Λευτέρης Ελευθερίου στο TLIFE: “Εγώ είμαι πολύ περήφανος που συνεργάστηκα με τον Ρέμο”

Ο Λευτέρης Ελευθερίου είναι και daddy και cool. Τουλάχιστον προσπαθεί, έχουντας πια αποκτήσει παιδιά να διατηρεί την ψυχραιμία που απαιτείται από τον ρόλο του πατέρα. Ο ίδιος έχει φιλοσοφήσει το πώς πρέπει να είναι ως γονιός και έχει βρει και τις προσωπικές του φιλοδοξίες στο επαγγελματικό κομμάτι. Το TLIFE τον συνάντησε στα γυρίσματα της επιτυχημένης σειράς του ΑΝΤ1 στην οποία συμμετέχει και μας μίλησε για όλα. Για το Daddy cool και τους συνεργάτες του, για το Your Face Sounds Familiar και την επική μεταμόρφωση σε Αρετή Κετιμέ και ανάμεσα σε άλλα σχολιάζει τη δήλωση της Ελένης Βιτάλη για τον Αντώνη Ρέμο.

Πρέπει να είμαστε “cool”ως γονείς αλλά και γενικότερα;
Νομίζω, αυτό που πρέπει να νιώθουν από σένα είναι ότι στα δύσκολα πρέπει να είσαι πάντα το στήριγμά τους. Ό,τι κι αν περνάς, όσο κι αν αυτό που βιώνεις, θέλοντας να το μεταφέρεις, είναι αρνητικό ή σκληρό, πρέπει να μένεις cool. Τα βοηθάς να καταλάβουν ότι πρέπει κι αυτά στα δύσκολα αυτή την αντιμετώπιση πρέπει να έχουν.

Η πατρότητα, έτσι όπως το θέτετε, αποτελεί ένα σημείο αλλαγής, της φιλοσοφίας και της νοοτροπίας.
Ναι, δεν είσαι πια το επίκεντρο του κόσμου. Είσαι ο σκηνοθέτης δύο άλλων ζωών και είναι ένα έργο που δεν έχει γυρισμό, πρέπει να πετύχει. Είναι one off, δεν έχει πρόβα και πρόβα. Είναι λήψη και πρέπει να είσαι παρών κάθε δευτερόλεπτο.

Δημιουργεί έξτρα επαγγελματικό άγχος το γεγονός ότι έχετε να μεγαλώσετε τα παιδιά; Γιατί φαντάζομαι τώρα πρέπει να έχετε πάντα μια δουλειά.
Για τους ελεύθερους επαγγελματίες και ειδικά για εμάς τους ηθοποιούς που είναι τελείως εποχικό το επάγγελμα, το άγχος υπάρχει. Δεν ξέρεις σε κάθε δουλειά που θα συνεργαστείς ποια θα είναι τα προβλήματα. Δεν είναι ότι έχεις σταθερά προβλήματα κάθε φορά και ιδιαίτερα με την κρίση αυτό έχει διογκωθεί ως προς όλες τις παραμέτρους. Βλέπεις ότι δεν υπάρχει σταθερότητα σε κανένα πεδίο και αντίθετα όσο μεγαλώνουν τα παιδιά -και χρειάζονται σταθερότητα- εσύ πρέπει να δείχνεις το αντίθετο από αυτό που βιώνεις. Όλο και πιο σταθερός. Αυτό μας αγχώνει τους νέους πατεράδες αλλά έχει και μία γλύκα. Στο τέλος της μέρας, καταλαβαίνεις ότι τελικά το πρόβλημα της μέρας δεν ήταν τελικά και τόσο σημαντικό. Θέλει καλές επιλογές. Θέλει κι ανθρώπους που υποστηρίζει ο ένας τον άλλο και ειδικά στα δύσκολα, έτσι όπως έχουν γίνει τώρα τα πράγματα. Οπότε θέλει να είσαι cool οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.

