Σήμερα στις Βρυξέλλες άνοιξε τις πόρτες του ειδικά για τους συνεργάτες του ΤLIFE (εγκαίνια 08/05/13) η έκθεση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού υπό τον τίτλο « Γεννετήσιοι Ακρωτηριασμοί: Λέω ΟΧΙ όπως μπορώ » στο διατηρητέο κτίριο Halles de Saint Géry.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με την υποστήριξη της Ε.Ε., της Γαλλόφωνης Κυβέρνησης του Βελγίου, του Ίδρυματος Μεταναστευτικής Πολιτικής, της Ευρωπαικής Οργάνωσης «Tέλος στους Γυναικείους Ακρωτηριασμούς», του βελγικού Συλλόγου «Ομάδα για την κατάργηση των γενετήσιων επεμβάσεων στις γυναίκες», του Ινστιτούτου Τροπικής Ιατρικής της Αμβέρσας κ.ά.
Η επιτόπια έρευνα που παρέχει το υλικό της έκθεσης (μαρτυρίες των προσώπων) πραγματοποιήθηκε από τις δημοσιογράφους Marie Bryon και Celine Gautier ενώ οι φωτογραφίες της έκθεσης είναι του Christophe Smets. Μαζί με αυτό το πολιτιστικό γεγονός ανοίγει και πάλι ο φάκελος του καυτού ζητήματος των γεννετήσιων ακρωτηριασμών στο γυναικείο φύλο.
Τα στοιχεία που προκαλούν αποτροπιασμό
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 100.000.000 γυναίκες στην Αφρική έχουν ήδη υποβληθεί σ΄αυτό το μαρτύριο ενώ σε 3.000.000 ανέρχονται οι κοπέλες που ετησίως σ΄όλον τον κόσμο υφίστανται την πρακτική αυτή.
Πρόκειται για επεμβάσεις μερικών (κλητοριδοκτομή) ή και ολικών ακρωτηριασμών. Κατά του ολικούς ακρωτηριασμούς πολλές κοπέλες ή κορίτσια πεθαίνουν είτε από το σοκ, είτε από ακατάσχετη αιμορραγία, είτε από τους αφόρητους πόνους. Όσες επιβιώνουν μετά από τέτοιου τύπου επεμβάσεις πάσχουν από χρόνιο άλγος, δυσουρία, σοβαρές επιπλοκές έμμηνου ρύσης, νεφρικές δυσλειτουργίες και εσωτερικές μολύνσεις. Όσον αφορά την σεξουαλική πράξη, αυτή καθίσταται ανυπόφορη.
Οι μη ακρωτηριασμένες γυναίκες θεωρούνται για συγκεκριμένες κοινότητες ως «ακάθαρτες» καθώς είναι ευάλλωτες στις σεξουαλικές ορμές και έτσι δεν διασφαλίζεται η πίστη στον μελλοντικό σύζυγό τους. Λόγοι οικογενειακής τιμής επιβάλλουν επίσης αυτήν τη «μέθοδο».
Ευρώπη, Αφρική, Ασία ως και Λατινική Αμερική
Στις χώρες Σομαλία, Γουινέα, Αίγυπτος,Τζιμπουτί, Σιέρα Λεόνε, Σουδάν το ποσοστό των γυναικών θυμάτων υπερβαίνει το 90% , ακολουθεί το Μαλί με 85,2% , δηλαδή καθολικά επιβεβλημένη πρακτική. Όσο αφορά στην Ευρώπη, η Αγγλία καταγράφει αρνητική πρωτιά με 200.000 γυναίκες -θύματα και 22.000 κοπέλες να διατρέχουν άμεσο κίνδυνο ακρωτηριασμού.
Το 2010 ο Οbserver” υπολογίζει ότι περί τα 500 έως 2000 κορίτσια που επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι με τους οικείους τους την χώρα καταγωγής τους, υποβάλλονται με χρήση σκληρής βίας στην επώδυνη διαδικασία στην χώρα καταγωγής τους. Στο Βέλγιο, ειδική έκθεση του Υπουργείου Υγείας υπολογίζει σε 6260 τις γυναίκες που έχουν υποστεί τέτοιο ακρωτηριασμό και σε 1975 αυτές που θα τον υποστούν στο άμεσο μέλλον. Αξιοσημείωτη η παρατήρηση ότι στις Βρυξέλλες υπολογίζονται στα 424 τα θύματα κάτω των 5 ετών. Στην ίδια χώρα από το 2001 νόμος προβλέπει την καταδίκη για όποιον ευνοεί, διευκολύνει, ή και παραγματοποιεί αυτήν την παρωχημένη πρακτική.
