Κατερίνα Ζαρίφη: Ο θάνατος του πατέρα της, ο σύντροφός της και η ενόχληση για τις ερωτήσεις περί μητρότητας!

Έξυπνη, «γρήγορη», ατακαδόρισσα, με άφθονες δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού. Αυτές οι λέξεις μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό για μια σύντομη περιγραφή του τι εστί Κατερίνα Ζαρίφη. Επίσης είναι και το κορίτσι-ντούρασελ, καθώς σου δίνει την εντύπωση πως δεν κουράζεται και δεν «μένει» ποτέ από μπαταρίες. Νωρίς το πρωί ραδιόφωνο και μετά στο στούντιο του Open για να καλημερίσει τους τηλεθεατές μέσα από την εκπομπή Καλοκαίρι #not που παρουσιάζει μαζί με τον Παύλο Σταματόπουλο.

Η Κατερίνα Ζαρίφη μιλάει στο People για την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, που δεν ήταν άλλη από τον θάνατο του πατέρα της, τον σύντροφό της, Γιάννη, τον γάμο, αλλά και τον ρατσισμό που υφίστανται οι γυναίκες μετά τα σαράντα όταν ακούν την ερώτηση «Γιατί δεν κάνεις παιδί;».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη περίοδο της ζωής σου που έπρεπε να φαίνεσαι χαμογελαστή ενώ στην πραγματικότητα δεν ήσουν;

Τυχαίνει σήμερα που μιλάμε να συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τον θάνατο του μπαμπά μου. Έφυγε από τη ζωή το καλοκαίρι του 2014. Σου κάνω αυτό τον πρόλογο, για να σου διηγηθώ την εξής ιστορία: Είναι 26 Μαρτίου 2014. Είμαι στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη και γιορτάζουμε τα γενέθλιά μου. Είχαμε τόσο δαιμονισμένο κέφι, που με τρόμαξε. Μόλις τελείωσε η εκπομπή, με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου και μου είπε πως πρέπει να έρθει ο πατέρας μου στην Αθήνα για εξετάσεις γιατί κάτι δεν πάει καλά. Εκεί μου κόπηκαν τα πόδια. Από το απίστευτο κέφι βούτηξα μέσα στον Καιάδα. Το διάστημα από εκείνη την ημέρα μέχρι και το καλοκαίρι που τον χάσαμε ήταν πολύ δύσκολο και επίπονο. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε πως είχε καρκίνο και εγώ όταν έβγαινα στην εκπομπή της Ελένης προσπαθούσα να είμαι καλά, ώστε να μην καταλάβει πως συμβαίνει κάτι και με έχει πάρει από κάτω. Αυτοί οι τέσσερις μήνες ήταν οι δυσκολότεροι της ζωής μου. Ο θάνατος του πατέρα μου με δίδαξε πως τα αποθέματα δύναμης που έχουμε είναι ατελείωτα. Εκεί καταλαβαίνεις πως το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας και της ματαιοδοξίας που υπάρχει στην τηλεόραση είναι κολοκύθια τούμπανα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή. Πλέον, δεν αποδέχομαι το καλάμι από κανέναν.

Όπως είπα και στην αρχή, είσαι μια επαγγελματίας που εργάζεται πολλές ώρες την ημέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έχεις ελεύθερο χρόνο για την προσωπική σου ζωή;

Αυτό που μου λείπει είναι το μεγαλείο του «χαμένου χρόνου», του χρόνου που κάθεσαι με την ξεχειλωμένη πιτζάμα στον καναπέ, βλέπεις τηλεόραση και τρως πατατάκια. Ως χαρακτήρας, δεν κοιτάω πριν τελειώσω μια δουλειά να καβατζάρω την επόμενη. Μπορεί να σου πω ότι του χρόνου χρειάζομαι αγρανάπαυση. Η αλήθεια είναι πως χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου και δεν βλέπω την τηλεόραση με πλάνο πενταετίας. Το όνειρό μου είναι να ανοίξω ένα τσιπουράδικο, να ακούω ρεμπέτικα, να μαγειρεύω και να έρχονται οι φίλοι μου να πίνουμε τσίπουρα. Όχι όμως επειδή θα έχω πολλά χρήματα στην άκρη. Σου προσυπογράφω πως δεν θα έχω ποτέ, διότι η σχέση μου με το χρήμα δεν είναι καθόλου καλή.

Με τον σύντροφό σου, τον Γιάννη, είστε εννέα χρόνια μαζί. Πώς αντιλαμβάνεται το κομμάτι της επαγγελματικής σου ζωής;