Θεωρείτε ότι είναι εύκολο να πεις “όχι” σε δουλειές; Εσείς, τις επιλέγετε προσεκτικά ή βάζετε και νερό στο κρασί σας; γιατί πρέπει να έχετε μια δουλειά;
Όσο καθιερώνεσαι στο χώρο ή όσο αναγνωρίζεσαι για κάτι συγκεκριμένο που κάνεις, οι δουλειές, πάνω κάτω έχουν μία ποιότητα και μία συνέχεια. Βάση αυτού δηλαδή που έχεις χτίσει. Οπότε μπορώ να πω πια ήδη από την πρόταση -όχι, δεν υπάρχει αρνητισμός ακριβώς αλλά αν μία πρόταση μου ακουστεί αρνητικά -μπορώ πια να τη συζητήσω με τον δημιουργό της, τον παραγωγό της και βρίσκουμε μια δικλείδα. Για τα νεότερα παιδιά είναι πιο δύσκολο που, εντάξει, πρέπει να φανούν, πρέπει να κάνουν και κάτι που μπορεί να μη συνάδει με τον χαρακτήρα τους ή αυτό που κάνουν. Για εμάς έχει διαφοροποιηθεί λίγο πια το πράγμα. Μετά έχει να κάνει με τις προσωπικές επιλογές. Εγώ ας πούμε, μου αρέσει να δοκιμάζομαι και σε καινούργια πράγματα και πολλές φορές μπορεί να με φέρνει όχι σε ρήξη, να με φέρνει σε εκπλήξεις με τις καινούργιες δουλειές και τους ανθρώπους που συνεργάζομαι αλλά δεν έχω κανένα παράπονο παρόλα αυτά.

Σε αυτή τη δουλειά (σ.σ. το Daddy cool) τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε το “ναι”;
Θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερός που συμμετείχα στο Daddy cool. Και γιατί ένας κινηματογραφιστής είναι πίσω απ’ όλα, ο Νίκος Ζαπατίνας. Σε δουλείες που αναλίσκονται περισσότερο να βρουν το χρόνο και τη διάθεση να γίνει μια δουλειά πολύ επαγγελματική -γιατί οι τηλεοπτικές, κακά τα ψέματα, επειδή δεν υπάρχουν πια λεφτά πρέπει να γίνουν και πιο γρήγορα και πιο πρόχειρα- ο Νίκος είναι μαχητής. Έχει περάσει από κινηματογράφο και φροντίζει λίγο περισσότερο και την εικόνα και το σύνολο της δουλειάς. Τώρα, το να σου μιλήσω για τον Θανάση Τσαλταμπάση, τον Βασίλη Χαλακατεβάκη, την Βασιλική Τρουφάκου, την Ιωάννα Πηλιχού -και θα ξεχάσω και ονόματα- για τους οποίους είμαι περήφανος που είμαι δίπλα τους. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που είμαι δίπλα σε συμπαίκτες που το τελικό αποτέλεσμα μας κάνει περήφανους όλους τελικά. Στο σύνολο βγαίνει το κέρδος της δουλειάς και στο σύνολο έχει κερδίσει αυτή η δουλειά.

Αυτό το “ομαδικό πνεύμα” είναι που την έχει κάνει να ξεχωρίσει στον κόσμο;
Είναι αρκετά νεανική σειρά, είναι αρκετά καινούργια σαν εικόνα και έχουμε δοκιμαστεί κι εμείς σε διαφορετικά είδη παιξίματος. Δεν είναι δηλαδή το κλασικό κωμικό που έχουμε συνηθίσει, έχει κι άλλες ποιότητες πια το παίξιμό μας και σεναριακά υποστηρίζονται διαφορετικά οι χαρακτήρες και όχι μόνο η κωμική τους πλευρά.

