Η Μαρία-Ελένη και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της αγαπημενης τους Ζωής! [pics]

Έξι μήνες πέρασαν από τον αιφνίδιο θάνατο της Ζωής Λάσκαρη. Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου έφυγε από την ζωή στις 18 Αυγούστου 2017, βυθίζοντας σε θλίψη τα αγαπημένα της πρόσωπα και τους θαυμαστές της. Ο σύζυγός της, Αλέξανδρος Λυκουρέζος και η κόρη της, Μαρία-Ελένη, μιλώντας στο ΒΗΜΑgazino, θυμούνται ευτυχισμένες στιγμές της δικής τους Ζωής και ξεδιπλώνουν αναμνήσεις από την ζωή τους, μαζί της.

“Γιατί η Ζωή ήταν ωραία. Η μάνα μου τη ρούφηξε την ζωή. Ήταν πολύ ωραία γυναίκα, ήταν έξω καρδιά, είχε ταλέντα, είχε ευαισθησίες, είχε ελαττώματα. Ήταν κάτι πέρα από ηθοποιός. Άσε το “ηθοποιός”. Σε άλλους άρεσε, σε άλλους μπορεί να μην άρεσε. Η μάνα μου πάνω από όλα έδινε ψυχή”, εξομολογείται η Μαρία- Ελένη στην δημοσιογράφο Έρη Βαρδάκη.

Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, μάλιστα, δεν δίστασε να αποκαλύψει λεπτομέρειες για την αρχή της σχέσης του με την Ζωή Λάσκαρη: “Όχι, δεν ήταν καθόλου εύκολο να την πείσω να με παντρευτεί. Είχε βγει από ένα διαζύγιο που της είχε κοστίσει, η κόρη της Μάρθα ήταν επτά ετών, δεν ήταν καθόλου πρόθυμη η Ζωή για νέα ξεκινήματα. Τελικώς, επείσθη. Έτσι, ο γάμος μας έγινε στις 21 Ιουνίου του 1976 σε πολύ κλειστό κύκλο, στο μετόχι του Πανάγιου Τάφου στην Πλάκα. Μας πάντρεψε ο πολύ αγαπητός πατέρας Πυρουνάκης. Η Ζωή είχε χάσει και τους δύο γονείς της. Έτσι, στην εκκλησία τη συνόδευε ο πολύ αγαπητός της φίλος και εξαιρετικός ηθοποιός, Χρήστος Νομικός. Ήταν πολύ συνδεδεμένη μαζί του. Εκείνος μου την παρέδωσε”.

“Δεν λέω ότι δεν υπήρξαν συγκρούσεις. Υπήρξαν, και μάλιστα, έντονες. Ούτε όμως μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μας η σκέψη να χωρίσουμε. Ήμασταν δύο άνθρωποι με πολύ έντονη προσωπικότητα, καλή, κακή δεν την αξιολογώ. Ο καθένας μας είχε τις εκρήξεις του, τις σιωπές του, το γέλιο του, το κλάμα του. Και όλα αυτά συνθέτουν μία ενότητα και αυτή ήταν η ζωή μας. Η καθημερινότητά μας δεν είχε ίχνος μικροαστικής τελετουργίας. Δεν υπήρχε ένα προδιαγεγραμμένο πρόγραμμα. Ναι, υπήρξα άτακτος, όπως δημόσια με είχε “κατηγορήσει” και όπως δημόσια έχω παραδεχτεί. Στη δεξίωση που δώσαμε για να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια του γάμου μας, θυμάμαι, κάποια στιγμή, χωρίς να της πω τίποτα, πήρα το μικρόφωνο και έκανα δημόσια την απολογία μου. “Διέπραξα πλημμελήματα, κακουργήματα, ζητώ συγγνώμη και σε ευχαριστώ που είχες την επιμονή και την υπομονή να μείνεις κοντά μου και να συγχωρέσεις” της είπα. Τα έχασε, δεν το περίμενε”, εξομολογείται ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος.

Από την άλλη, η Μαρία-Ελένη θυμάται πως ήταν να έχει για μητέρα μία σταρ: “Πότε κατάλαβα ότι ήταν μία σταρ; Μα δεν ήταν σταρ, ήταν η μαμά μου. Ήξερα ότι όπου πηγαίναμε υπήρχαν πάντα φωτογράφοι. Αλλά αυτή ήταν η πραγματικότητά μου, δεν μου φαινόταν ποτέ παράξενο. Και εκείνη με έπαιρνε παντού μαζί της. Σε όλα τα καμαρίνια, στις πρόβες, στα εστιατόρια, στα μπουζούκια, στα πάρτι μετά τις παραστάσεις. Ήμασταν αυτό που λέμε αυτοκόλλητες. Όταν νύσταζα, πήγαινα και κοιμόμουν στο αυτοκίνητο, να φανταστείς. Ήταν μάνα με όλη τη σημασία της λέξης” αναφέρει με τα καλύτερα λόγια για την μητέρα της.

“Μπορούσε να σου θέτει όνειρα, αλλά να είναι ταυτόχρονα και φίλη σου. Δεν σε κόντραρε, δεν σε μάλωνε, δεν σου έδινε συμβουλές και νουθεσίες, σε πέταγε όμως στα βαθιά. Δεν υπήρξε ποτέ ανταγωνισμός μεταξύ μας. Τα προσωπικά μου της τα έλεγα. Τα τελευταία χρόνια ίσως όχι και τόσο πολύ, γιατί δεν ήθελα να την στεναχωρώ. Ήθελε να είμαι καλά. Όχι ότι είχε το άγχος της κλασσικής Ελληνίδας μάνας να παντρευτώ, να αποκατασταθώ κ.λπ. Ήθελε απλώς να είμαι καλά. Και ξέρω ότι στεναχωριόταν. Δεν μου το είχε πει ποτέ. Το έμαθα αργότερα από δικούς της ανθρώπους”.