Κωστής Μαραβέγιας: Το νέο του project μετά το “The Voice”

Ακόμη κι αυτοί που δεν ήξεραν τον Κωστή Μαραβέγια μέχρι σήμερα, τον έμαθαν μέσα από το «The Voice», στο οποίο ανακηρύχθηκε νικητής με την ομάδα του. Ωστόσο, η μουσική διαδρομή του δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Λίγο πριν κάνει πρεμιέρα η καλοκαιρινή Λυσιστράτη, στην οποία θα γράφει τη μουσική, μιλάει στον Πάνο Γιαννακόπουλο και το κυπριακό Omikron για όλα.

Πόσο καλά ξέρεις τις γυναίκες;
Πόσο καλά ξέρει κάποιος γενικότερα τους ανθρώπους; Ποτέ δεν τους μαθαίνεις πλήρως.

Οι καλλιτέχνες, λένε, είναι πιο ανοιχτοί στα εκάστοτε ερεθίσματα και φιλτράρουν καλύτερα τους ανθρώπους…
Ισχύει. Εμένα με ενδιαφέρουν πολύ οι άνθρωποι. Θέλω να τους ερευνήσω, να τους μάθω, να δω και να συμμεριστώ τις ανησυχίες τους. Είναι σημαντικό για μένα να μπορώ να αισθάνομαι τους ανθρώπους.

Σε αυτή την «ανθρώπινη εξερεύνηση» η προβολή και η αναγνωρισιμότητά σου βοηθούν;
Ναι, σε ένα κομμάτι ισχύει. Όταν λέω «να γνωρίσω τους ανθρώπους» δεν εννοώ απαραίτητα μέσω διαπροσωπικής επαφής. Με ενδιαφέρει η βαθύτερη γνώση. Η εξερεύνηση του πυρήνα των συνανθρώπων μου: ενός φίλου, μιας φίλης, ενός συνεργάτη, μιας σχέσης. Όλα αυτά αξίζουν εμβάθυνσης και όχι ρηχής επικοινωνίας.

Ακούγεται φιλοσοφημένο. Είναι;
Αν το βάθος το ορίσουμε έτσι, ναι. Μπορεί να έχει και φιλοσοφική διάθεση.

Ποιοι, λοιπόν, φιλόσοφοι η πνευματικοί άνθρωποι σου έχουν κάνει κλικ;
Είναι πολλοί. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο Πλάτωνας για τον κόσμο των ιδεών, ο Αριστοτέλης για τη φιλία, ο Καντ, ο Μάρκος Αβρίλιος…

Σκοτεινά παραδείγματα που σε έχουν ιντριγκάρει υπάρχουν;
Προς αποφυγήν. Δεν μου αρέσει η σκοτεινή πτυχή μου.

Φοβάσαι τη σκοτεινή σου πλευρά;
Προφανώς. Όλοι έχουμε βγάλει έναν κακό εαυτό κάποιες φορές.

Άφησες τον εαυτό σου να βυθιστεί;
Έχω περάσει περιόδους εσωστρέφειας και μελαγχολίας.

Φαίνεσαι ακριβώς το αντίθετο. Αισιόδοξος και χαμογελαστός!
Μα, είμαι το αντίθετο. Πλέον είμαι ό,τι φαίνομαι –δεν ήμουν πάντα έτσι. Δεν είχα, για παράδειγμα, την πιο ευτυχισμένη εφηβεία.

Αυτό είχε να κάνει καθόλου με το γεγονός ότι μεγάλωσες στην επαρχία;
Αισθανόμουν μία πίεση και έναν περίεργο περιορισμό ως έφηβος.

Μου μίλησες για σχέσεις, μου μίλησες για φιλίες… Μελετάς τους ανθρώπους. Αλλάζει, τελικά, ο άνθρωπος Κωστή;
Αλλάζει! Είναι από τις λίγες φορές που αισθάνομαι απόλυτα σίγουρος για την απάντησή μου.

Αν γυρίσω τον χρόνο στον Κωστή των 30, θα δεις μεγάλες διαφορές από τον Κωστή των 40;
Φυσικά. Ήμουν υπέρμαχος της αντιπαγκοσμιοποίησης, του κινήματος της Γένοβας. Τώρα κοιτάζω πίσω και βλέπω έναν εαυτό παθιασμένο από το θυμικό, με μεγαλύτερη ορμή. Ακόμα και ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τη ζωή έχει αλλάξει.

Αφήνεσαι; «Το ζω και δεν με νοιάζει;».
Πάντα με νοιάζει. Πάντα έχω αίσθημα ευθύνης.

Πώς συνδυάζεται αυτό με τη «νομαδική ζωή» που κάνεις; Ταξιδεύεις πολύ, ζεις για μεγάλα διαστήματα στην Αυστρία… Ζεις τη ζωή!
Είναι καταλυτικό για μένα να αλλάζω μέρη και να αισθάνομαι τη ροή. Η στασιμότητα με φθείρει.