Το γεγονός ότι οι πιο δημοφιλείς σας ρόλοι είναι κωμικοί -ίσως και μέσα από το τηλεοπτικό “Your Face Sounds Familiar”- και ο κόσμος σας έχει συνηθίσει σε αυτό, σας έχει φέρει ποτέ σε “δύσκολες” καταστάσεις; Να σας βλέπουν στο δρόμο και να ξεκινάνε με αστείο και να θέλοτυν να τους πείτε ένα αστείο.
Ναι, ο κόσμος θεωρεί δεδομένο άμα τι εμφανίσει ότι θα του προσφέρεις γέλιο και το ζητάει σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεσαι. Δεν είναι πάντα ευχάριστο αλλά από την άλλη, όταν εκδηλώνεται με τόση αγάπη είναι ευχάριστο από κατασκευής του. A priori δηλαδή. Οπότε, πάλι δεν έχω παράπονο, αλλά άμα δεν έχω όρεξη μια μέρα προσπαθώ να μην βγαίνω από το σπίτι. Δε μου φταίει σε τίποτα ο κόσμος, ο οποίο κι αυτός ζει τα δράματά του, τα βάσανά του και τον έχουμε μάθει από τη δουλειά μας ότι του προσφέρουμε μια διασκέδαση.

Σας έχει τύχει κάτι που να θυμάστε πιο έντονα;
Μου είχε τύχει να θέλουν να τους κάνω αστεία πηγαίνοντας προς το νησί μου, τη Νάξο, με 8 μποφόρ όπου δεν μπορούσα καν να μιλήσω. Εκεί τα είδα λίγο κωλυόμενα. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι, ότι δεν μπορούσα καν να δω μπροστά μου από τη ζάλη. Κατά τα άλλα, είναι ευχάριστες όλες… Έχουμε κολλήσει κόσμο στα διόδια γιατί μου μίλαγε η κοπέλα στο ταμείο διοδίων, κάναμε κομβόι.

Εσείς που νιώθετε πιο καλά ως ηθοποιός; Στο κωμικό κομμάτι ή το δραματικό;
Στο τραγούδι! Θα ήθελα να επενδύσω στο τραγούδι γιατί το αγαπάω πάρα πολύ (γέλια). Αστειεύομαι!

Μας έχετε χαρίσει επικές στιγμές άλλωστε. Θυμόμαστε όλη την την μεταμόρφωσή σας σε Αρετή Κετιμέ (γέλια). Της είχαμε κάνει συνέντευξη στο TLIFE και μας είχε πει ότι ενθουσιάστηκε και ήθελε να σας δώσει συγχαρητήρια.
Αλήθεια;! Ήταν πολύ δύσκολη ερμηνεία και πολύ δύσκολο να πιάσεις και το τάλαντο και την αγγελική φωνή αυτού του κοριτσιού. Νομίζω ότι το γεγονός ότι βγήκε αστείο ήταν κερδοφόρο. Γιατί, πραγματικά, αυτό μπορούσα να βγει από μένα στην παρούσα φάση. Αν καταφέρουμε και δεν προσβάλουμε τους καλλιτέχνες και δεν αισθάνονται προσβεβλημένοι ή ότι μειώνεις το έργο τους, αυτό είναι κέρδος για όλους. Γιατί πραγματικά, δεν το κάνουμε με καμία πρόθεση να θιχτεί. Και γενικώς είμαι κατά, οποιαδήποτε κι αν είναι η άποψή σου για την τέχνη να προσβάλλεις τον τρόπο που την βλέπει ο άλλος. Δεν μου αρέσει αυτό. Δεν μου αρέσει όταν οι καλλιτέχνες βγαίνουν και κατακρίνουν το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη. Το θεωρώ, αν όχι μικρό, ότι ο καθένας τραβάει το δικό του σταυρό. Ο καλλιτέχνης είναι κι ένα πάρα πολύ ανασφαλές πλάσμα. Κάθε μέρα εκτίθεται στον κόσμο, βγαίνει σε μία αρένα και το μόνο που θέλει -αν τον δεις σαν ένα παιδάκι, τώρα που έχω παιδιά και το βλέπω- είναι μία ώθηση να βγει προς τα έξω και τα λάθη του ξέρει καλά ο ίδιος ποια είναι. Οπότε νομίζω ότι οι καλλιτέχνες μεταξύ τους θα έπρεπε να υποστηρίζει ο ένας τον άλλο και να καταλαβαίνουμε όλοι πια είναι η δυσκολία που τραβάμε.

