Μ. Σολωμού: Γίνομαι πολύ κακιά κι έχω κάθε δικαίωμα μετά το θάψιμο που έχω φάει!

Η ανατρεπτική ηθοποιός, σύντροφος και μητέρα, Μαρία Σολωμού σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ”Down Town”, μίλησε για τις ανασφάλειές της, τα παιδιά, τον Πάνο και τις φανατικές του θαυμάστριες. Είναι όμως τόσο Bitch όσο φαίνεται; ”Είμαι ένας πολύ εύκολος και απλός άνθρωπος. Θα πω και θα κάνω αυτό που θα μου έρθει και αισθάνομαι, πράγμα που μεταφράζεται από τους άλλους σε επιθετικότητα και τσαμπουκά”, δηλώνει χαρακτηριστικά η ίδια.

Η σχέση της με το χρόνο και οι ανασφάλειες
”Από τα 18 μου αισθάνομαι τον χρόνο να με κυνηγάει. Έχω βάλει ορόσημο την ηλικία των 40, μετά την οποία δεν θα ήθελα να κάνω τίποτα πια. Να μην είμαι μέσα στα πράγματα… Δεν έχω παίξει ποτέ ρόλο, θέατρο, στα πλαίσια ενός φλερτ. Έχεις βρει το λάθος άνθρωπο. Δεν είναι μόνο ότι το βρίσκω αστείο, είναι και το ότι ντρέπομαι φρικτά… Δεν θες να ξέρεις πώς βγαίνω και παίζω. Κάθε φορά, ειδικά στην πρεμιέρα, λιποθυμάω πριν βγω στη σκηνή. Παθαίνω κρίση πανικού, ρίχνω χαστούκια στον εαυτό μου και λέω ”Θεέ μου, θα περάσει, μην πάθεις κρίση, μην πάθεις κρίση… Έχω κάνει ψυχοθεραπεία. Τι, έτσι θα την έβγαζα καθαρή; …Καλέ πλάκα κάνεις; Σαφέστατα! (σ.σ. είμαι ανασφαλής).”

Η ιδέα απόκτησης ενός παιδιού δεν την φόβιζε…
”Είχα πλήρη άγνοια κινδύνου. Δεν ήταν προγραμματισμένο, ήταν εντελώς τυχαίο. Δεν ήθελα παιδί για πάρα πολύ συγκεκριμένους λόγους, αλλά το κράτησα επειδή ήταν ο καρπός ενός μεγάλου έρωτα όπως τον βίωνα εκείνη την εποχή. Και φυσικά δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή… Αυτό που λένε όμως, ότι μια γυναίκα δεν ολοκληρώνεται αν δεν κάνει παιδί, αυτά τα κουλά, τα λένε οι γυναικολόγοι. Το να μη θέλει μια γυναίκα να κάνει παιδί είναι τέλειο και σεβαστό. Το κακό είναι μη σου χτυπήσει αυτό το περιβόητο βιολογικό ρολόι αργοπορημένα, γύρω στα 45 σου και αρχίσεις να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. Αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση, υπάρχουν τόσα παιδιά που βρίσκονται σε ιδρύματα και χρειάζονται αγάπη, που δεν είναι απαραίτητο ντε και καλά να το γεννήσεις εσύ.”

Στις συναυλίες του Πάνου Μουζουράκη κάθεται πίσω πίσω… Γιατί; Δεν θα ήθελε εκείνος να βλέπει την αγαπημένη του μπροστά;
”Θα ήθελε, μωρέ, αλλά ντρέπομαι. Τι να κάνω ανάμεσα σε τόσα κοριτσάκια που μόλις τον βλέπουν λυσσάνε; Δεν ζηλεύω καθόλου. Το βρίσκω απίστευτα χαριτωμένο και το απολαμβάνω. Το ίδιο κάνουν και αν μας πετύχουν στο δρόμο σε άσχετη φάση. Έχουν ακριβώς την ίδια λύσσα. Δεν κωλώνουν που είμαι μπροστά. Είναι τόσο ωραίο, όμως, να βλέπεις κάτι τέτοιο.”

Για τους κακούς ανθρώπους που δεν έχουν συνείδηση…
”Πιστεύω πάρα πολύ στην κακή ενέργεια και πως ό,τι κάνεις γυρίζει πάνω σου. Σε αυτή τη λογική, δεν θεωρώ ότι έχουν συνείδηση όλοι αυτοί οι πανελίστες στα μεσημεριανάδικα που μας βρίζουν. Δεν θα με πείραζε αν έλεγαν η Μαρία χτες το βράδυ πήδηξε από το μπαλκόνι της και έκανε τραμπολίνο στα σκοινιά της μπουγάδας της από κάτω. Εκεί θα γέλαγα αντιμετωπίζοντάς το σαν επιστημονική φαντασία. Με ενοχλεί όταν παίρνουν τη μισή αλήθεια και την παραποιούν. Αυτό δεν καθιστά το επάγγελμά τους αναξιοπρεπές, αλλά τους ίδιους αναξιοπρεπείς, που χειρίζονται την ιδιότητά τους με αυτόν τον τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί όντως να είναι από τη φύση τους πάρα πολύ κακοί. Εγώ κάθομαι και περιμένω πότε θα τους γυρίσει η κακία. Γιατί θα το ευχαριστηθώ όταν γυρίσει. Εκεί γίνομαι εγώ πολύ κακιά. Κι έχω κάθε δικαίωμα μετά το θάψιμο που έχω φάει.”