Με τον Γιάννη ταιριάζουμε επειδή έχουμε τα ίδια χούγια και πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Δεν είμαστε καθόλου του προγράμματος. Μας αρέσουν από τα ίδια φαγητά μέχρι οι ίδιες μουσικές. Είμαστε πολύ ίδιοι. Κανονίζουμε να βγούμε και κάνουμε πράγματα της τελευταίας στιγμής. Είμαστε χαλαροί. Σαφώς και θα υπάρξουν στιγμές που ο Γιάννης και εγώ θα είμαστε στην τσίτα, αλλά το βρίσκουμε. Συνεννοούμαστε απλά με τα μάτια. Επίσης στο σπίτι μας δεν υπάρχει σύσκεψη τηλεόρασης. Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η συγκεκριμένη δουλειά και δεν είναι το καλύτερό του οι κοινωνικές εκδηλώσεις της σόουμπιζ. Φαντάσου πως όλα αυτά τα χρόνια έπαιξε μόνο μια φορά ένα θέμα παπαράτσι που ήμασταν μαζί και έπαθε σοκ. Δεν του αρέσει καθόλου η δημοσιότητα. Με λίγα λόγια, μου προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια. Ο Γιάννης είναι ο άνθρωπος που κατάφερε και με έβγαλε από μια κατάσταση χωρίς να πάρω ψυχοφάρμακα, την εποχή που περνούσα δύσκολα με τον μπαμπά μου. Του οφείλω απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Αγαπιόντουσαν βαθιά με τον πατέρα μου και ήταν ο άνθρωπος που στάθηκε δίπλα μου, αλλά πάνω απ’ όλα δίπλα στον μπαμπά μου. Για μένα ο Γιάννης είναι ο άνθρωπός μου με όλα τα γράμματα κεφαλαία ό,τι κι αν συμβεί.

Η σχέση σας στο πέρασμα των ετών πέρασε διακυμάνσεις;

Σαφώς. Και συνεχίζει να περνάει. Μια σχέση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Μπορεί να κάνεις έναν καβγά ακόμα και για μια παντόφλα. Πολλές φορές τα ζευγάρια ψάχνουν αφορμές για να μαλώσουν. Δεν υπάρχουν ιδανικές σχέσεις.

Σε έχουν κουράσει οι ερωτήσεις για γάμο και παιδιά;

Ναι, πάρα πολύ. Είμαι από τους ανθρώπους που θα έκανα και πιο απλά πράγματα, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο σε γλιτώνει από πόνο, κόπο και χρήμα. Ακόμα και η μητέρα μου δεν είναι από εκείνες που θα με πίεζε να παντρευτώ. Ο πατέρας μου, από την άλλη, το είχε σκεφτεί. Λίγο καιρό πριν φύγει από τη ζωή, κάναμε μια κουβέντα και μου είπε πως αυτό που θέλει είναι να βλέπει τα παιδιά του ευτυχισμένα. Προσωπικά, η συνθήκη της προετοιμασίας ενός γάμου με αγχώνει περισσότερο ακόμη και από έναν 24ωρο τηλεμαραθώνιο. Θα προτιμούσα να έκανα ένα σύμφωνο συμβίωσης και να το γιορτάσω με τους φίλους μας σε ένα μπιτσόμπαρο. Όσον αφορά τα παιδιά, μια φίλη μου είχε πει πως δεν είμαστε όλες γεννημένες για μαμάδες και θυμάμαι πόσο σεβάστηκα αυτό που είπε. Προσωπικά, τα παιδιά τα λατρεύω και είμαι σίγουρη πως θα ήμουν πολύ καλή μαμά, γιατί έχω πολλά αποθέματα αγάπης. Όταν, όμως, μια γυναίκα περνάει τα σαράντα, θεωρώ πως είναι τρομερή αγένεια να τη ρωτάς αν θα έκανε παιδιά. Γιατί δεν μπορείς να γνωρίζεις τι συνθήκες επικρατούν. Υπάρχει η πιθανότητα να μην μπορεί να κάνει παιδιά. Όσο ρατσιστικό είναι να ρωτάς μια παχουλή γυναίκα «γιατί δεν αδυνατίζεις;», άλλο τόσο είναι να τη ρωτάς «γιατί δεν έχεις κάνει παιδί;». Μου σηκώνεται η τρίχα μόνο που το σκέφτομαι, διότι στο περιβάλλον μου είχα και έχω φίλη που δεν μπορούσε να κάνει παιδί και συνέχεια τη ρωτούσαν. Αυτό για μια γυναίκα που θέλει να γίνει μάνα είναι μαχαιριά στην καρδιά. Σε έναν άντρα που περνάει τα σαράντα δεν γίνονται τέτοιου είδους ερωτήσεις. Οπότε, μου γυρνάει το μάτι. Μου τη βιδώνει γιατί, ακόμα και εν έτει 2019, η γυναίκα πρέπει να πολεμά για τη θέση της στην κοινωνία.

Στα 43 σου χρόνια, ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που έχεις πάρει;

Αυτό που σίγουρα έχω μάθει είναι ότι το να κυνηγάς την επιτυχία σε οποιονδήποτε τομέα είναι εντελώς μάταιο, από την άποψη πως η ζωή φέρνει τέτοιες ανατροπές που σε προσγειώνει. Το προσωπικό μου σύνθημα είναι το εξής: «Μην αγχώνεσαι για να είσαι τέλειος». Αυτός είναι ο μπούσουλάς μου. Θεωρώ ότι πρέπει να ανησυχείς αν αρέσεις σε όλους. Πολλές φορές κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας για αυτά που θέλουμε, ενώ ουσιαστικά είναι αυτό που θέλει ο κοινωνικός μας περίγυρος. Αυτό είναι που πρέπει να αποβάλουμε από μέσα μας για να είμαστε ευτυχισμένοι. Οι μεγάλοι στόχοι φέρνουν τη δυστυχία. Οι μικρές στιγμές της καθημερινότητας είναι που αξίζουν.