Μάγδα Φύσσα: «Όσο ζούμε, θα ζούμε με την απώλειά του» – Εννέα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ήταν 18 Σεπτεμβρίου 2013 όταν ο μουσικός είχε πέσει νεκρός από το μαχαίρι του Χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά.

Η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, η οποία όλο αυτό το διάστημα δεν σταμάτησε τον αγώνα για τη δικαίωση της ψυχής του παιδιού της, μίλησε στη Real News και στην Κορύνα Μανταγάρη.

«Κάθε μέρα που περνά είναι δύσκολη»

Με αφορμή τις διαδηλώσεις που θα γίνουν και φέτος στο σημείο που δολοφονήθηκε, ο Μάγδα Φύσσα δηλώνει πως «με τις εκδηλώσεις του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη προσπαθήσαμε να θίξουμε αυτό που πάντα ο Παύλος ήθελε να κάνει έστω σε ένα μικρό βαθμό, να δίνει το στίγμα του πολιτισμού. Συγκεντρωνόμαστε στο μνημείο και από εκεί θα ξεκινήσει η πορεία προς το μπλόκο της Κοκκινιάς για να εναποθέσουμε ένα λουλούδι στα θύματα του φασισμού. Για εμάς λέει πολλά αυτό το σημείο γιατί είναι χώρος όπου άνθρωποι εκτελέστηκαν από το ίδιο φασιστικό μόρφωμα.

Όλες αυτές οι μέρες είναι δύσκολές, κάθε μέρα που περνά είναι δύσκολη».

«Οι θύτες έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα θύματα»

Σχετικά με την έφεση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής για την απόφαση του δικαστηρίου (η δίκη σε δεύτερο βαθμό ξεκινά 28 Σεπμτεμβρίου), η Μάγδα Φύσσα δηλώνει: 

«Πρόκειται για μια ψυχοφθόρα διαδικασία. Ο κόσμος αναρωτιέται – και δικαίως γιατί δεν έχει πάρει πτυχίο νομικής να γνωρίζει τις διαδικασίες – αφού βγήκε η απόφαση, γιατί γίνεται δικαστήριο;. Για ποιο λόγο; Γιατί ακριβώς οι καταδικασθέντες έχουν περισσότερες δικαιώματα από εμάς τα θύματα. Μπορεί οι νομικοί να έχουν άλλη άποψη και δικαίως να θεωρούν ότι αυτό είναι ένα προνόμιο της δημοκρατίας. Όμως είμαι μέσα στα θύματα και αυτή τη διαδικασία τη θεωρώ ιδιαίτερα ψυχοφθόρα για κάθε θύμα που πρέπει να αντιμετωπίσει δεύτερο βαθμό και Άρειο Πάγο, όταν υπάρχει μια καταδικαστική απόφαση, όταν υπάρχει ομολογία» δηλώνει.

«Τώρα πρέπει ξανά πάλι από την αρχή να πούμε τα ίδια πράγματα, να ξαναπεράσουμε όλη τη διαδικασία. Εγώ σαν θύμα και η οικογένειά μου ολόκληρη πρέπει να το υποστούμε αυτό ακόμα μια φορά, χωρίς καμία συμπαράσταση, καμία βοήθεια από το ίδιο κράτος. Αντιθέτως τη βοήθεια όλη την έχουν οι θύτες.

«Όσο ζούμε, θα ζούμε με την απώλειά του»

Για μια άλλη φορά θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο που μέσα από δική του προσπάθεια και πρωτοβουλία ενημερώνεται για τη δίκη, γιατί, δυστυχώς, δεν υπάρχει κάλυψη. Υπάρχει ένα παρατηρητήριο μέσα στη δίκη που προσπαθεί με έναν τρόπο να αναδείξει αυτό που γίνεται εκεί. Ευχαριστώ τον κόσμο και τον ευχαριστώ όσο ζω. Και δε με ενδιαφέρει που ανήκει κομματικά το ότι είναι σε αυτό τον αγώνα σημαίνει πως δε μπορεί να είναι κάτι άλλο από αντιφασίστας.

Ο αγώνας αυτός δίνεται για τα παιδιά για όλα αυτά που μας έχουν απομείνει. Ξέρω ότι ο Παύλος δε γυρίζει πίσω σε καμία περίπτωση. Τα μέλη της οικογένειάς τους όσο ζούμε θα ζούμε με την απώλεια. Θα φύγουμε από τη ζωή με ένα πολύ μεγάλο βάρος στους ώμους και με πόνο ψυχής, αλλά, αν καταφέρουμε να σώσουμε έστω και ένα παιδί από το φασισμό είναι πάρα πολύ σημαντικό».