Ένα σπαρακτικό μήνυμα για το χαμό της κορούλας του έγραψε στο προφίλ του στο facebook ο δημοσιογράφος Κώστας Γριμπίλας, ραγίζοντας καρδιές και συγκινώντας και τις πιο σκληρές ψυχές…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Κώστας, που ζει εδώ και χρόνια με την καρδιά του Ντουζόν μετά από μεταμόσχευση καρδιάς που έκανε λόγω προβλήματος υγείας που είχε, βιώνει εδώ και 8 μήνες μαζί με τη σύζυγό του Πόπη μια νέα δοκιμασία, αφού έχασε ξαφνικά το αγγελούδι του, την κόρη του Κωνσταντίνα που ήταν 8 μηνών!
Σήμερα με αφορμή τις ευχές που δέχθηκε από εκατοντάδες φίλους του στο facebook, για τη γιορτή του, ο Κώστας έγραψε ένα μήνυμα για την απώλεια τη κόρης του, πόσο τη λάτρεψε, πόσο απελπιστικά του λείπει, πόσο μεγάλος και ανείπωτος είναι ο πόνος του.
Διάβασε όσα έγραψε:
“Με αφορμή τις ευχές σας για τη γιορτή μου, δράττομαι της ευκαιρίας να σας ευχαριστήσω όλους για τα χιλιάδες μηνύματα αγάπης που στέλνετε όλον αυτόν τον καιρό που ζω τον δικό μου Γολγοθά και παράλληλα να ζητήσω συγνώμη που δεν έχω απαντήσει σε κανένα μήνυμα ή τηλεφώνημα ακόμη και σε εκείνα των ΦΙΛΩΝ μου.
Οι περισσότεροι απορειτε αν είμαι καλύτερα ,γεμάτοι αγωνία ρωτάτε αν προσέχω τον εαυτό μου…. Φίλοι μου θα είμαι απόλυτα ειλικρινείς μαζι σας ΧΩΡΙΣ να θέλω να νιώσετε λύπη για εμένα.
Με την γέννηση της Κωνσταντινας έμαθα τι πραγματικα σημαίνει αγάπη , ευτυχία, ζωη! Η κορη μου κάλυψε ολα μου τα θέλω!
Η αλήθεια λοιπόν ειναι πως απο τη στιγμή που πέταξε το αγγελούδι μου μέσα απο την αγκαλιά μου, ο Κωστας που ξέρατε πέθανε! Με την Κοίμηση της κόρης μου εχασα τα πάντα!!!
Όχι δεν έχασα την πίστη μου Στον Θεό, μεχρι σήμερα Τον δοξάζω και Τον ευχαριστω που με ευλόγησε δίνοντας μου την ευκαιρία να γίνω πατερας της Κωνσταντινας και γνωρίζω πως μια μέρα θα ξανά συναντήσω το παιδι μου & ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ γι ´ αυτο και ακόμη ζω.
Όμως ως άνθρωπος ζω το τωρα και το τωρα ειναι πολυ ζορικο. Δεν υπάρχει χειρότερο οχτωμιση μήνες να λες καλημερα και καληνύχτα στο παιδι σου μυριζοντας τα ρούχα του και να φιλάς φωτογραφίες. Σε σκοτώνει η αίσθηση το να νιώθεις δεμένος με αλυσίδες σε μια καρέκλα ανήμπορος να κάνεις κάτι για να φέρεις πίσω το παιδι σου…
Απο τα βάθη της ΜΑΤΩΜΕΝΗΣ μου καρδιάς ενα μεγάλο ευχαριστω για τα λόγια αγάπης και παρηγοριάς , ελπίζοντας πάντα στην κατανόηση σας.
