Λήδα Μανθοπούλου για σκλήρυνση κατά πλάκας: «Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν έχω κάποια εμφανή αναπηρία, δεν υπάρχει»

Η Λήδα Μανθοπούλου, νικήτρια του ασημένιου μεταλλίου στα 100μ. Τ38 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, έχει μια ιστορία ζωής που εμπνέει. Παρά τις δυσκολίες στη ζωή της, το πρόβλημα υγείας και τον χαμό του πατέρα της, αείμνηστου ηθοποιού Αίαντα Μανθόπουλου, κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. 

Η 19χρονη πρωταθλήτρια το μεσημέρι της Τρίτης 3/9 μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην εμπειρία της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και στα μηνύματα που δέχτηκε μετά την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου. 

«Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα, το βλέπω το μετάλλιο και λέω “αχ αυτό είναι όντως δικό μου”. Ήξερα ότι με βάση τους χρόνους μου ήμουν για βάθρο. Όσα χρόνια ασχολούμαι με τον στίβο έχω ένα πολύ θετικό προτέρημα, δεν έχω άγχος. Έβαλα τα δυνατά μου και χάρηκα», είπε αρχικά η Λήδα Μανθοπούλου. 

«Τα μηνύματα που έλαβα ήταν πολύ γλυκά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι επειδή έτρεχα με τους αρτιμελείς μέχρι πέρυσι και συνεχίζω ταυτόχρονα με τα άτομα με ειδικές ανάγκες, δεν σημαίνει ότι επειδή δεν έχω κάποια εμφανή αναπηρία, δεν υπάρχει. Δεν σημαίνει ότι δεν επηρεαζόμαστε. Με βλέπουν έξω και με ρωτάνε “τι έχεις;”. Αν το έβλεπαν θα καταλάβαιναν», ανέφερε σε άλλο σημείο η 19χρονη Παραολυμπιονίκης.  

«Δεν μπορούσα να αφήσω τον αθλητισμό όταν έμαθα για το πρόβλημά μου. Το κάνω 12 χρόνια, δεν γίνεται να το αφήσω από  τη μία μέρα στην άλλη. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να ξαναμπώ μέσα στον αθλητισμό αλλά πολλοί γύρισαν και μου είπαν πως «έχεις κάνει τόσες θυσίες, μήπως να το αφήσεις; Έχεις κουραστεί». Γυρνάω όμως και τους λέω, ας πούμε, «τι θυσίες έχω κάνει;» και πάρα πολλοί με κοίταξαν σαν χάνοι. Δεν ήξεραν δηλαδή τι να μου πουν», πρόσθεσε, επίσης, η Λήδα Μανθοπούλου στην καθημερινή εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης.