Κατερίνα Μισιχρόνη: «Θεωρώ αδιανόητη μια ερώτηση για τα δικαιώματα των gay»

Η Κατερίνα Μισιχρόνη έγινε χορεύτρια για να γίνει ηθοποιός, για να γίνει μούσα σκηνοθετών. Η ίδια μιλάει στο GLOW και τον Οδυσσέα Μητσόπουλο για τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής της.

Shinny, happy people
«Παιδική ηλικία στη Χαριλάου και με πολύ έντονη την αίσθηση της γειτονιάς στο μυαλό μου. Υπήρχε, λοιπόν, μια πιλοτή πολυκατοικίας στην οποία μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς και παίζαμε με τις ώρες. Ποδήλατο, ποδόσφαιρο, κρυφτό και μέσα σε όλα αυτά εκείνα τα πρώτα αθώα φλερτ με τα αγόρια του απέναντι διαμερίσματος, που περιμέναμε να έρθουν κάποια στιγμή να μας μιλήσουν. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα το μικρόβιο να γίνω ηθοποιός από μικρή, το μικρόβιο της υποκριτικής το κόλλησα αργότερα, σε μεγάλη ηλικία. Μου προέκυψε κάποια στιγμή την εποχή που ήμουν χορεύτρια και αποφάσισα να το ακολουθήσω», αναφέρει η Κατερίνα και κάπως έτσι το κουβάρι της ζωής της ξεδιπλώνεται στην πρώτη γουλιά καφέ που θα πιούμε. Η υποκριτική ήταν η δεύτερη επιλογή στο μηχανογραφικό της ζωής της, αφού για αρκετά χρόνια ο χορός μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της, ζούσε κι ανέπνεε γι’ αυτόν και θυμάται ατελείωτες ώρες με πρόβες, γέλια, αλλά και κλάματα backstage. Η ίδια μιλάει για την εποχή εκείνη με μια γλυκιά νοσταλγία, ενώ για την απόφασή της να βουτήξει στα βαθιά νερά της υποκριτικής εξηγεί: «Στα 23 μου, εγκατέλειψα τον χορό επειδή ένιωθα ελλιπής όσον αφορά στα εκφραστικά μου μέσα. Άρχισα να πιστεύω ότι είχε ανάγκη και η φωνή μου να βγει προς τα έξω. Ακόμη και σήμερα είναι πολλές οι φορές που σκέφτομαι αν τελικά πήρα τη σωστή απόφαση στη ζωή μου και μέχρι πόσα χρόνια ακόμη θα βρίσκομαι σε αυτόν τον χώρο. Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι είναι η μόνη επιλογή που έχω κάνει στην επαγγελματική μου ζωή που με έχει κρατήσει ακόμη ενεργή και με μεγάλο ενδιαφέρον για το αντικείμενο».
Μεταξύ άλλων, λίγο καιρό πριν πρωταγωνιστούσε με την Αλεξάνδρα Ταβουλάρη στη θεατρική παράσταση «Θα πεθάνω, αν πεθάνεις», ενώ εκείνο το περιβόητο φιλί στο στόμα που αντάλλασσαν επί σκηνής έγινε θέμα συζήτησης στα media. Η ίδια γελάει όταν ανοίγω συζήτηση για τον θόρυβο που είχε δημιουργηθεί, της φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου να στεκόμαστε ακόμη σε τέτοια κοινωνικά στερεότυπα. «Προσωπικά, δε με απασχόλησε ιδιαίτερα όλη αυτή η φασαρία, υπό την έννοια ότι εν έτει 2017 δε συνέβη και τίποτα το φοβερό να φιληθούν μεταξύ τους δύο γυναίκες. Δεν το θεώρησα, δηλαδή, σοκαριστικό σε καμία περίπτωση και ειδικά, όταν γίνεται στο πλαίσιο μιας παράστασης. Ούτε αμηχανία ένιωσα, ούτε το σκέφτηκα παραπάνω, επειδή κατάλαβα ότι είναι στο πλαίσιο της δουλειάς μου», τονίζει η Κατερίνα και την ίδια στιγμή ξεκαθαρίζει: «Έχω πολλούς φίλους που είναι gay και κινούμαι σ’ έναν χώρο που έχει πολλούς ανθρώπους με αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Θεωρώ αδιανόητη μια ερώτηση για τα δικαιώματα των gay, τα θεωρώ αυτονόητα. Είμαστε όλοι το ίδιο, είμαστε όλοι ένα πράγμα. Στα δικά μου τα μάτια εδώ και χρόνια δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός. Έχω πολλούς ανθρώπους μέσα στη ζωή μου που είναι gay και είναι υπέροχα άτομα. Σίγουρα στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν μεγάλα κομμάτια συντηρητισμού. Ευτυχώς, όμως, την ίδια στιγμή υπάρχουν παρέες και κοινωνικές… οάσεις που είναι απαλλαγμένες από τα στερεότυπα. Μέσα μου θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι από τις πιο προοδευτικές που έχω γνωρίσει».

