Μ. Καλογήρου: “Ο έρωτας είναι κάτι που ταιριάζει πολύ στη φύση μου”

Από τις πιο ταλαντούχες αλλά και χαμηλού προφίλ ηθοποιούς της γενιάς της. Η Μαρίνα Καλογήρου δουλεύει σκληρά, βρίσκεται πολύ συχνά στο προσκήνιο για τις δουλείες της αλλά οι συνεντεύξεις που δίνει είναι σπάνιες και το κάνει μόνο όταν έχει κάτι να πει. Αποφεύγει να προβάλει την προσωπική της ζωή, επιμένει να μην απαντάει πολλά σε ότι αφορά τον 4χρονο γιο της αλλά και για την σχέση της τον συμπρωταγωνιστή της στο “Αν”, Χριστόφορο Παπακαλιάτη.

Μιλώντας στο περιοδικό Hello και τον Άρη Καβατζίκη αναφέρεται στον έρωτα με αφορμή την επιστροφή της στο θεατρικό σανίδι με την παράσταση “Μετάξι”… Ένα έργο που πραγματεύεται τον έρωτα, την αληθινή αγάπη, τη ζωή και τον θάνατο.

Μετά την τηλεοπτική “Τελευταία παράσταση” χάσαμε τα ίχνη σας; Γιατί;
Γιατί έγινα μαμά και είχα την ανάγκη να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά σε αυτό.

Αν ξαναζούσατε τη ζωή σας, θα θέλατε ο γιος σας να έρθει αργότερα, προκειμένου μα έχετε κάνει περισσότερα στην καριέρα σας;
Όχι. Όχι βέβαια. Ο γιος μου πολύ καλά έκανε και ήρθε. Πιστεύω πως όλα γίνονται όπως πρέπει να γίνουν. Έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω σε καμιά καριέρα, αλλά σε μια πορεία μέσα στην οποία δημιουργείς, μαθαίνεις και προσφέρεις, εξελίσσεσαι, που μπορεί να έχει περιόδους ακμής και παύσης, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός μας και με το πού μα οδηγεί η ζωή.

Ύπαρξη χωρίς έρωτα είναι αναγκαστικά ακρωτηριασμένη; Προτιμάτε να είστε μόνη κι ευτυχισμένη ή να βρίσκεστε σε μία σχέση που δεν σας καλύπτει πλήρως, απλά για να μην βιώσετε μοναξιά;
Για μένα η σχέση δεν είναι απαραίτητη. Ο έρωτας ταιριάζει πολύ στη φύση μου και τον αναζητώ, αλλά την ίδια ανάγκη έχω για τη μοναχικότητα και την ησυχία. Μπορώ να είμαι ευτυχισμένη και μόνη μου και βέβαια ακόμα πιο ευτυχισμένη μαζί με έναν άνθρωπο, σε μια ωραία, αληθινή σχέση.

Οι συγνώμες είναι για σας εύκολη υπόθεση;
Nαι πολύ. Ευτυχώς!

Νιώθετε ευάλωτη απέναντι στον χρόνο; Τον φοβάστε;
Όχι. Μου αρέσει που μεγαλώνω. Νιώθω όλο και πιο ελαφριά και ήσυχη. Αν με φοβίζει κάτι που δεν που έχει σχέση με τον χρόνο είναι ότι το θέλω να τον ξεφορτώνομαι, να μη με ακολουθεί το παρελθόν -που είναι όλο και μεγαλύτερο! -σαν βάρος. Ο χρόνος δηλαδή να ξεκινάει από… τώρα!

Διάβασε περισσότερα στο Hello που κυκλοφορεί