Κώστας Αναγνωστόπουλος: Το συγκινητικό μήνυμα για τον πατέρα του που δεν βρίσκεται πια στη ζωή [pics]

Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τη συμμετοχή του στα reality επιβίωσης “Survivor” και “Nomads” φτάνοντας μάλιστα σχεδόν στο τέλος. Ο επιχειρηματίας κατάφερε να κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού και αυτό φαίνεται και από τον αριθμό των ανθρώπων που τον ακολουθούν. Ο ίδιος μοιράζεται καθημερινά με τους διαδικτυακούς τoυ φίλους διάφορες στιγμές από τη ζωή του.

Το απόγευμα της Τετάρτης ωστόσο, έκανε μια ιδιαίτερη ανάρτηση, αφού ανέβασε δύο φωτογραφίες του πατέρα του, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στη ζωή, και τις συνόδευσε με ένα συγκινητικό ποίημα: “”….14 σκαλοπάτια της ζωής….14 βαθιές ανάσες που βίαια πήρα απόμακρα σου…. Άγνωστος κόσμος, λειψός, γεμάτος σκοτάδια και μοναξιές…. Συναισθήσεις που δεν είχα σκεφτεί πριν… Μα ήταν συνέχεια εκεί. Περίμεναν να με περιλάβουν και εμένα στα άγρια νερά τους… Με είχες προετοιμάσει Διάολε για το μοναχικό μου ρεσάλτο…..

…Ωσάν δεν κοίταγα, φόρτωνες τα αμπάρια της ψυχής μου όπλα και μπαρουτόβολα. Για την κακή σπορά…Για τις καταιγίδες…. Και η κάθε σκουριά που έπιανε το σκαρί σου, χρυσάφι στην πλώρη την δική μου… Αμέτρητα διδάγματα πέρασαν στα μάτια μου εμπρός…. Ποτέ δεν τα κατάλαβα…. μα εσύ ήξερες πως σημασία δεν είχε… …Και να ‘μαι τώρα…. 14 χρόνους μετά… Να καθρεφτίζω ακόμα την θωριά σου…. Να δρασκελίζω τον κόσμο με τό βήμα που μου μαθες… Όρθιος πάντα όπως με ήθελες…. Καθαρός και ας με λέρωσαν των ημερών οι λάσπες…. Άνδρας αληθινός… παλιάς κοπής… Και με την μνήμη, σύντροφο στα ζόρια και στις φουρτούνες.

Σε κουβαλάω εντός μου, Πατέρα. Στέκεις δίπλα μου σε κάθε μου ρούπι….Σε ευχαριστώ για την λεβεντιά και την καλοσύνη σου. Για το περίσσευμα καρδιάς και υπομονής. Σε ευχαριστώ που με δίδαξες να τιμώ τις φιλίες μου, το λόγο μου, το χρέος και την ευθύνη μου. Σε ευχαριστώ που με μπόλιαζες δύναμη. Στέκομαι εδώ. Στην γή σου. Δέν ζύγιαζες. Δεν μετρούσες. Δεν βολεύτηκες. Κάθε τόσο εύχομαι να ήσουν ακόμα τριγύρω. Γιατί χρειάζομαι λίγο ακόμη. Ίσα να με βγάλεις στο ξέφωτο. Σε θυμάμαι Πατέρα… Και την ημέρα που έφυγες… γενέθλια την λογίζω….” – Αλέξανδρος Μούρας”.

Η ομοιότητα των δύο ανδρών είναι μοναδική!