Μαρία Μπεκατώρου: One Μαρίας show…

Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν αναμφισβήτητα το Σαββατοκύριακο της Μαρίας Μπεκατώρου. Ολα τα βλέμματα ήταν στραμμένα επάνω της. Η Μαρία πήρε το ρίσκο να μπει στο τηλεοπτικό αγώνα τελευταία και πραγματικά μία ανάσα πριν τελειώσει η φετινή χρονιά βγήκε και μας έκανε… “Σου-Κου” και τελικά; Καλά έκανε!

Η Μαρία ήρθε και με το ταμπεραμέντο της και την αυθεντικότητά της κατάφερε να διαψεύσει με τον καλύτερο τρόπο όλους εκείνους που έσπευδαν να προαναγγείλουν το τηλεοπτικό της τέλος, γιατί σου λέει αν φέτος δεν τα πάει καλά, από Οκτώβρη δεν θα υπάρχει καν στον τηλεοπτικό ορίζοντα του ΑΝΤ1.

Η Μαρία ήρθε στους δέκτες μας και κατάφερε να φέρει μαζί της το χαμόγελο, την αισιοδοξία, την χαρά, την θετικότητα, την αλήθεια! Γιατί ουσιαστικά όλα αυτά είναι η Μαρία.

Οχι, δεν μας χτύπησε το… κουδούνι σαν απόλυτη τηλε-σταρ. Οχι, δεν μας χτύπησε το κουδούνι με… αέρα χιλίων καρδηναλίων γιατί αυτή είναι και κανείς άλλος δεν είναι, όπως κάνουν οι περισσότεροι εγχώριοι, ιμιτασιόν celebrity. Κακομοίρηδες… Οχι, δεν είπε να αφήσει για λίγο το… καλάμι, προκειμένου να μας κάνει την τιμή και κάθε Σαββατοκύριακο να παρουσιάζει εκπομπούλα για μας.

Δήθεν συμπεριφορές και σταριλίκια τα οποία φαντάζουν πια τόσο… ντεμοντέ και ο κόσμος τα αντιλαμβάνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή και παθαίνει… ναυτία. Γι ΄αυτό και ίσως να έσπευσε να αγκαλιάσει τόσο ζεστά και αγαπησιάρικα την Μαρία από το πρώτο κιόλας Σαββατοκύριακο.

Η Μαρία απ΄ ότι φάνηκε ήρθε και έφερε την λιακάδα στα Σαββατοκύριακά μας, ανοίγοντας την πόρτα ενός υπέροχου και ιδιαίτερα καλαίσθητου πλατό, το οποίο είχε λίγο… ρετρό ατμόσφαιρα από άποψη ντιζάιν, σχεδιασμού και στησίματος, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στη γνωστή παρουσιάστρια, η οποία όπως έχει δηλώσει και η ίδια, είναι… κομματάκι ρετρό. Και στις απόψεις της και τις αντιλήψεις της και σε ότι έχει να κάνει με το τι της αρέσει και τι όχι (άλλωστε αυτό φαίνεται και από τις στιλιστικές της επιλογές),μέχρι και στα μουσικά της ακούσματα.

Η Μαρία ήρθε και ήταν η Μαρία που όλοι μας περιμέναμε… Το κορίτσι της διπλανής πόρτας, το κορίτσι εκείνο που όλοι θα ήθελαν να έχουν είτε κόρη, είτε αδελφή, είτε κολλητή. Το κορίτσι εκείνο που έχει φυλάξει σαν πολύτιμο φυλαχτό την παιδικότητά της και την αθωότητά της ως άνθρωπος και αυτό είναι κάτι που την πλημμυρίζει.

Για ακόμα μία φορά δεν φοβήθηκε να κλάψει, να γελάσει δυνατά, να εκφράσει τις απορίες της, να τραγουδήσει, να μαγειρέψει, να τσαλακωθεί, να αυτοσαρκαστεί. Γιατί την Μαρία δεν την ενδιαφέρει το φαίνεσθαι, αλλά το είναι.

Ναι, μου άρεσε που την είδα να με καλημερίζει και πάλι και μου θύμισε την Μαρία που είχα πρωτογνωρίσει στο Τηλεάστυ, χωρίς να έχει… μεταλλαχθεί και να έχει αλλοτριωθεί από το εγχώριο σταρ-σύστεμ και τον περίεργο τρόπο που μερικές φορές λειτουργούν τα πράγματα και μπροστά και πίσω από τις κάμερες.

Ναι, μου άρεσε που βγήκε στον αέρα και υπήρχε απλά ένας ομαδικός καναπές και δεν υπήρχε και η… πολυθρόνα-θρόνος για την παρουσιάστρια. Μου άρεσε που όσες φορές κι αν αναφέρθηκε στην εκπομπή είπε η “εκπομπή μας” και όχι η “εκπομπή μου”.