Βλέπουμε όμως να μη συμβαίνει πάντα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Ελένη Βιτάλη -που κατά γενική ομολογία είναι μία πολύ σπουδαία ερμηνεύτρια- που μίλησε σε δηλώσεις τις απαξιωτικά για δύο συναδέλφους της.
Αυτό μπορεί να το αναλύσει καλύτερα η ίδια. Εγώ την Ελένη Βιτάλη την θεωρώ, αν όχι την καλύτερη αυτή τη στιγμή, από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές που έχουμε. Ωστόσο, είναι πολύ προσωπική άποψη, θεωρώ και από τις μεγαλύτερες φωνές που έχουμε στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και τον Αντώνη Ρέμο. Αν όχι τη μεγαλύτερη. Έχω και μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς το συγκεκριμένο άτομο γιατί είναι και καλό παιδί αλλά και τεράστια φωνή. Εγώ δηλαδή αν θέλω να ακούσω ένα τραγούδι, κοιτάω να δω αν το έχει πει ο Αντώνης Ρέμος να δω πώς το έχει πει και να μιμηθώ τον τρόπο του. Τον θεωρώ τεράστιο. Τώρα εντάξει, το τι έχει να πει ο κάθε καλλιτέχνης για τον άλλον είναι πού προσωπικό και δεν θα αναμασούσα τώρα κάτι τέτοιο. Εγώ είμαι πολύ περήφανος που συνεργάστηκα μαζί του.

Έχετε όντως βλέψεις για το τραγούδι;
όχι, θα ήθελα όμως να είναι ένα κομμάτι, μια παράμετρος της δουλειάς μου στην οποία θα εξελισσόμουν και σε αυτή. Γιατί, εντάξει, είναι αναγκαίο πια. Οι παραστάσεις τα τελευταία χρόνια βασίζονται στο μιούζικαλ. Οπότε αν έχω βλέψεις να δουλέψω σε κάτι παρόμοιο θα πρέπει να έχω και τις προδιαγραφές και αν μη τι άλλο να μπορώ να σταθώ δίπλα σε ανθρώπους που είναι εξαιρετικοί τραγουδιστές. Να μην ντροπιάζω το συγκεκριμένο σκέλος της δουλειάς, οπότε θα έλεγα και στο χορό και στο τραγούδι πρέπει να εξελισσόμαστε οι ηθοποιοί.

Άρα το μιούζικαλ είναι ένα κομμάτι που θα σας ενδιέφερε.
Ναι, μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ.

Υπάρχει κάποιο πού έχετε στο μυαλό σας;
Σαν προσωπικότητα είμαι λίγο περισσότερο στραμμένος προς το λαϊκό τραγούδι, στο λαϊκό ρεπερτόριο. Μου αρέσει πιο πολύ. Παρότι έχω ροκ καταβολές και δεν τις ξεχνάω και τις τιμάω και τις αποζητώ και στις μουσικές σκηνές που κάνουμε με φίλους μουσικοθεατρικές παραστάσεις, μου αρέσει πάρα πολύ το λαϊκό. Και να, τώρα θα είμαι και στον “Ζαμπέτα”. Δεν είναι αμιγώς μιούζικαλ , όπως είναι η Evita ή το Chicago ή οποιαδήποτε μιούζικαλ παράσταση, αλλά έχει τέτοια στοιχεία και θα ήθελα και σε αυτό το πράγμα να είμαι πιστός και καλός.

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος