Απόστολος Λύτρας: Το τροχαίο που τον στοιχειώνει – Πώς σκοτώθηκε ο κολλητός του – «Ρε μ@@@κα μην τρέχεις»

Πίσω στο 1995, 22 ετών φοιτητής ο Απόστολος Λύτρας στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Ματσεράτα στην Ιταλία, σε ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια του κόσμου, το οποίο ιδρύθηκε το 1290… Περνάει ανέμελα φοιτητικά χρόνια ώσπου μια μέρα ένα γεγονός συνταράσσει τον ίδιο και την οικογένεια του συγκατοίκου του.

Ο Απόστολος Λύτρας μαζί με 4 άλλους φίλους του επιστρέφουν τα ξημερώματα από φοιτητικό πάρτι. Ο δικηγόρος, οδηγός της δίπορτης BWM, συνοδηγός ο συγκάτοικος του, φοιτητής ιατρικής. Το αυτοκίνητο συγκρούστηκε με λεωφορείο, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο 22χρονος τότε Νίκος.

Ο πατέρας του Νίκου μιλάει αποκλειστικά στο T-live και στην Ειρήνη Πεϊβάνη. «Το πρωί που γυρνούσαν σπίτι από το πάρτι συνέβη το τροχαίο με ένα λεωφορείο. Οδηγός ήταν ο Απόστολος Λύτρας, συνοδηγός ο γιος μου κι επιβάτες τρεις ακόμη  φοιτητές φίλοι τους. Ο Λύτρας για να αποφύγει τη σύγκρουση,  έστριψε το τιμόνι αριστερά και έπεσε με την μπάντα δεξιά πάνω στο λεωφορείο. Μόνο ο γιος μου έχασε την ζωή του. Δεν πέθανε ακαριαία. Είχε χτυπήσει εσωτερικά και χαροπάλευε μέχρι τελευταία στιγμή.  Οι υπόλοιποι τραυματίστηκαν ελαφριά».

Σύμφωνα με πληροφορίες από το συγγενικό περιβάλλον του θύματος η BWM είχε αναπτύξει ταχύτητα πριν από τη σύγκρουση.

«Όταν ήρθε το πρώτο ασθενοφόρο,  δόθηκε προτεραιότητα  σε μία κοπέλα που ήταν τραυματισμένη και όχι στον γιο μου, τον οποίο άργησαν να μεταφέρουν. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το αυτοκίνητο είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα, ενώ κάτω από το κάθισμα του οδηγού βρέθηκε μισό μπουκάλι ουίσκι. Έλεγαν , έμαθα τότε, στον Απόστολο Λύτρα τα υπόλοιπα παιδιά, “μην τρέχεις Αποστόλη, σπίτι πάμε”. Τα τελευταία λόγια του γιου μου ήταν “μην τρέχεις ρε”» ανέφερε ο πατέρας του αδικοχαμένου Νίκου.

«Πιστεύω στον Θεό και όντως υπάρχει για εμένα Θεός. Θυμάμαι τότε που πήγα στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν ο Λύτρας και παρά τον πόνο μου, του είπα, «Αποστόλη παιδί μου, θα χαρώ να έρθω στην ορκωμοσία σου όταν έρθει η ώρα, να σε καμαρώσω  όπως θα καμάρωνα τον γιο μου». Μετά από μια εβδομάδα από την κηδεία του παιδιού μου, μου βγήκε όλος ο θυμός για την οικογένεια Λύτρα και γι’ αυτό που συνέβη στο παιδί μου. Ποτέ δεν άκουσα μια συγγνώμη, είτε από τον ίδιο είτε από την οικογένεια του. Για χρόνια κυνηγούσα τον Λύτρα, τον έψαχνα όπου μπορούσα. Μια φορά είχαμε πιαστεί στα χέρια, δεν άντεξα και του επιτέθηκα. Ούτε στην κηδεία του παιδιού μου δεν εμφανίστηκε».

Η οικογένεια του θύματος μέχρι και σήμερα, 29 χρόνια μετά το τραγικό περιστατικό, δεν έχει ξεπεράσει την απώλεια του Νίκου…