Η Μαρία Γεωργιάδου και ο Στράτος Τζώρτζογλου έχουν χωρίσει εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια υπέροχη σχέση για χάρη του μονάκριβου γιου τους, Αλκιβιάδη… Όλοι μαζί φωτογραφήθηκαν για το περιοδικό Down Town της Κύπρου και μίλησαν για την συνεργασία τους στο «Βαλς με δώδεκα Θεούς», του ΑΝΤ1!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οικογενειακή υπόθεση έγινε για εσάς το «Βαλς με δώδεκα Θεούς». Ποιανού ιδέα ήταν να συμμετάσχει ο Αλκιβιάδης στη σειρά;
Μ. Όταν άκουσε πέρσι, ότι υπάρχει ο ρόλος ενός 15χρονου, από την Ελλάδα, εξέφρασε ο ίδιος το ενδιαφέρον να τον υποδυθεί. Θεωρώ πως είναι μια όμορφη στιγμή γι’ αυτόν. Μπαίνει στη δουλειά μ’ ένα φιλικό συνεργείο και ωραίες συνθήκες.
Δεν είχατε καθόλου ενδοιασμούς;
Μ. Ο μόνος μου ενδοιασμός ήταν το σχολείο επειδή βρίσκεται στη δευτέρα λυκείου, μια ιδιαίτερα απαιτητική τάξη. Με διαβεβαίωσε όμως, πως θα αναπληρώνει τα κενά. Τον εμπιστεύομαι γιατί είναι υπεύθυνος και ό,τι αναλαμβάνει, το κάνει καλά.
Σ. Παρόλο που ήταν δική του επιθυμία, δεν κινηθήκαμε με βάση αυτήν. Το να βάζεις ένα παιδί να παίζει σε μια σειρά και να εκτίθεται, είναι σαν να το βάζεις να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς αγώνες, χωρίς να έχει πάει ποτέ γυμναστήριο. Στο τέλος, μπορεί να του κάνεις κακό παρά καλό. Πρώτα έπρεπε να δούμε κατά πόσο ήταν ώριμος υποκριτικά. Τον είδα, λοιπόν, σε μια σχολική θεατρική παράσταση και ήταν εξαιρετικός. Αν και είναι ένα πολύ συνεσταλμένο, εσωστρεφές και ευαίσθητο παιδί, μεταμορφώνεται όταν ανεβαίνει στη σκηνή. Κι εγώ, έτσι ήμουν πιτσιρικάς.
Θέλετε ο Αλκιβιάδης να ακολουθήσει τα χνάρια σας;
Μ. Θέλω να κάνει αυτό που θέλει ο ίδιος. Του αρέσει η σκηνοθεσία, η οποία έχει σχέση με το αντικείμενο μας. Δεν ξέρω αν θα ασχοληθεί, κατά ανάγκη, με την υποκριτική. Πάντως, θα είναι χαρά μου αν την ακολουθήσει.
Σ. Βασικά, θέλει να γίνει σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός. Μπορεί να ακολουθήσει έναν από αυτούς του δρόμους, έχοντας επίγνωση τι γίνεται και στους άλλους. Το να είναι κανείς μονομερής, είναι εφάμιλλο της αποτυχίας.
