Μ. Χατζηγιάννης: “Μακάρι η Ζέτα να είναι η τελευταία γυναίκα της ζωής μου!”

“Σε αυτό το σπίτι έχω ζήσει μερόνυχτα αϋπνίας, να ξεκινάμε ένα πάρτι την Δευτέρα και να τελειώνει Τετάρτη, Πέμπτη. Να μπαινοβγαίνει εδώ μέσα κόσμος, μετά άλλες παρέες, φίλοι φίλων, η σύσταση του κόσμου δεν έμεινε ποτέ σταθερή. Αυτό ήταν ένα εργένικο σπίτι. Ημουν όπου ήθελα σε πέντε λεπτά, στο Tribeca, στο Central, στο Kiku και πάντα καταλήγαμε εδώ. Ηταν μια μεγάλη περίοδος της ζωής μου αυτή με τα ξενύχτια και τις διασκεδάσεις και πρέπει να κράτησε τέσσερα πέντε έντονα χρόνια”, δήλωσε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σε συνέντευξή του στο Esquire.

Μιλώντας για την Ζέτα Μακρυπούλια, ο ίδιος ανέφερε το εξής: “Το εργενιλίκι δεν μου είχε τελειώσει και εάν δεν γνώριζα την Ζέτα, θα το συνέχιζα. Τελικά όμως ένας άνθρωπος, μπορεί να σου αποδείξει ότι αυτά που σκέφτεσαι είναι πλασματικά. Στην σχέση μαζί της βρήκα άλλα καλά που άξιζαν να αλλάξω την ζωή μου. Τώρα σκέφτομαι τελείως διαφορετικά”.

Για την γνωριμία τους, ο γνωστός τραγουδιστής δήλωσε το εξής: “Δεν πήγα με κανένα τουπέ πρωταθλητή, άλλωστε δεν είχα καμία ένδειξη ότι θα γινόταν κάτι. Σε αυτή την περίπτωση πας με μια μετριοφροσύνη, άμα είναι να χάσεις, να χάσεις λίγα. Έπαιξα το χαρτί μου ευγενικά και συνεχίσαμε με τηλέφωνα και μηνύματα. Η σχέση μας δημιουργήθηκε φυσιολογικά, δεν πήρε πολύ χρόνο. Χαλαρά και χωρίς κενά, σαν να γνωριζόμασταν από καιρό”.

Τέλος, ο ίδιος αποκάλυψε πως δεν θα είχε πρόβλημα η Ζέτα να είναι η τελευταία γυναίκα της ζωής του. “Δεν έχω κανένα πρόβλημα να είναι η τελευταία γυναίκα της ζωής μου και μακάρι να είναι. Έχω χορτάσει και δεν έχω απωθημένα. Κατά κάποιο τρόπο ενσαρκώνει και το πρότυπο που έχω εγώ από την δική μου οικογένεια. Κάπως έτσι πρέπει να λειτούργησε υποσυνείδητα και καθοριστικά. Είναι μια τέτοια γυναίκα και χαίρομαι που είναι έτσι. Δεδομένου ότι είναι επώνυμο πρόσωπο, δύσκολα συναντάς τέτοιου είδους ανθρώπους που πέρα από την ιδιότητά τους έχουν σημείο αναφοράς την οικογένεια. Αυτό είναι απαραίτητο για μια σχέση τέτοιας συνθήκης”, σημείωσε χαρακτηριστικά.