Εδώ και μερικές ημέρες ο «Άλλος άνθρωπος» μαζί με την εθελοντική κοινότητα «humanitygreece» και το «act4mati» αλλά και δεκάδες εθελοντές, βρίσκονται στα σύνορα Ουκρανίας – Ρουμανίας όπου μαγειρεύουν καθημερινά για τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν μέσα σε μια μέρα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου, προσφέροντας παράλληλα τη βοήθειά τους σε ότι άλλο χρειαστεί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ένα από τα άτομα που αποφάσισαν να αφήσουν τη ζεστασιά και την ασφάλεια του σπιτιού τους και βρέθηκε στα σύνορα Ουκρανίας – Ρουμανίας για να προσφέρει έμπρακτα τη βοήθειά της είναι και η Κατερίνα Πεφτίτση, την οποία γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή της στο GNTM.
Το TLIFE επικοινώνησε με την Κατερίνα Πεφτίτση και εκείνη μας ενημέρωσε για την κατάσταση που επικρατεί εκεί.
«Η κατάσταση εδώ είναι τραγική. Πολλοί άνθρωποι φτάνουν χωρίς να έχουν μαζί τους τίποτα απολύτως. Κάποιοι έρχονται με μια βαλίτσα στο χέρι και κάποιοι “προνομιούχοι” που κατάφεραν να πάρουν έστω το αυτοκίνητό τους πριν εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Άλλοι έρχονται με πούλμαν. Βλέπουμε παιδιά ασυνόδευτα… Τα μαζεύουν με λεωφορεία και τα περνάνε στην άλλη πλευρά των συνόρων….
Αυτό είναι πάρα πολύ σκληρό σαν εικόνα. Το θετικό είναι ότι κρατάνε ζωντανή την ελπίδα μέσα τους. Αυτή την ελπίδα προσπαθούμε να ενισχύσουμε και εμείς δίνοντάς τους ότι έχουμε, μια σοκολάτα στα παιδιά, ένα πιάτο ζεστό φαγητό, πράγματα που έχουμε μαζέψει από όλο τον κόσμο στην Ελλάδα, ένα μπαλόνι, αφιερώνοντάς τους λίγη ώρα παιχνιδιού και ξεγνοιασιάς…» λέει αποκλειστικά στο TLIFE η Κατερίνα Πεφτίτση η οποία έμεινε πέντε μέρες στα σύνορα Ρουμανίας – Ουκρανίας μαζί με όλη την ομάδα και σήμερα έχουν πάρει τον δρόμο της επιστροφής.
Για τη δική της απόφαση να ταξιδέψει ως εκεί, η Κατερίνα Πεφτίτση λέει στο TLIFE ότι δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχη και να βλέπει όλη αυτή την καταστροφή από την τηλεόραση του σπιτιού της.
«Προσωπικά δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχη. Να βλέπω να συμβαίνουν όλα αυτά και να μην κάνω τίποτα. Ήθελα να βοηθήσω έμπρακτα. Ήθελα να έρθω να δω από μόνη μου κάποια πράγματα γιατί υπάρχει πολύ παραπληροφόρηση γύρω από το θέμα και πέρα από τη βοήθεια που ήθελα να προσφέρω ήθελα να μπορώ να σχηματίσω και τη δική μου ολοκληρωμένη άποψη».
Σε άλλο σημείο της συνομιλίας μας η Κατερίνα Πεφτίτση παραδέχεται πως ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που δε λείπει από κανέναν εκεί.
«Εννοείται ότι υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκαμε, εδώ φοβούνται οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Όλοι φοβούνται. Δεν είναι κάτι απλό, είναι πολύ δύσκολη η όλη κατάσταση».
«Υπάρχουν τέντες που μένει και ο κόσμος που έρχεται από την Ουκρανία όταν δεν υπάρχουν λεωφορεία για να τους μεταφέρουν στην τοποθεσία που έχουν επιλέξει. Μένουν για ένα βράδυ στις τέντες αυτές που είναι θερμαινόμενες και έχουν στηθεί από τους πυροσβέστες. Έτσι και εμείς, έχουμε τη δική μας τέντα. Είμαστε 92 άνθρωποι που έχουμε έρθει από την Ελλάδα. Απέναντί μας είναι ο Ερυθρός Σταυρός, λίγο πιο κάτω οι Γιατροί του Κόσμου.
Εμείς έχουμε χωριστεί σε βάρδιες, όταν δεν είναι η βάρδια μας η νυχτερινή και δε χρειάζεται να μείνουμε εδώ, μένουμε σε δωμάτια που μας έχουν δώσει. Το πιο δύσκολο κομμάτι εδώ είναι το κρύο. Είναι ανυπόφορο το κρύο, ειδικά το βράδυ. Οι θερμοκρασίες μπορεί να φτάσουν και μείον 11 βαθμούς» τονίζει σε άλλο σημείο η Κατερίνα Πεφτίτση για τις συνθήκες διαμονής τους εκεί τονίζοντας παράλληλα το έργο και την προσπάθεια που καταβάλλουν όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί για να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