Κύριε Τζώρτζογλου, ισχύει ότι θα ξαναπάτε στην Αμερική για να είστε μαζί με τον Αλκιβιάδη που θα πάει εκεί για σπουδές;
Ένας σημαντικός λόγος είναι αυτός. Βέβαια, δεν πάω για να τον ελέγχω, αλλά είναι καλό να είμαι κοντά του. Εγώ πάω όπου έχει δουλειά. Τα τρέχω όλα παράλληλα. Στην Αμερική υπάρχουν δυνατότητες να εξασφαλίσεις ένα μίνιμουμ εισόδημα, που να σου επιτρέπει να ζεις. Αυτό που δεν είναι εφικτό, είναι να κάνεις καριέρα. Τους έλεγα ότι δούλεψα με την Ειρήνη Παππά, τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο, την Katrin Deneuve και δεν τους γνώριζαν. Οπότε, καταλαβαίνεις τι τύχη μπορείς να έχεις εσύ. Αν δεν έχεις κάνει αμερικάνικη ταινία και αν δεν μιλάς άπταιστα αγγλικά, οι μόνες πιθανότητες που έχεις είναι να υποδυθείς το πτώμα ή τον πορτιέρη. Το να πας έστω και σε μια οντισιόν, είναι σαν να κερδίζεις το Λόττο. Στην ηλικία μου, δεν έχω περιθώριο να δουλέψω 10-15 χρόνια, να γίνω γνωστός, ούτε να μάθω άπταιστα τη γλώσσα. Η εμπειρία μου όμως, η τελειομανία μου και το γεγονός ότι δεν φοβάμαι να εκτεθώ, με κάνουν ικανό στο να δοκιμάζω πράγματα.
Γενικότερα, μιλάτε ανοιχτά για όσα σας απασχολούν;
Μ. Όσο ανοιχτά μπορεί να μιλήσει κανείς σε σχέση με αυτά που αντιλαμβάνεται. Ο καθένας καταθέτει την αλήθεια από την πλευρά του. Η αλήθεια έχει ένα μεγαλείο, αλλά συνάμα είναι και ένα επικίνδυνο όπλο. Ως γονείς, μας νοιάζει να επικοινωνούμε στο παιδί μας, όποια αλήθεια και αν έχουμε, με αγάπη.
Ποιος από τους δυο είναι ο πιο αυστηρός μαζί του;
Μ. Αναγκαστικά εγώ επειδή περνώ περισσότερες ώρες μαζί του και έχω την ευθύνη για το πρόγραμμά του. Ο ρόλος μου είναι να του υπενθυμίζω ότι υπάρχουν όρια, τις φορές που μπορεί να παρεκκλίνει.
Σ. Εμένα με απασχολεί η ψυχολογία του, σε σχέση με το πώς τον αντιμετωπίζουν οι συμμαθητές του. Γιατί, μπορεί κάποιοι να μην του πουν «μπράβο» ή να τον χαρακτηρίσουν «καραγκιόζη» ή να τον σνομπάρουν οι γκόμενες επειδή έπαιξε στην τηλεόραση. Υπάρχει ένα είδος σχολικού εκφοβισμού. Τέτοια προβλήματα τα έχει αντιμετωπίσει κατά καιρούς. Τα παιδιά είναι σκληρά κι επειδή ο Αλκιβιάδης έχει διάσημους γονείς και παράλληλα έχει έφεση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ίσως αυτά να τον απομονώνουν στα μάτια τους. Έχει δει, όμως, να βιώνουμε κι εμείς ρατσισμό. Όταν έδωσα, για παράδειγμα, μια συνέντευξη στο Hollywood, στην οποία μιλούσα με σπαστά αγγλικά, τα σχόλια που γράφτηκαν στο διαδίκτυο ήταν ανελέητα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι όταν βλέπει να συμβαίνει αυτό στον πατέρα του, γίνεται περισσότερο συνειδητοποιημένος.
Εσάς, κ. Γεωργιάδου, θα σας κακοφανεί που θα φύγει ο γιος σας από το σπίτι;
Για μια μάνα το παιδί της δεν μεγαλώνει ποτέ. Πάντα θα κάνει τις κοινότυπες ερωτήσεις: «έφαγες καλά;», «κρυώνεις;». Και εγώ είμαι μια πολύ κλασική μαμά. Θα μου λείψει αν φύγει ο Αλκιβιάδης. Από την άλλη, είμαι απόλυτα βέβαιη πως η επιθυμία του να φύγει, δείχνει πως έκανα σωστά τη δουλειά μου και έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