Μαρία Κηλαηδόνη στο TLIFE: Οι γονείς της, η σχέση της με τα παιδιά και η μουσική παράσταση που ετοιμάζει

Η Μαρία Κηλαηδόνη γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική, δημιουργία, θέατρο. Και μπορεί στην αρχή να είχε επιλέξει να ασχοληθεί με κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τις Τέχνες, τελικά ήταν μάλλον αναπόφευκτο το να ακολουθήσει τον καλλιτεχνικό δρόμο του πατέρα της, Λουκιανού Κηλαηδόνη αλλά και της μητέρας της Άννας Βαγενά.

Με αφορμή τη μουσική παράσταση που θα δώσει σε λίγες ημέρες στην Αθήνα, η Μαρία Κηλαηδόνη μίλησε στο TLIFE για την αισιοδοξία που κληρονόμησε από τον πατέρα της, τη συγκίνηση που νιώθει όταν ο κόσμος της μιλά για τους γονείς της, αλλά και για όσα έμαθε από εκείνους και θέλει να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά της.

Σε λίγες ημέρες ετοιμάζεται μια ξεχωριστή μουσική βραδιά, τι να περιμένουμε να ακούσουμε εκεί;

Στις 18 Φεβρουαρίου στο Roof stage του Gazarte θα βρίσκομαι παρέα με οκτώ εξαιρετικούς μουσικούς (πιάνο, κιθάρα, μπάσο, ντραμς, πνευστά και φωνητικά) και θα παίξουμε τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία, τραγούδια άλλων Ελλήνων συνθετών που αγαπώ αλλά και τραγούδια από την αμερικάνικη jazz, blues και country μουσική σκηνή. Επίσης, θα έχω ως καλεσμένους μου τον Δώρο Δημοσθένους και τον Μανώλη Φάμελλο.

Είναι η αισιοδοξία το μήνυμα που θέλετε να περνάτε στο κοινό σας κάθε φορά; Σαν άνθρωπος, η αισιοδοξία είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει;

Θα έλεγα πως ναι, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, παρά τις δύσκολες εποχές που ζούμε. Όσον αφορά στις συναυλίες μου, με έναν μαγικό τρόπο, το κοινό πάντοτε περνάει καλά και φεύγει με μια γλυκιά αίσθηση στο τέλος. Είναι κάτι που και ο Λουκιανός έκανε ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης και απ’ ότι φαίνεται το έχω «κληρονομήσει» κατά κάποιο τρόπο και εγώ.

Ισχύει ότι πριν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με τη μουσική, εργαζόσασταν ως κοινωνική λειτουργός;

Ναι. Έχω σπουδάσει κοινωνική εργασία και δούλεψα κάποια χρόνια ως κοινωνική λειτουργός. Παρότι θεωρώ αυτή την δουλειά πάρα πολύ σημαντική και άκρως απαραίτητη στις μέρες μας, τελικά με κέρδισε η πραγματική μου αγάπη, η μουσική.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο επικοινωνήσατε την απόφασή σαν να κάνετε αυτή την αλλαγή στη ζωή σας;

Δεν θυμάμαι με σιγουριά ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που το είπα, σίγουρα όμως οι γονείς μου ήταν από τους πρώτους. Και με στήριξαν και οι δύο με κάθε τρόπο σε αυτήν μου την απόφαση. 

Προέρχεστε από μια καλλιτεχνική οικογένεια, με γονείς δυο ανθρώπους που έχουν αφήσει το δικό τους καλλιτεχνικό αποτύπωμα στη χώρα μας. Ως παιδί αντιλαμβανόσασταν την καλλιτεχνική τους αξία, και την αγάπη που έτρεφε – και συνεχίζει να τρέφει – προς το πρόσωπό τους;

Ως παιδί νομίζω πως δεν είχα καταλάβει το μέγεθος της αποδοχής και της αγάπης του κόσμου ως προς το πρόσωπο και των δύο γονιών μου. Ακόμα και σήμερα, καθημερινά θα έλεγα, με πλησιάζει κόσμος και μου μιλάει για τον Λουκιανό και την Άννα με έναν τρόπο συγκινητικό. Όσον αφορά στην καλλιτεχνική τους αξία, και αυτήν επίσης την καταλαβαίνω ολοένα και περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων.

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Maria Kilaidoni (@mariakilaidoni)

Ο πατέρας σας, Λουκιανός Κηλαηδόνης, ήταν αυστηρός μαζί σας σε ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική;

Ο Λουκιανός δεν ήταν αυστηρός σε τίποτα μαζί μας, πόσο μάλλον για τη μουσική! Στον Λουκιανό δεν άρεσε να είναι δίνει συμβουλές αν δεν του τις ζητούσαν, όπως και να επιβάλλει την γνώμη του με κανέναν τρόπο. Έτσι και στην μουσική, όταν πια αποφάσισα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο, ήταν διακριτικά στο πλευρό μου σε ότι τον χρειάστηκα.

Έχετε γράψει και ένα παιδικό βιβλίο, ενώ σας έχουμε δει να συμμετέχετε και σε μια παιδική θεατρική παράσταση. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στο να κάνετε κάτι που να έχει τόσο άμεση επαφή με τα παιδιά;

Μα τα ίδια μου τα παιδιά, βεβαίως! Από την στιγμή που έγινα μητέρα, ήταν αναπόφευκτο το να γνωρίσω και αυτή την πλευρά του καλλιτεχνικού εαυτού μου και να γράψω κάτι για παιδιά. Η αρχή έγινε με τα τραγούδια, στην συνέχεια γράφτηκε το παραμύθι «Τα Γενέθλια της Ριρίκας» για να συνοδεύει αυτά τα τραγούδια, και το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη τον περασμένο Δεκέμβριο, και την ίδια περίπου περίοδο «ανέβηκε» και η ομώνυμη θεατρική μας παράσταση στο «Θέατρο Μεταξουργείο».

Τι είναι αυτό που σας έχετε πάρει από τους γονείς σας, και θα θέλατε να το μεταδώσετε με τη σειρά σας στα δικά σας παιδιά;

Την αγάπη τους για την ζωή και την δημιουργία.

Πώς βλέπετε τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα πράγματα στην μουσική βιομηχανία;

Η αλήθεια είναι ότι δεν τα βλέπω και με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά αυτό ισχύει για τον τρόπο που βλέπω την εποχή μας, σε πολλούς τομείς γενικά. Ζούμε σε μια περίεργη εποχή, αρκετά επιφανειακή δυστυχώς. Παρ’ όλα αυτά, θέλω να πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχει ένα κοινό που θα καταλαβαίνει τι έχει τελικά αξία και τι όχι.

Αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσετε έναν στίχο για να περάσετε το δικό σας μήνυμα στο κοινό, ποιος θα ήταν αυτός;

Θα χρησιμοποιήσω έναν στίχο από ένα από τα παιδικά μου τραγουδάκια που λέγαμε προηγουμένως και συγκεκριμένα από το «Τραγούδι της Γιορτής», που είναι και στο φινάλε της παράστασης και του δίσκου. Το ρεφρέν λέει λοιπόν: «Μην ανησυχείτε, όλα θα παν’ καλά, μην ανησυχείτε, θα φτιάξουν τα πράγματα, μην ανησυχείτε ο ήλιος θα βγει και ξημερώσει μια νέα μέρα απ’ την αρχή!»