Μαρία Σολωμού: “Κάποια στιγμή τα Media με έκαναν να νιώσω τύψεις για τις επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου. Τραγικό…”

-Στα… κουλά εντελώς! Από εκεί που δεν είχα καμία πρόθεση να κάνω τηλεόραση για τα επόμενα 2-3 χρόνια, ήρθε ο Γιώργος Φειδάς με αυτό το σενάριο και έφερε τα πάνω κάτω.

-Οχι, δεν κατάλαβες, μόλις διάβασα τα πρώτα σενάρια είπα στον Γιώργο πως αν δεν κάνω εγώ αυτό το ρόλο, δεν θα τον κάνει κανείς. Τόσο δημοκρατικά κέρδισα την Κατερίνα (γέλια)!

-Η Κατερίνα είναι κανονικότατη μαμά, η οποία έχει δύο παιδιά στην εφηβεία και περνάει καθημερινά έναν ολόκληρο Γολγοθά για να τα καταφέρει. Το θέμα είναι η γραφή που κουβαλάει αυτό το σενάριο, η αισθητική του χιούμορ της. Η Κατερίνα είναι δε μια τόσο κανονική μαμά, που πίστευα πως δεν θα υπήρχε κανείς που θα μπορούσε σε αυτό τον ρόλο να φανταστεί εμένα. Είμαι ερωτευμένη με τον ρόλο αυτής της μάνας!

-Σιχαίνομαι όλων των ειδών και των τύπων τα κουτάκια και τις ταμπέλες. Το βρίσκω όλο αυτό απίστευτα καταπιεστικό και ασφυκτικό. Βέβαια, στη χώρα μας πάνω σε μανιέρες έχουν χτιστεί ολόκληρες καριέρες.

-Δεν είναι κάτι που καταφέρνεις και το κουβαλάς μαζί σου με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Το να είναι ο άλλος αιώνιος έφηβος έχει να κάνει με την ψυχούλα του, είναι στάση ζωής, είναι φιλοσοφία. Σε ό,τι με αφορά, έχω παραδοθεί τόσο στο συναίσθημα της παρατεταμένης εφηβείας, το οποίο νιώθω γι’ αυτό και έτσι ζω, που ακόμα να πιστέψω ότι έχω γίνει μάνα. Για την ακρίβεια, ούτε και όσοι βρίσκονται γύρω μου –ακόμα και η δική μου μάνα– έχουν πιστέψει ότι έχω γίνει μάνα!

-Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον γάμο, ούτε ο γάμος είναι για μένα… μαύρο πανί. Απλώς προσωπικά δεν μου δημιουργεί κανένα συναίσθημα. Δεν αναγνωρίζω την έννοια της λέξης γάμος. Ακόμα και όταν ήμουν παιδί, πάντα αναρωτιόμουν γιατί μέσα σε ένα σπίτι θα έπρεπε σώνει και καλά να ζουν τρεις ή τέσσερις άνθρωποι και να είναι και υποχρεωμένοι να το ζουν όλο αυτό για πάντα.

-Πιστεύω ότι ζω μια φυσιολογικότατη ζωή, έτσι όπως αυτή ταιριάζει σε μένα, στις δικές μου ανάγκες, σκέψεις, συναισθήματα και θέλω.

-Πάντως, κάποια εποχή τα media είχαν μεταφέρει προς τα έξω αυτή σου την εικόνα. Της ανατρεπτικής, της ιδιόρρυθμης.
-Κάποια στιγμή τα media κατάφεραν να με κάνουν να αναρωτηθώ για το αν η ζωή που ζω είναι αφύσικη ή… ελαττωματική! Κατάφεραν να με κάνουν να αισθανθώ τύψεις για την ίδια μου τη ζωή, για τις ίδιες μου τις επιλογές. Τραγικό;

-Από τη μια μεριά σίγουρα δεν έχω μια συμβατική ζωή, από την άλλη, όμως, δεν φαντάζεσαι πόσο παραδοσιακή και κολλημένη μπορεί να είμαι με κάποια πράγματα. Οπότε όλα είναι σχετικά. Αλλωστε, η κάθε οικογένεια είναι και ένα διαφορετικό, μοναδικό, ξεχωριστό μοντέλο με τους δικούς του κανόνες και τα δικά του πρέπει. Πάντως, με μια φράση, έτσι για να ξέρεις, ο δικός μου «σκληρός» πολύ απλά δεν αναγνωρίζει πράγματα που δεν τον αφορούν.

