Τα δύσκολα πέρασαν και τώρα στην μετά καραντίνας εποχή, όλοι προσπαθούμε να βρούμε σιγά σιγά τις ισορροπίες μας. Έχοντας πληγεί μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό και ο κόσμος του θεάτρου προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του και να ανασυνταχθεί. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης που τα τελευταία χρόνια μας έχει χαρίσει πολύ όμορφες παραστάσεις και από τη μεριά του σκηνοθέτη, με ένα κείμενό του στα social media, αποκαλύπτει τα σχέδιά του για την επόμενη θεατρική σεζόν και αποκαλύπτει πώς πέρασε και ο ίδιος την καραντίνα του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σχεδιάζει να ανεβάσει την παράσταση «Το τρίτο στεφάνι» βασισμένο στο βιβλίο του Κώστα Ταχτσή με πρωταγωνίστριες την Μαρία Καβογιάννη και την Μαρία Κίτσου και αρχικό προγραμματισμό το ανέβασμά του στο Παλλάς τον ερχόμενο Οκτώβρη. Ο ίδιος μάλιστα, όπως αποκάλυψε χρησιμοποίησε την καραντίνα του ως ευκαιρία και όλο αυτό το διάστημα δούλεψε για αυτήν την παράσταση.
«Το απόλυτο καταφύγιο απ’ την πραγματικότητα είναι η δημιουργία. Αυτούς τους δύο μήνες που πέρασαν, αυτό που με κράτησε ήταν το Τρίτο Στεφάνι. Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, που ετοιμάζουμε σε καινούργια διασκευή, με αρχικό προγραμματισμό να ανέβει στο θέατρο Παλλάς τον Οκτώβριο, έχοντας στους δυο κεντρικούς ρόλους τη Μαρία Καβογιάννη και τη Μαρία Κίτσου», ανέφερε αρχικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.
Και συνέχισε: «Το θέατρο έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλο τομέα της ζωής μας. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει το φθινόπωρο, αν και πότε και πώς θ’ ανοίξουν τα θέατρα, όμως εμείς συνεχίζουμε να δουλεύουμε. Δουλειά καθημερινή, δύσκολη, απ’ το πρωί ως το βράδυ. Δεν ένοιωσα τον περιορισμό, σχεδόν τον επιθυμούσα. Το αριστούργημα του Ταχτσή ήταν το καταφύγιό μου.
Όταν ο άνθρωπος αποφασίζει, ο Θεός γελά, λέει η παροιμία. Ναι, ισχύει, η ζωή έχει σχεδόν πάντα άλλα σχέδια από τα δικά μας. Όμως, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε, απ’ το να προχωρήσουμε μπροστά, όπως μπορεί ο καθένας; Δουλεύοντας το Τρίτο Στεφάνι ένοιωσα το πολύτιμο νόημα που έχει αυτό το κείμενο για μένα σ’ αυτήν ακριβώς τη συγκυρία: είναι μια απόλυτη κατάφαση στη ζωή – με τα προβλήματά της, μεγάλα και μικρά. Εκείνες οι τρομερές γενιές, των γιαγιάδων και των παππούδων μας, έζησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες, πολέμους, φτώχεια, αρρώστειες. Τα κατάφεραν και προχώρησαν μπροστά, με το κεφάλι ψηλά, ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα, με αγάπη για τη ζωή – όπως έρχεται.
Σαν να γνώριζαν ενστικτωδώς την αλήθεια του τίτλου του βιβλίου του Πόππερ: η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων.
Τώρα, που η καραντίνα τέλειωσε, αλλά με κανέναν τρόπο δεν τελειώσαμε, ας προσέξουμε όλοι λίγο παραπάνω, ας κάνουμε ό,τι πρέπει, ας σταθεί σύμμαχός μας και η πολιτεία κι ας ευχηθούμε σύντομα να βρεθούμε ξανά στα θέατρα, υγιείς και χαρούμενοι, θεατές και δημιουργοί».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