TV or not TV?
Επί της ουσίας, η Κατερίνα έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσω του ρόλου της στο «Νησί», μιας τηλεοπτικής δουλειάς που έκτοτε δεν έχουμε ξαναδεί όμοιά της στην ελληνική τηλεόραση. Η ίδια ωστόσο μέχρι πριν λίγο καιρό είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινή σειρά «Προδοσίες», που είχε αγοράσει ο ΣΚΑΪ και το ΣΙΓΜΑ Κύπρου. Προφανώς, και η καλλιτεχνική απόσταση ανάμεσα στα δύο projectς θυμίζει το Grand Canyon, ωστόσο η ίδια κατάφερε να περπατήσει στα μονοπάτια μιας σαπουνόπερας με αρκετή προσπάθεια, τονίζοντας: «Με πολλή yoga, με αγαπημένους φίλους, με βιβλία που διαβάζω για να αποφορτίζομαι και μ’ ένα ποτήρι καλό κρασί το βράδυ. Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής (γέλια). Σίγουρα το να αποδεχθείς μια δουλειά στην Κύπρο το κάνεις και για οικονομικούς λόγους, αλλά αν ο ρόλος που είχα δε με ενδιέφερε καθόλου, δε θα το έκανα απλά και μόνο για τα λεφτά. Σε μια γενικότερη κουβέντα πάντως, μου λείπει που πια δε γίνονται δουλειές τόσο υψηλού επιπέδου όσο ήταν το «Νησί». Δυστυχώς, λόγω της κρίσης πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε στα τωρινά δεδομένα. Καθώς περνούν τα χρόνια θα έπρεπε να γίνονται όλο και περισσότερες τέτοιες δουλειές και όχι να γυρίζουμε πίσω, από άποψη αισθητικής και τεχνικών προδιαγραφών. Έχω την αίσθηση ότι στη δική μας τη δουλειά όσο περνούν τα χρόνια τα πράγματα γίνονται όλο και πιο αντιεπαγγελματικά… Κι αυτό ως ηθοποιό με στενοχωρεί πολύ. Μέσα μου εύχομαι να δούμε ξανά ωραίες παραγωγές, που σέβονται πρώτα τον τηλεθεατή και μετά τον ηθοποιό». Σε μια πολύ δύσκολη οικονομική συνθήκη για τα ελληνικά κανάλια, μετά την τεράστια επιτυχία του «Survivor», φαίνεται ότι ο ανταγωνισμός ουσιαστικά θα στραφεί προς πιο reality κατευθύνσεις και η μυθοπλασία θα περάσει ξανά μια δεύτερη κρίση. Η Κατερίνα αντιμετωπίζει με ψυχραιμία το κλίμα στον χώρο της και συνεχίζει να χαμογελάει στις δυσκολίες. «Το μεγάλο μου όνειρο είναι να μπορώ να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ, που θαυμάζω και οι οποίοι βρίσκονται σ’ ένα υψηλό επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό με ενθουσιάζει και σε αυτό στοχεύω ως ηθοποιός. Βέβαια, στην Ελλάδα η δουλειά του ηθοποιού αντιμετωπίζεται ως χόμπι από τους περισσότερους. Είναι ανέκδοτο να θέλεις να επιβιώνεις οικονομικά ως ηθοποιός στη χώρα», μου λέει και μου δίνει την καλύτερη πάσα για την επόμενη ερώτηση.

Happily ever after
Σε άλλα νέα, το κορίτσι αυτό που λατρεύουν τα ελληνικά περιοδικά, ασχολείται επαγγελματικά με την παραγωγή ελαιόλαδου, μάλιστα αρκετά συχνά ταξιδεύει στην Ηλεία για να επιβλέψει τη διαδικασία της παραγωγής. Από το σανίδι του θεάτρου στο λιοτρίβι, πώς γεφυρώνονται αυτοί οι δύο κόσμοι; «Η ενασχόληση με το ελαιόλαδο με γειώνει, με ισορροπεί ως άνθρωπο και την αγαπώ από καρδιάς. Το φετινό καλοκαίρι μάλιστα θα βρεθώ στη Σαντορίνη για να διδάξω σεμινάρια ελαιογνωσίας. Αυτήν τη στιγμή εξάγουμε τα ελαιόλαδά μας στο εξωτερικό και σίγουρα κάποια στιγμή θα με ενδιέφερε να μεγαλώσουμε το δίκτυο των συνεργασιών μας εκτός συνόρων», λέει με περηφάνια. Πάντως, αυτή είναι και μια πρώτης τάξεως γενική πρόβα για τη στιγμή που θα αποφασίσει να τα αφήσει όλα πίσω της και να εξαφανιστεί από τη δημοσιότητα, τις φωτογραφίσεις και τις συνεντεύξεις. Η ίδια κουνάει το κεφάλι της συμφωνώντας και μου διευκρινίζει: «Φαντάζομαι ένα απλό πέτρινο σπίτι στην εξοχή, με πολύ χρόνο στη διάθεσή μου, μ’ έναν άντρα δίπλα μου, ίσως κι ένα παιδί, με ωραία μουσική και ηρεμία. Να μαγειρεύουμε, να διαβάζουμε, να κάνουμε βόλτες, τέτοια πράγματα θέλω από τη ζωή μου». Η ίδια θέλει να γίνει μητέρα μόνο με τον κατάλληλο σύντροφο, δεν πιστεύει πως τα ετερώνυμα μένουν για πάντα μαζί κι επιμένει πως παρά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτει, λόγω των υποχρεώσεών της, όταν υπάρχει ερωτικό ενδιαφέρον προλαβαίνει τα πάντα. «Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορέσει να σταθεί ένας άντρας στο πλευρό μου. Υπάρχει, όμως, κι ένα κομμάτι της ζωής μου το οποίο δεν το γνωρίζει ο πολύς κόσμος και το οποίο υπάρχει όταν είμαι μόνη μου. Μπορώ, λοιπόν, να είμαι με έναν άνθρωπο και να συνδεθώ βαθιά μαζί του. Είμαι πολύ δοτική και τρυφερή ως γυναίκα. Για μένα η διαπροσωπική επαφή με τον άλλον είναι το Α και το Ω». Την ώρα που το λέει αυτό τα μάτια της φωτίζουν κάτω από τον ήλιο. Μακάρι να είχαμε ένα video για να τα δείτε κι εσείς…