Μ. Αθανασίου στο TLIFE: “Αν δεν είχα παιδί, θα μπορούσα να αντιμετωπίσω την κρίση με τυχοδιωκτικό τρόπο!”

Για το νέο του ρόλο στη σειρά του Mega «Με τα παντελόνια κάτω», το άγχος για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, αλλά και τις ανησυχίες για το μέλλον του γιου του μίλησε ο Μάριος Αθανασίου στο TLIFE.

Ο γνωστός ηθοποιός αποκάλυψε πως παρά την κρίση προσπαθεί να είναι αισιόδοξος και εξομολογήθηκε πως η κρίση που επικρατεί τον αγχώνει, πολύ περισσότερο σε ό,τι έχει να κάνει με το παιδί του.

«Η σειρά αποτυπώνει την ελληνική πραγματικότητα. Λέει αυτά που ούτως ή άλλως βιώνουμε. Αυτό που ουσιαστικά κάνει είναι να έχει μια θετική ματιά στα πράγματα, χωρίς να είναι ψεύτικη ή ωραιοποιημένη. Σου δίνει ένα μήνυμα και ένα στίγμα – με το οποίο εγώ συμφωνώ – ότι υπάρχει η δυνατότητα ακόμη και όπως είναι τα πράγματα, να βρεις τον τρόπο να περνάς όμορφα».

«Θα μπορούσαμε να μιλάμε πολλές ώρες για το τι έχει φταίξει. Υπάρχουν πολλά πράγματα που φταίνε και δεν βρίσκεται μόνο στα τελευταία τριάντα χρόνια που μας έφεραν εδώ. Ξεκινά από πολύ πιο πίσω, από τον τρόπο που σκεφτόμαστε και από την κουλτούρα και την παιδεία που έχουμε.

Είμαστε πιεσμένος σαν λαός και ποτέ δεν είχαμε τη δυνατότητα να σταθούμε στα πόδια μας και να αποφασίσουμε αυτά που εμείς θέλαμε. Γι’ αυτό ανεχόμαστε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας. Και ενώ βλέπαμε πως αυτοί που ψηφίσαμε έκλεβαν και καταχρώνται τα πάντα, εμείς αδιαφορούσαμε γιατί περνούσαμε καλά. Η ευθύνη είναι κοινή, αλλά δεν είναι κοινό το μέγεθος του εγκλήματος. Ήταν σημαντικό το ότι αδιαφορήσαμε, αλλά δεν είναι το ίδιο με το να έχω καταχραστεί το παρόν και το μέλλον της χώρας».

«Μια περίοδος ευμάρειας ή κρίσης δεν μπορούν να στερήσουν αυτές τις αξίες που έχουμε ως άνθρωποι. Η φιλία, η αγάπη και η οικογένεια υπάρχουν από την αρχή της ζωής μας και θα συνεχίζουν να υπάρχουν στο ανθρώπινο είδος και μετά από εμάς. Μάλιστα, είναι σημαντικό πως αυτές οι αξίες βγαίνουν περισσότερο στην επιφάνεια, όταν υπάρχει μια περίοδος κρίσης σαν αυτή που περνάμε. Η έννοια της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας, της βοήθειας. Το πιο κοινωνικό μας πρόσωπο βγαίνει και πρέπει να βγαίνει τώρα».

«Φυσικά και με αγχώνει πολύ, όπως θα με άγχωνε και πριν. Από τη στιγμή που δεν είμαι κροίσος και δεν έχω τόσα χρήματα, για να ωφελούμε από την κρίση είναι λογικό να έχω άγχος. Έχω άγχος για εμένα, αλλά πολύ περισσότερο και για το παιδί μου. Αν ήμουν μόνος και έβλεπα τα πράγματα να καταστρέφονται, πολύ πιθανόν να έβρισκα ένα τυχοδιωκτικό τρόπο να αντιμετωπίσω την κατάσταση, τώρα που υπάρχει το παιδί, όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Αυτό το άγχος και ο φόβος είναι φυσιολογικός και χαρακτηρίζει κάθε γονιό».