρξε ένα μαγικό ραβδάκι που σας ακούμπησε σε αυτήν τη σειρά και σας μεταμόρφωσε…

Δεν γίνεται. Αν γινόταν έτσι να το χρησιμοποιήσουν και αλλού…

-Υπήρξε στιγμή που σας “κούρασε” η τεράστια επιτυχία της σειράς και η “πολιορκία” απ” όλους; Να βλέπουν τη δουλειά σας 4.500.000 τηλεθεατές είναι ασύλληπτο νούμερο…

Ηταν αιφνίδιο για μένα, δεν το έχω ξαναζήσει. Αλλά δεν μπορούμε να λέμε ότι με ενοχλεί κιόλας. Καταρχήν δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Δεν γίνεται να σε ξέρει όλος ο κόσμος και να μη σε ενοχλούν κιόλας. Δηλαδή θα ήμουν και αχάριστη. Και το θεωρώ και βλακώδες να το ακούω αυτό από συναδέλφους. Πρέπει να σας πω ότι πιο πολύ με κούρασαν οι πιο “ειδικοί” άνθρωποι. Οι δημοσιογράφοι ας πούμε. Με την έννοια ότι εκεί μπαίνει και το στοίχημα αν κάτι είναι εμπνευσμένο ή όχι. Ρώτα με κάτι που δεν με έχουν ρωτήσει… Αισθανόμουν ότι είμαι βαρετή (σ.σ. στις συνεντεύξεις της). Και δεν μου αρέσει εγώ να είμαι βαρετή, πόσω μάλλον για κάποιον που διαβάζει κάτι. Μου λένε ότι δίνω συνεντεύξεις κάθε πέντε χρόνια. Μα κάθε πέντε χρόνια έχω να πω κάτι. Δεν έχω να πω κάτι κάθε μέρα. Τι να κάνω; Δεν το κάνω από σνομπισμό.

-Βέβαια, όταν σε παρακολουθούν 4.500.000 άνθρωποι, το ενδιαφέρον είναι ιδιαιτέρως αυξημένο. Αλλά εννοούσα αν κουραστήκατε από την “πολιορκία” όλων, με την έννοια ότι ήσασταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος φέτος και όλοι θέλανε ένα “κομμάτι” από εσάς…

Εγώ λίγο τρόμαξα. Δηλαδή, εμένα δεν με παίρνει τηλέφωνο κανείς ποτέ. Και όλοι ξέρουν ότι δεν έχω καλή σχέση με το τηλέφωνο. Ξαφνικά όταν βρίσκεις εξήντα μηνύματα, παθαίνεις έναν πανικό. Λέω τι να κάνω τώρα. Θα έπρεπε να αφήσω τη δουλειά μου και να γίνω… τηλεφωνήτρια.

-Ενα δίδαγμα που κρατάτε από αυτήν τη δουλειά;

Αυτό που έχω εμπεδώσει καλά και δεν περίμενα αυτήν τη δουλειά για να το εμπεδώσω είναι ότι είναι μια αλυσίδα. Ενας κρίκος να λείπει και η “αλυσίδα” κόβεται. Και αυτό δεν αφορά μόνο αυτήν τη δουλειά. Αφορά όλη την ύπαρξή μας. Αφορά την τωρινή κατάσταση, πώς είμαστε, πώς λειτουργούμε. Και επειδή ο Ελληνας είναι πολύ χαρισματικό ον, αλλά και εγωκεντρικό, νομίζει ότι μόνο του μπορεί να τα καταφέρει.

Γι” αυτό και βλέπουμε ανθρώπους που διαπρέπουν μόνοι τους, κατά μονάδες. Αποκόβονται, φεύγουν, γιατί δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Δεν βρίσκουν αυτή την αλυσίδα εδώ. Στο εξωτερικό δεν είναι ότι διαπρέπουν μόνοι τους, αλλά ψάχνουν να ενταχθούν. Είμαστε πάρα πολύ εγωιστές σαν λαός και αυτό πρέπει να σταματήσει γιατί τώρα είναι αδιέξοδο. Τώρα πια έχει περίτρανα αποδειχθεί ότι δεν γίνεται τίποτα. Ούτε στην πολιτική ούτε στην οικονομία ούτε σε τίποτα. Δεν είναι “εγώ να τρώω και εσύ όχι αλλά θα είμαστε εντάξει”. Κανείς μας δεν θα τρώει για να είμαστε εντάξει. “Η θα τρώμε όλοι από λίγο για να είμαστε εντάξει. Είναι αλυσίδα. Και δεν μπορείς να πεις ότι ο δικός μου κρίκος είναι πιο σημαντικός από του αλλουνού.

-Είναι “βάρος” το επόμενο επαγγελματικό βήμα; Προσθέτει άγχος “Το Νησί”;

Από άποψη καριέρας καθόλου. Γιατί δεν κινούμαι έτσι. Ξέρω, δηλαδή, ότι θα κάνω το επόμενο βήμα με τα ίδια κριτήρια. Και θα πετύχω ή θα αποτύχω, αναλόγως. Αν υπάρχει ένα βάρος είναι το παράπονο που σε πιάνει. Είναι σαν να έχεις πάει τις τέλειες διακοπές και μετά να πας… στο Κουσκουρδιχώρι για διακοπές. Λες “ρε γαμώτο, πέρυσι ήμουν καλύτερα”. Σου κακοφαίνεται (γέλια). Αλλά δεν είναι έτσι η ζωή, είναι μια έτσι, μια αλλιώς, οπότε…

Γι” αυτό το πράγμα εκπαιδεύω λίγο το μυαλό μου και την ψυχή μου και τον εαυτό μου, ότι “το έζησες, τελείωσε όμως”. Αυτό λέω στον εαυτό μου πάντα. “Το έζησες, τελείωσε όμως, μην περιμένεις να το ζήσεις πάλι” γιατί έχουμε αυτή την τάση οι άνθρωποι.

-Αν υποθέσουμε ότι το “καλό” είναι το “Νησί” και το “κακό” τα φτηνά προγράμματα τύπου ριάλιτι, θριαμβεύει πάντα το καλό;

Σε βάθος χρόνος ισχύει. Αλλά όχι βραχυπρόθεσμα. Οχι πάντα. Μακροπρόθεσμα ισχύει.

-Πόσο “βαθιά” μπήκατε στον ρόλο της Ελένης; Αίσθησή μου ότι δεν υπήρξε απλά μια υποκριτική ερμηνεία, αλλά έγινε κτήμα σας…

Οχι, με κανέναν φοβερό τρόπο. Είχα όλη την πολυτέλεια, μου δόθηκαν όλα. Μου δόθηκε χρόνος, μου δόθηκαν άνθρωποι να με βοηθήσουν, γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι μόνος σου. Και φυσικά μου δόθηκε χώρος… Δηλαδή αν με έβαζαν να κάνω το ίδιο πράγμα σε ένα στούντιο στην Παλλήνη, νομίζω δεν θα ήταν το ίδιο…

-Ηταν οι συνθήκες έτσι που όλοι οι συντελεστές “ξεκλειδώθηκαν”;

Ναι. Επειδή ξαφνικά είμαστε όλοι πολύ καλοί ηθοποιοί, ενώ χθες και δεν μιλώ για μένα, έλεγαν “α, ο τάδε είναι έτσι κι έτσι”. Πώς γίνεται, λοιπόν; Δεν υπάρχουν μαγικές εικόνες. Ανθήσαμε όλοι. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, ο άνθρωπος ανθεί.

Πηγή : TV Εθνος