Είσαι απ’ αυτούς που βαριούνται εύκολα;
Μέχρι πρότινος, ναι. Πια δεν βαριέμαι. Βρίσκω αυτή τη ροή και εσωτερικά, χωρίς αλλαγή πόλης, χώρας ή συντρόφου.

Λες ότι είσαι όπως φαίνεσαι. Φαίνεσαι ότι δεν ζητάς πολλά. Λίγη τροφή, μία στέγη και τέλος. Ισχύει;
Ισχύει. Το μόνο που μπορώ και κάνω και με ευχαριστεί είναι ταξίδια.

Αν έρθω στο σπίτι σου δεν θα δω ακριβούς ντιζαϊνάτους καναπέδες;
Δεν θα δεις. Χωρίς να το κατακρίνω. Μπορεί να δεις κάποια άλλη στιγμή. Η ανάγκη μου τώρα δεν είναι να φτιάξω μια καταπληκτική βάση. Είναι η εξερεύνηση και το ταξίδι.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο του σπιτιού:

Το σπίτι μου είναι ένας ενιαίος χώρος 54 τετραγωνικών. Έχω φτιάξει ένα μεγάλο πάγκο και εκεί διαβάζω, γράφω μουσική, στίχους, τρώω. Το αγαπημένο μου σημείο δεν είναι μέσα στο σπίτι.

Ποια σημεία της πόλης είναι 100% εσύ; Η θάλασσα, το ιστορικό τρίγωνο γύρω από την Ακρόπολη, τα προάστια;

Όλα αυτά.

Σε είχα για τις χίπστερ γωνιές της πόλης: Μοναστηράκι, Ψυρρή, Κεραμεικό…
Την πέρασα αυτή τη φάση. Τώρα όχι. Βγαίνω από το σπίτι μου στο Παγκράτι και κινούμαι περιμετρικά με τα πόδια ώς εκεί που μπορώ να φτάσω. Πηγαίνω σε καφενεία, σε συνοικιακά καφέ.

Όταν σου μιλά ο κόσμος αισθάνεσαι περίεργα;
Παλαιότερα μπορεί να αισθανόμουν συστολή. Δεν αισθανόμουν άνετα. Τώρα πια, και ειδικά μετά το «The Voice», άλλαξε θεαματικά αυτό. Μπορεί να πάω στο βουλκανιζατέρ και να μου πει ο άνθρωπος εκεί «άκουσε λίγο τη φωνούλα μου»…

Είναι γλυκό αυτό;
Πάρα πολύ.

Η μουσική σου έχει αλλάξει κι αυτή;
Ο τρόπος προσέγγισης έχει αλλάξει. Υπάρχει μια εξέλιξη. Τα ερεθίσματά μου, ό,τι αγαπώ, παραμένει μέσα στις μελωδίες μου.

Ο τελευταίος σου δίσκος, το «κατάστρωμα» είναι περισσότερο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος. Δεν έχει το τσιρκολάνικο που μας έχεις συνηθίσει…
Το ήθελα αυτό. Ήθελα να επικεντρωθώ σε οικείους ήχους μας.

Δεν αποπροσανατολίζει λίγο το κοινό σου αυτό;
Δεν έχω αλλάξει δα και τόσο πολύ. Πάλι υπάρχουν τραγούδια swing όπως το «ζεστό κρασί».

Εσύ, με τις μελωδίες σου, στο ξεκίνημά κάλυψες μουσικά ένα κενό που υπήρχε στην Ελλάδα;
Προφανώς, ναι. Αλλά δεν έγινε μεθοδευμένα. Ήρθα από την Ιταλία με αυτά τα ακούσματα και αυτούς τους ήχους.

Να μιλήσουμε και για φωνές; Ήσουν κριτής στο «The Voice». Πολλές ωραίες φωνές. Θα ξεχαστούν γρήγορα;
Προσπαθώ να μην ξεχαστούν. Ετοιμάζω μια συναυλία με τα παιδιά μου, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Τους ακολουθώ σε κάθε τους βήμα. Είναι σημαντικό για μένα να έχουν αυτοί οι άνθρωποι μία πορεία. Έτσι θα αισθάνομαι καλύτερα για την περιπέτεια που έζησα στο «The Voice».

Άλλα φαβορί έχουμε πάντα στο μυαλό μας, άλλοι μένουν στον τελικό, άλλος νικά. Τελικά, τι ζητά ο κόσμος;
Απλότητα και αλήθεια. Δεν θέλει επιτηδευμένη πολυπλοκότητα, περιτύλιγμα. Δεν θέλει κάτι ρηχό με έντεχνη επικάλυψη. Ο κόσμος φοβάται το φτιασιδωμένο. Θέλει την αλήθεια του καθενός.

Η κρίση ξεγυμνώνει;
Ναι. Σε αφήνει εκτεθειμένο. Πόσες σχέσεις διαλύθηκαν εν μέσω κρίσης;

Εσένα η σχέση σε βοηθά ή σε αποπροσανατολίζει και σε βγάζει από τη θέση σου;
Έχει τύχει να με βγάζει από τη θέση μου. Έτσι, όμως, είναι ο έρωτας. Όσο ωριμάζεις ξέρεις να τον χειρίζεσαι καλύτερα, πόσο χρόνο να του αφήσεις… Η παρόρμηση, η έκρηξη έχει ημερομηνία λήξης.

