Μαρία Κορινθίου: “Νιώθω απογοητευμένη, ανήμπορη”

Με κομμένη  την ανάσα παρακολουθούν όλοι οι Έλληνες τις εξελίξεις σε όλα τα πύρινα μέτωπα που έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Τα social media έχουν γεμίσει με μηνύματα θλίψης, θυμού, αγανάκτησης και πόνου αλλά και τους τρόπους που μπορεί ο καθένας να βοηθήσει έστω και στο ελάχιστο αυτές τις δύσκολες ώρες.

Η Μαρία Κορινθίου, μέσω ενός μακροσκελούς κειμένου που έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram περιέγραψε τις σκέψεις και τα συναισθήματά της τονίζοντας πως νιώθει απογοητευμένη και ανήμπορη.

Διάβασε παρακάτω όσα έγραψε η δημοφιλής ηθοποιός.

“Κάθομαι αυτές τις μέρες ως παρατηρητής, δυστυχώς, γιατί αυτό είμαι, όπως οι περισσότεροι από εδώ μέσα, σε αυτή την ανεξέλεγκτη και θλιβερή κατάσταση. Μην παρεξηγηθώ….θα ήθελα να είμαι εκεί και να κρατάω μία μάνικα……. Η πραγματική βοήθεια είναι στο μέτωπο, δυστυχώς. Εκεί, αυτή τη στιγμή που μιλάμε παλεύουν να σβήσουν την φωτιά και ουσιαστικά δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Το μόνο που μπορούμε από εδώ μέσα, από αυτό το ρημάδι το πληκτρολόγιο να μεταφέρουμε πληροφορίες, ενημέρωση, να στείλουμε πρώτες βοήθειες , να βοηθήσουμε τα πηρόπλικτα ζώα κτλ και φυσικά να στηρίξουμε με τα λόγια μας τους ανθρώπους που πλήττονται και που ευτυχώς που δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπους.

Πραγματικά στεναχωριέμαι, στεναχωριέμαι τόσο πολύ και αισθάνομαι ανήμπορη……, να μην μπορώ να βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ, ότι μπορώ, εκεί στο μέτωπο και στο σβήσιμο της φωτιάς που πολύ φοβάμαι με τέτοιους ανέμους θα φτάσει αρκετά μακριά. Έλα όμως που και η βοήθεια που δίνουμε στο τέλος, κάνοντας έστω το λιγότερο που μπορούμε, δεν γνωρίζεις αν πραγματικά πιάνει τόπο.

Ανέβασα εχθές κάποια stories εκ των οποίων το ένα από αυτά ήτανε για την βοήθεια των ανθρώπων που δεν έχουν που να μείνουν, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους, σπίτια που εκείνη την ώρα τα «τρώνε» οι φλόγες. Ανεβάζεις ένα story θεωρώντας ότι έτσι θα βοηθήσεις και αντικρίζεις την επόμενη μέρα ότι μέχρι και εκεί υπάρχει αισχροκέρδεια και αν μη τι άλλο σίγουρα όχι βοήθεια. Νιώθω απογοητευμένη, ανήμπορη……

Μία χώρα με μεσογειακό κλίμα, άρα με πολύ ζέστη και ξηρότητα, μία χώρα γεμάτη από δάση με τα πιο εύφλεκτα δέντρα( πεύκο και ελιά) το λιγότερο, θα έπρεπε να είμασταν προετοιμασμένοι, κάθε καλοκαίρι, να αντιμετωπίζουμε τα δάση μας ως κόκκινη ζώνη. Να τα προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού. Μέρος της «περιουσίας» μας είναι.
Στεναχώρια πολύ σε κάτι τόσο ανεξέλεγκτο και δυστυχώς πέρα από τα δικά μας χέρια. Η Ελλάδα παραδίδεται στους ανέμους και στις προσευχές μας”.