Όσο για η γειτονική Γαλλία, σύμφωνα με το Ινστιτούτο δημογραφικών Ερευνών της χώρας, έως το 2004, 53.000 νεαρές γυναίκες είχαν υποβληθεί σε γεννετικό ακρωτηριασμό. Κατά τον Ποινικό της Κώδικα (άρ.222/9 και 222/10) για κάθε μορφή ακρωτηριασμού προβλέπονται 10τής κάθειρξη και επιβολή χρηματικού προστίμου 150.000 ευρώ. Αν το θυμα δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος, τότε θεωρείται καθαρά εγκληματική πράξη και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 15 ετών χωρίς αναστολή. Αν ο ένοχος ανήκει στο συγγενικό περιβάλλον του θύματος η ποινή αυξάνεται στα 20 έτη. Η Γαλλία θεωρείται πρωτοπόρος στην καταπολέμηση του φαινομένου, παρέχοντας μάλιστα την δυνατότητα επανορθωτικής επέμβασης με κάλυψη κοινωνικής ασφάλισης.
Σχετικά με την πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο, την Ινδονησία, πρόσφατα με οδηγία που εξέδωσε η ανωτάτη ισλαμική αρχή της, δηλαδή το Συμβούλιο των Ουλεμάδων, αρνείται να ευθυγραμμισθεί με την απόφαση απαγόρευσης και καταδίκης των γεννετησίων ακρωτηριασμών που εξέδωσε ο Ο.Η.Ε το 2012. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο επικεφαλής του εν λόγω ισλαμικού οργάνου, κος Σολαχουντίλ αλ Αγιουμπ, αν η διαδικασία πραγματοποιείται σύμφωνα με την ισλαμική διδασκαλία , πρέπει να δίνουμε τη δυνατότητα στο λαό να την κάνει.
Τα πορτραίτα της αντίστασης
Η έκθεση στις Βρυξέλλες, προβάλει πορτραίτα ανθρώπων που ο καθένας με τον τρόπο του αντιστάθηκε σ΄αυτόν τον αναχρονισμό που υπαγορεύεται από την παράδοση, την κουλτούρα, τη θρησκεία και προκαλεί δραματικές επιπτώσεις στα θύματα.
Πρόσωπα που τις πραγματοποιούσαν ως επαγγελματίες και παραιτήθηκαν, καλλιτέχνες που κατήγγειλαν και λογοκρίθηκαν, γιατροί που ανέλαβαν να περισώσουν ότι μπορούσαν, μάνες που πήραν τα παιδιά τους και ξενιτεύτηκαν ζητώντας άσυλο ως πρόσφυγες, δικηγόροι που πρωτοστάτησαν για την καταδίκη του φαινομένου. Γυναίκες και άντρες αλληλέγγυοι κοιτούν κατάματα τον φακό, τον επισκέπτη και εξομολογούνται την φυγή, τον αγώνα, τον πόνο το τραύμα, την στέρηση… Μια πολύχρωμη περιπέτεια συνοδευόμενη από πίνακες, χάρτες, στοιχεία.
Laurato U Balde Mballo, Σενεγάλη: “Ήμουν 6 ετών. Μ΄έστειλαν στη γιαγιά μου.Είχαν μαζευτεί πολλά κορίτσια εκεί. Είχαν απλώσει ένα πλαστικό στην τουαλέτα.Δυο άτομα με κρατούσαν απ΄τα πόδια. Η μαμή ήταν μια οικογενειακή φίλη.Με είχαν προδώσει.Η αιμορραγία ήταν τέτοια που έπρεπε να μεταφερθώ σε νοσοκομείο.Έχασα πολύ βάρος. Αυτό το τραύμα με καταδιώκει…”
Kourecha Ahmed, Τσιμπουντί: “Με κατατρέχει ακόμα το άγχος του ακρωτηριασμού μου. Έρχεται και ξαναέρχεται στα όνειρά μου.Ήμουν 7 ετών, όλες οι φίλες μου είχαν ήδη κάνει τον ολικό γενετήσιο ακρωτηριασμό. Ανυπομουνούσα να έρθει η σειρά μου. Κανείς δεν μου είχε πεί ότι από την πρώτη μέρα ως τη γέννα των παιδιών μου θα πονάω, θα έχω καψίματα, θα έχω σχισίματα, δε θα νιώθω ποτέ ευχαρίστηση με τον άντρα μου, θα πρέπει να με κόψουν για να βγεί το πρώτο μου παιδί. Κανένας δεν μου είπε…”
Kandas Konde, Γουινέα: Οι κοπέλες από 15 έως 25 ετών είναι όλες ακρωτηριασμένες. Εγώ θεωρώ ότι αυτό είναι ένα καθαρό έγκλημα αλλά δεν μπορώ να το πω ανοιχτά. Πρέπει να δείχνω ότι είμαι ανοιχτός σε κάθε άποψη…
Marie Marcel Lama, Γουινέα: Μια παροιμία λέει :Ξεκίνα από το να καθαρίζεις τον εαυτό σου και ύστερα καθαρίζεις και το γείτονά σου.Αυτό και κάναμε . Προσπαθήσαμε πρώτα να ευαισθητοποιήσουμε τις δικές μας οικογένειες.Ο πατέρας μου που ήταν διαννοούμενος δεν επέτρεψε να υποστώ την επέμβαση , παρότι τον φόβιζαν με πολλούς τρόπους…
Της Πηνελόπης Στάφυλα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