Μπορείς να μου ορίσεις τον έρωτα;
Είναι η συνάντηση. Τώρα που το σκέφτομαι αυτό είναι η αγάπη. Έρωτας είναι η αφήγηση. Η πρώτη αφήγηση. Η ανακάλυψη του κόσμου του άλλου.

Αν βάλεις όλες αυτές τις αφηγήσεις μαζί κυκλοφορείς βιβλίο;
Όχι, μωρέ. Όλα τα ζω με μέτρο. Το πιο θετικό απ’ όλα είναι ότι υπάρχει μια γλυκιά και ωραία αίσθηση με όλους τους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί, είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν έχω πληγές ανοιχτές. Ούτε οι άλλοι από μένα.

Στον έρωτα δίνεσαι η παραδίνεσαι;
Δίνεσαι. Η παράδοση μού ακούγεται λίγο σαν παραίτηση και δεν το βρίσκω υγιές.

Τι χαρακτηριστικά πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένας φίλος σου;
Ειλικρίνεια. Ένας φίλος σου καλός, πρέπει να σου λέει και τα στραβά σου. Και ας ξέρει ότι μπορεί να πληγωθείς. Το να έχεις κόλακες φίλους και αυλικούς δεν είναι φιλία, είναι ναρκισσισμός. Σημαντικό είναι το να ξέρεις ότι μπορείς να σε βοηθήσουν και να τους βοηθήσεις, χωρίς να είσαι συνέχεια «παρών» στις ζωές τους.

Να δικαιολογούν τις αποστάσεις σου;
Προφανώς.

Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής σου όσον αφορά στη μουσική;
Μα, η μουσική είναι ο σκοπός της ύπαρξής μου.

Σε ενδιαφέρει πόσα λεφτά θα βγάλεις από τη μουσική;
Καθόλου.

Γιατί κάνεις μουσική;
Γιατί με καίει να κάνω μουσική.

Τι άλλο σε καίει;
Να φέρω σε συλλογικό επίπεδο αυτά που αισθάνομαι και αυτά που βιώνω. Να τα επικοινωνήσω. Με καίει να μην είμαι μόνος μου. Με καίει να είμαι μαζί με άλλους ανθρώπους. Αυτά η μουσική στα δίνει απλόχερα.

Ό,τι σκέφτεσαι το λες. Με την «παρεξήγηση του Φάουστ» και το «Kommasusu» κατακρίνεις την Αριστερά την οποία απομαγεύτηκες. Έχει συνέπειες αυτό;
Φυσικά και έχει. Αν άνοιγες εσύ τα inbox σου και είχαν μέσα χίλιες μετρημένες απειλές για τη ζωή σου πώς θα το έπαιρνες; Ανάλαφρα; Μου πήρε καιρό να το ξεπεράσω.

Παρόλα αυτά δεν αυτοφιμώνεσαι! Τραγουδάς ό,τι νιώθεις…
Δεν εκλογικεύω αυτό που με καίει. Ο τραγουδοποιός, αν σκεφτεί και ακολουθήσει στρατηγικές μάρκετινγκ, έχει χάσει το παιχνίδι.

Η εικόνα σου τι ρόλο έχει παίξει στην καριέρα σου; Αν δεν χόρευες swing κι αν δεν φορούσες φλοράλ θα είχες άλλη απήχηση; Κρατά για πάντα όλο αυτό;
Προφανώς και δεν κρατά για πάντα. Εξάλλου, δεν φόραγα πάντα φλοράλ. Στην αρχή φόραγα συνέχεια ριγέ. Απ’ την άλλη, αυτό είμαι. Τι να κάνω;

Ποιες στιγμές της καριέρας σου σε στενοχώρησαν περισσότερο;
Είχα φάει πολλές πόρτες και από δισκογραφικές και από χώρους και από ανθρώπους. Θυμάμαι έπαιζα στο «μπαράκι του Βασίλη», στην οδό Διδότου, σε τέσσερα πέντε άτομα. Μπαινόβγαινε ο συγχωρεμένος ο Βασίλης και την ώρα που τραγουδούσα φούντωνε η καρδιά μου ότι θα έρθει να με δει κι άλλος κόσμος. Δεν ήταν καθόλου στρωμένος με ροδοπέταλα ο δρόμος μου. Γι’ αυτό και άργησα σχετικά να βρω τον χώρο μου.

Σκέφτηκες ποτέ να παρατήσεις;
Πέρασε μια περίοδο από το μυαλό μου.

Τι θα μπορούσες να κάνεις αν δεν έκανες μουσική; Ποια είναι τα ταλέντα σου;
Νομίζω θα μπορούσα να δουλέψω ως στατιστικός μαθηματικός ή οικονομολόγος. Αυτά, δηλαδή, που έχω σπουδάσει.