Η είδηση ότι η Κατερίνα Μουτσάτσου περιμένει το πρώτο της παιδί έγινε γνωστή πριν από λίγε ςμέρες. Η γλυκιά ηθοποιός επέλεξε να ανακοινώσει την εγκυμοσύνη της με έναν ιδιαίτερο τρόπο, χωρίς ουσιαστικά να είναι αυτοσκοπός της. Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου ανέβασε στον λογαριασμό της στο facebook μία topless φωτογραφία στην οποία φαίνεται η φουσκωμένη κοιλιά της και το μήνυμα: “Καλή (Ε)λευτεριά”. Η ίδια εξηγεί στο TLIFE γιατί αποφάσισε να ανεβάσει αυτή τη φωτογραφία και φυσικά μας μιλάει για το μωρό που περιμένει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς ανακοίνωσε στον σύντροφό της ότι είναι έγκυος; Πώς φαντάζεται τον εαυτό της ως μαμά; Θα ήθελε το παιδί της να μεγαλώσει στην Ελλάδα ή στο Los Angeles όπου ζει και εργάζεται η ίδια τα τελευταία χρόνια; Η Κατερίνα απαντά με ευθύτητα και με αυτή την άσβεστη διάθεση να αλλάξει τα πράγματα, με μια έμφυτη δυναμικότητα που την χαρακτηρίζει σε όλα της.
Ήταν μία εγκυμοσύνη που είχες προγραμματίσει ή προέκυψε;
Όπως και για τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, η αποστασιοποίηση και η χαλαρότητα απέναντι σε κάτι που θέλεις πάρα πολύ έκανε το θαύμα της!
Πώς το ανακοίνωσες στον σύντροφό σου;
Μέσω τηλεφώνου… Δεν βρισκόμασταν μαζί όταν το ανακάλυψα και δεν μπορούσα να περιμένω ούτε στιγμή. Βέβαια χρειάστηκε να το μαντέψει, αλλά δεν δυσκολεύτηκε και πολύ.
Πώς προέκυψε η ιδέα της φωτογράφισης με τη σημαία και γιατί επέλεξες αυτό τον τρόπο να το γνωστοποιήσεις;
Δεν είχα πρόθεση να ανακοινώσω την εγκυμοσύνη μου αυτή καθαυτή. Πριν λίγο καιρό, εξηγούσα σε μια φίλη Γαλλίδα την ευχή που δίνουμε στην Ελλάδα σε μια έγκυο γυναίκα και στιγμιαία μου ήρθε η έμπνευση για ενα καινούργιο βίντεο. Για άλλη μια φορά, η καλλιτεχνική δημιουργία προηγήθηκε της οποιασδήποτε συνειδητής σκέψης. Ίσως δεν είναι τυχαία η ευχή που δίνουμε στην Ελληνίδα μάνα: Η διττότητα αυτή που εμπεριέχεται στην ευχή ήταν η καλύτερη ευκαιρία για άλλη μία πολιτική δήλωση – μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση πάντα. Στην ουσία δεν γνωστοποίησα ακριβώς την εγκυμοσύνη, αλλά το πως νιώθω για τα τεκτενόμενα της χώρας μας και ως γυναίκα και ως μέλλουσα μητέρα, αλλά πάνω απ’ όλα ως Ελληνίδα και ως άνθρωπος.
Έχεις σκεφτεί πώς θα είσαι ως μαμά; Αν θα είσαι αυστηρή, αν θα ακολουθήσεις “πρότυπα” από τη δική σου μαμά…
Δεν το έχω πολυαναλύσει… Ίσως γιατί για ένα πολύ μεγάλο διάστημα της ζωής μου συναναστράφηκα με πολλά παιδιά μέσω της διδασκαλίας – είτε διδάσκοντας Γαλλικά από τα 16 μου τα καλοκαίρια στην Αίγινα για χαρτζιλίκι, είτε αργότερα σαν δασκάλα χιπ-χοπ όσα χρόνια δούλευα σαν ηθοποιός στην Ελλάδα – αισθάνομαι μια κάποια εξοικείωση. Όσο για πρότυπα, έχω σίγουρα τα καλύτερα: έναν πατέρα που μου έλεγε παραμύθια κάθε βράδυ – κάθε βράδυ όμως. Και μια μητέρα που με ξυπνούσε (ναι με ξυπνούσε!) με νανούρισμα για να πάω στο σχολείο αν τύχαινε και δυσκολευόμουν να σηκωθώ. Μεγάλωσα με πολλή αγάπη… Αυτό είναι το πρότυπο.
Θα ήθελες να μεγαλώσει το μωρό σου στην Ελλάδα ή δεν νιώθεις “ασφάλεια” έτσι όπως είναι η κατάσταση;
Εννοείται! Ότι και να συμβαίνει, όπως και να είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, η Ελλάδα είναι σπιτικό, σημείο αναφοράς και επιστροφής. Δεν νομίζω οτι μπορεί ο οποιοσδήποτε να νιώσει ασφάλεια μακριά από τη χώρα του, εκτός και αν πέφτουν βόμβες από παντού… Αλλά τη σήμερον ημέρα, και που δεν σκάνε βόμβες… Μπορούν να σε βρουν οπουδήποτε! Άμεση προτεραιότητα μου είναι η προετοιμασία της επιστροφής μου στην Ελλάδα οικογενειακώς – και λέω προετοιμασία γιατί είναι η δουλειά μας στη μέση. Αν και περνάω πάρα μα πάρα πολλούς μήνες στην Ελλάδα κάθε χρόνο, ποτέ δεν είναι αρκετό. Και μπορεί τα παιδικά χρόνια των σημερινών παιδιών στην Ελλάδα να μην είναι το ίδιο ρόδινα όπως ήταν – ή νομίζαμε πως ήταν – τα δικά μας… Υπάρχει ακόμα η οικογένεια, οι παππούδες, τα ξαδέλφια, οι γιορτές τα έθιμα – ακόμα υπάρχουν όλα αυτά, όσο και αν βάλλονται… Νιώθει κανείς ζεστασιά, αγάπη, την αίσθηση του οικείου όταν είναι στη χώρα του. Η ξενιτιά είναι ξεριζωμός… δεν έχει τίποτα απ’ όλ’ αυτά, όσους καλούς φίλους κι αν έχεις.
Θα ξαναέβαζες υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές; Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει τελικά για να αλλάξει η κατάσταση;
Δεν είμαι σίγουρη για την οποιαδήποτε υποψηφιότητα… Σίγουρα όμως δε θα μείνω άπραγη – το σχέδιο πάνω στο οποίο δουλεύω εδώ και 2 χρόνια είναι αμιγώς πολιτικό (με την έννοια του πολίτη, όχι του πολιτικού κόμματος, ή της πολιτικής ιδεολογίας). Για να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει οι πολίτες να είμαστε σε εγρήγορση. Η Ελλάδα δεν είναι ελεύθερη χώρα… μάλλον ακόμα χειρότερα: έχει καταλυθεί ακόμα η υπόστασή της ως χώρα. Μόνο οι πολίτες μπορούν να κάνουν κάτι γι αυτό, και ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι τόσο άσχημα… είμαι αισιόδοξη πως αργά ή γρήγορα θα το πράξουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