Μάνα, μητέρα, μαμά ! Το αγαπησιάρικο γράμμα της Δούκισσας προς την μητέρα της…

Μάνα, μητέρα, μαμά… Αναμφισβήτητα η πιο γλυκιά λέξη του κόσμου… Αναμφισβήτητα η πιο ιερή λέξη του κόσμου, η οποία αγκαλιάζει μέσα της τον ορισμό της “απόλυτης αγάπης” ! Τον ορισμό της “αληθινής αγάπης”, τον ορισμό της “ανιδιοτελούς αγάπης” ! Της αγάπης χωρίς… ανταλλάγματα… Μάνα, μητέρα, μαμά… Ο πιο πολύτιμος άνθρωπος στην ζωή ενός παιδιού…

Και γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί η Δούκισσα Νομικού αποφάσισε να γράψει ένα αγαπησιάρικο και άκρως τρυφερό γράμμα στην μαμά της, το οποίο και σας αναδημοσιεύω, γιατί πιστεύω πως θα σας αρέσει, πως θα σας συγκινήσει και πως ίσως μέσα σε αυτό να διαβάσετε πράγματα που θα θέλατε κι εσείς να πείτε στην δική σας μανούλα !

«…Σ’ ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου… Σ’ ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις… Σ’ ευχαριστώ που με αντέχεις… Σ’ ευχαριστώ που με αγαπάς… Είμαι περήφανη για σένα… Είμαι περήφανη για τη δύναμη σου… Μπορεί μερικές φορές να φαίνεσαι αδύναμη και απροστάτευτη, μέσα σου όμως κρύβεις τρομερή δύναμη και ενέργεια! Και είσαι πάντα έτοιμη να την χρησιμοποιήσεις για το παιδί σου… Το σπλάχνο σου… Το μικρό θαύμα που δημιούργησες…

Θυμάμαι τα χάδια σου, θυμάμαι τα τραγούδια σου, θυμάμαι το γλυκό μίλημά σου, όταν ήμουν ακόμη μέσα στην κοιλιά σου…

Πέρασες μαζί μου πολλά… Ήσουν πάντα εκεί… Στις πρώτες μου λεξούλες – που μεταξύ μας είπα πρώτα «μπαμπά» για να μην ζηλέψει ο ο μπαμπάκας!!! – στα πρώτα μου βηματάκια , στους πρώτους μου βαθμούς στο σχολείο… Στα πρώτα χτυποκάρδια, στους πρώτους έρωτες και χωρισμούς… Ήσουν εκεί με ένα περήφανο χαμόγελο, που έκρυβε όμως μια μικρή αγωνία. Το βλέμμα σου ήρεμο, αλλά και προβληματισμένο παράλληλα… Μεγάλωνα… Και το ένιωθες…

Ακόμα μεγαλώνω μαμά, και θα μεγαλώσω κι άλλο…

Για σένα όμως, θα είμαι πάντα το μικρό σου μωρό… Που θα μου φέρεις πρωινό για να με ξυπνήσεις, που θα μου δώσεις ένα φιλί για καληνύχτα, που θα με σκεπάσεις για να μην κρυώσω, που θα με πάρεις αμέτρητα τηλέφωνα για να με ρωτήσεις αν έφαγα, που θα γελάσεις όταν θα με δεις ευτυχισμένη, που θα κλάψεις – κι ας μην μου το δείξεις- όταν με δεις λυπημένη, που θα πονέσεις όταν με δεις να πονάω…

Για μένα, θα είσαι πάντα η μαμάκα μου… Η ζεστή αγκαλιά μου… Το καταφύγιό μου… Ο άνθρωπος που με καταλαβαίνει ακόμη και όταν βρίσκομαι χιλιόμετρα μακριά… Όχι, δεν σκοπεύω να φύγω!!! Θα είμαι πάντα δίπλα σου… Γιατί σε έχω ανάγκη…

Σ’ αγαπώ για όλα αυτά που είσαι… Είμαι περήφανη για σένα… Σ’ ευχαριστώ για όλα… και συγνώμη για τις στιγμές που μπορεί να σε στεναχώρησα, χωρίς να το θέλω… Για τις φορές που μπορεί να σου μίλησα απότομα ή για τις φορές που μπορεί να πίστεψες ότι σε ξέχασα. Όχι δεν σε ξέχασα… Ποτέ…»