-Ναι, αυτό συμβαίνει. Είμαι ιδιόρρυθμος άνθρωπος, με την έννοια ότι έχω ανάγκη πολύ συχνά να κατεβάζω ρολά. Νιώθω έντονη την ανάγκη της απομόνωσης. Νιώθω έντονη την ανάγκη να σηκώσω τους τοίχους μου και να μείνω μόνη. Ενώ όλοι μεγαλώνοντας έχουν όλο και περισσότερο την ανάγκη της συντροφικότητας, σε ό,τι με αφορά έχω όλο και περισσότερη την ανάγκη της μοναχικότητας.

-Προσπαθώ να μην είμαι τόσο παραδοσιακή μαμά που να μην κάνω στον γιο μου ό,τι μου έκαναν οι δικοί μου και με εκνεύριζε.

-Εννοείται πως είμαι η μάνα του… μπουφάν και εννοείται πως τον ρωτάω αν έφαγε. Απλώς προσπαθώ να το κάνω λίγο διακριτικά (γέλια).

-Δεν είμαι αυστηρή μαμά, είμαι η μαμά της… συμφωνίας. Ολη μέρα κάνουμε ατελείωτες συμφωνίες με τον γιο μου. Ομως, σαφώς και βάζω όρια και σαφέστατα τραβάω και διαχωριστικές γραμμές.

-Σίγουρα και με έχει βάλει και σε ένα γενικότερο συναισθηματικό κομμάτι, στο οποίο δεν θα έμπαινα αν δεν γινόμουν μαμά. Είναι φοβερό πως για το χατίρι του μπορώ να φύγω από του διαόλου το παπούτσι, για να τον δω ακόμα και μόνο δύο λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν είναι καθόλου σίγουρο πως κι εκείνος θα ασχοληθεί μαζί μου, γιατί μπορεί να ασχολείται, π.χ., με το ηλεκτρονικό του.

-Είμαι ερωτευμένη με τον γιο μου. Μιλάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη περίπτωση καψούρας (γέλια). Είναι ο μοναδικός άνθρωπος πάνω στον πλανήτη Γη που έχει αυτήν τη μαγική ικανότητα μέσα σε δύο μόλις λεπτά να μου αλλάξει όλη τη διάθεση.

-Σε καμία περίπτωση δεν βγάζω κόκκινη κάρτα στο παρελθόν και δεν μετανιώνω για τίποτα. Αλλωστε, δεν έχω αφήσει τίποτα πίσω. Ο,τι αγαπώ, ό,τι μ’ αρέσει, ό,τι με εκφράζει εννοείται πως εξακολουθώ να το κάνω.

-Πλάκα κάνεις; Πιο χύμα δεν έχεις. Να ‘ναι καλά οι άνθρωποι που κατά καιρούς λένε τέτοια πράγματα για μένα, αλλά καμία σχέση. Μπορώ να πάω στο σχολείο τον γιο μου μέχρι και με τις πιτζάμες ή άντε, στην καλύτερη περίπτωση, με τη φόρμα και με το μαλλί σε τρέλα. Ποτέ δεν με θυμάμαι στη ζωή μου να ήμουν κοκέτα. Αυτός είναι και ο λόγος φυσικά που υποκλίνομαι στη γυναίκα με τη φούστα και το 12ποντο!

-Θέλει και ρώτημα; Αφού τους λέω να με βάφουν και να με ετοιμάζουν όσο λιγότερο γίνεται. Στο σπίτι κυκλοφορώ με την πιτζάμα, τη σαγιονάρα και το κλάμερ στο μαλλί, όπως πιστεύω κάνουν οι περισσότερες από μας. Είναι δυνατόν να βγαίνω στην τηλεόραση, να θέλω να είμαι πειστική, να παρουσιάζω μια αλήθεια και να με βλέπετε με το μαλλί λάχανο και την βλεφαρίδα κάγκελο; Οχι ότι δεν υπάρχουν και αυτές οι μαμάδες. Σίγουρα υπάρχουν και μαγκιά τους που τα καταφέρνουν να είναι άψογες, όμως είναι σαφέστατα η μειοψηφία.

Πηγή: TV Εθνος