Ναι, μου άρεσε που άφησε χώρο στους συνεργάτες της και που κατάλαβε πως αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται εκεί για να την στηρίξουν. Και στα εύκολα και στα δύσκολα.

Ολα αυτά η Μαρία τα κατάφερε γιατί δεν έχει κόμπλεξ και απωθημένα. Γιατί η μητέρα της φρόντισε να την μεγαλώσει σωστά – αν και μονοχοπαίδι – να την μάθει να αγαπά και να μοιράζεται και όχι να νομίζει πως αυτή είναι το κέντρο του κόσμου και όλοι οι υπόλοιποι να γυρνούν γύρω της σαν δορυφόροι. Θα μου πεις και που τα ξέρεις όλα αυτά, τα πιο προσωπικά…

Τα ξέρω γιατί έχω μιλήσει πάααρα πολλές φορές με την Μαρία και γιατί το τι κουβαλά ο καθένας από το σπίτι του και από τους γονείς του φαίνεται, κάνει μπαμ, πως αλλιώς να σου το πω; Η παιδεία και η καλλιέργεια δεν έχει καμία σχέση με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά.

Και για να επιστρέψω στα της ομάδας της Μαρίας, πρέπει να σου πω, πως η εκπομπή είναι… “one Μαρίας show”. Πέρα από την Μαρία δεν υπάρχει τίποτα, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι μία εκπομπή που κακά τα ψέματα είναι καθαρά προσωποκεντρική. Ακόμα κι αν δεν έχει στηθεί με αυτή ακριβώς την φιλοσοφία, με αυτή ακριβώς την φιλοσοφία θα θελήσει ο κόσμος να την δει.

Παρόλα αυτά, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν μακράν ο καλύτερος, ενώ αμέσως μετά ακολουθούσε και η Ελισάβετ Κυρίτση, η οποία όμως σαφέστατα και πρέπει να “λυθεί” και να αποκτήσει την παλιά τηλεοπτική της φόρα.

Ολοι οι υπόλοιποι τώρα, ήταν απλά εξαφανισμένοι και σαφέστατα πρέπει να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την εικόνα τους στον αέρα, για να μην μοιάζουν… περιττοί.

Επίσης, δουλειά χρειάζεται η εκπομπή σε ότι έχει να κάνει και με την θεματολογία της, γιατί θέματα δεν είχε. Αν εξαιρέσει κανείς το υπέροχο οδοιπορικό της Μαρίας στην Πάρο, δεν υπήρχε τίποτα άλλο άξιο λόγου να δεις. Η εκπομπή πρέπει να έχει πλούσια θεματολογία και με την έννοια του ρεπορτάζ και με την έννοια των συνεντεύξεων, είτε σε βίντεο, είσε μέσω λινκ, για να μπορέσει να σταθεί και να διατηρήσει την δυναμική της. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως απέναντι η Κατερίνα Καραβάτου και ο Κρατερός Κατσούλης κάνουν πάρα πολλά πράγματα “Στα καλά καθούμενα”.

Βεβαίως, υπήρχε και τις δύο μέρες ένα θέμα και με την σκηνοθεσία της εκπομπής η οποία μπορεί να γίνει πολύ πιο γρήγορη και πιο… παιχνιδιάρικη και εννοείται πως καλύτερα θα ήταν να βλέπαμε το πρόσωπο του Γιώργου Παπαδάκη και όχι την πλάτη του όταν σηκώθηκε να παίξει με την οικοδέσποινα της εκπομπής.

Κάπου εδώ πρέπει να επισημάνω πως στην εκπομπή επιβάλλεται να υπάρξει και επικοινωνία με τους τηλεθεατές, είτε μέσω κάποιων διαγωνισμών, είτε μέσω κάποιων παιχνιδιών, είτε μέσω κάποιων αμφίδρομων θεμάτων. Τα πρωινά είναι εκπομπές που βγαίνουν στον αέρα και πρέπει να είναι εντελώς αφιερωμένες στο κοινό τους. Χωρίς αυτή την live επικοινωνία, μοιάζουν σαν να μην έχουν… τηλεοπτική ανάσα.

ΥΓ: Επιτέλους, οι Αντεννικοί κατάλαβαν ότι καλύτερα είναι να προσαρμόζεις ένα φορμάτ βάση του παρουσιαστή ή της παρουσιάστριας που έχεις στα χέρια σου, από το να προσπαθείς τον άλλο να τον βάλεις σε τηλεοπτικά κοστούμια και καλούπια και να τον καταστρέφεις.