Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Η υπέροχη φωτογραφία από την επίσκεψή του στο Α’ Νεκροταφείο!

Το Α΄νεκροταφείο Αθηνών εκτός από χώρο ανάπαυσης των νεκρών, αποτελεί και ένα τόπο τέχνης αφού αρκετά μνημεία έχουν φιλοτεχνηθεί από διάφορους καλλιτέχνες. Το πιο διάσημο είναι η “Κοιμωμένη” του γνωστού γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά. Tο διάσημο άγαλμα με τη 18χρονη κοπέλα νεκρή στο κρεβάτι με το ένα της χέρι να κρατάει ένα σταυρό, τράβηξε την προσοχή του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, ο οποίος δημοσίευσε την φωτογραφία γράφοντας: “Η Κοιμωμένη | Σοφία Αφεντάκη, ετών 18. Το άτυχο κορίτσι κατέκτησε την αθανασία με το να πεθάνει. Η γενιά της έχει πεθάνει πια από καιρό, εκείνη θα ζει για πάντα ως μαρμάρινο αριστούργημα.
#immortality #art”

Ποιά ήταν η Σοφία Αφεντάκη που έγινε η αιτία να φτιάξει ο τηνιακός γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς ένα από τα πιο διάσημα έργα του; Στο site Aφεντάκειο κληροδότημα Κιμώλου διαβάζουμε: 

Η Σοφία Αφεντάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856. Μεγάλο διάστημα της ζωής της το πέρναγε στην Κίμωλο με τον κόσμο του νησιού να κάνει αναφορές στην ομορφιά της, αλλά και να την αγαπά για την καλοσύνη της, την ευγένεια της και τον αδαμάντινο χαρακτήρα της.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1873, η πλούσια και επιφανής οικογένεια Αφεντάκη από την Κίμωλο, βιώνει την απώλεια του νεαρού κοριτσιού. Η δεκαεπτάχρονη τότε Σοφία Αφεντάκη κόρη του Κωνσταντίνου Αφεντάκη και ανιψιά του Γεωργίου Οικ. Αφεντάκη, πεθαίνει στην Αθήνα όπου βρίσκεται εγκατεστημένη η ευρύτερη οικογένεια, χτυπημένη από την μάστιγα της εποχής εκείνης.

Η θλίψη στην οικογένεια, απερίγραπτη. Ο θείος της, ο Μεγάλος Ευεργέτης Γεώργιος Νικολάου Οικονόμου Αφεντάκης, παραγγέλνει στον περίφημο Τήνιο γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά να φιλοτεχνήσει ένα ταφικό μνημείο για την όμορφη κόρη. Το θλιβερό αυτό γεγονός του πρόωρου θανάτου της νεαρής Αφεντάκη, στάθηκε η αφορμή για την δημιουργία του τρίτου κατά σειρά αριστουργήματος του Χαλεπά και ίσως του πιο αναγνωρισμένου νεοελληνικού αγάλματος, αυτό της “ Kοιμωμένης του Χαλεπά”.

Έχει διασωθεί όμως και η συνέντευξη που είχε δώσει ο Χαλεπάς για την κατασκευή του διάσημου αγάλματος

“Μέσα στη τσάντα της είχε μια φωτογραφία μιας ωραίας γυναίκας. Την έβγαλε απ΄ την τσάντα της και, δείχνοντάς μου την, μου είπε να της κάνω μία προτομή, ένα οποιοδήποτε άγαλμα του γούστου μου. Της εζήτησα, θυμάμαι, χίλιες δραχμές, κι εκείνη, αφήνοντας τη φωτογραφία, έφυγε.

Εγώ την άλλη μέρα άρχισα να σκέπτομαι, να βασανίζω το μυαλό μου, σαν τι σχέδιο να κάνω. Δεν άργησα να εμπνευσθώ το σχέδιό μου κι αμέσως έβαλα μπρος.Έκανα το σχέδιο, κατόπι το έπλασα σε πηλό. Φώναξα τότε την κυρία Αφεντάκη. Όταν ήλθε, δεν της άρεσε και μου είπε ότι αν είναι δυνατόν ν’ αλλάξω σχέδιο. Εγώ θυμώνοντας τότε – και το θυμό μου θυμάμαι ακόμα και τώρα, γιατί για μένα τα λόγια της ήταν προσβλητικά -, μη χάνοντας καιρό, πήρα ένα λοστό, έδωσα ένα γερό χτύπημα στο στήθος του αγάλματος κι έτσι χωρίστηκε απ’ το στήθος το κεφάλι.

– Και τότε τι έγινε κ. Χαλεπά;

– Η κυρία Αφεντάκη κατάλαβε αμέσως το λάθος της και μου είπε ότι το άγαλμα της άρεσε όπως ήταν και με παρακάλεσε να το ξαναφτιάξω. Τόφτιαξα, το σκάλισα απάνου στο μάρμαρο και έπειτα από λίγον καιρό, το 1880, η Κοιμωμένη, το άγαλμα που μου έδωσε τη φήμη, στέκονταν πάνω απ’ τον τάφο της Αφεντάκη».