Ματθίλδη Μαγγίρα: Η κατάθλιψη, το bullying που δέχθηκε η κόρη της και οι κατηγορίες για ομοφοβία

Η Ματθίλδη Μαγγίρα κάθισε στην πολυθρόνα της Ελεονώρας Μελέτη στην εκπομπή “Μεσάνυχτα” και μίλησε στην παρουσιάστρια για τη μάχη που έδωσε με τα ψυχοσωματικά και την κατάθλιψη, τα οποία αντιμετώπισε με τη μέθοδο της σωματικής ψυχοθεραπείας, τον κεραυνοβόλο έρωτα με τον πρώην σύζυγό της, το bullying που δέχθηκε η κόρη της ενώ απάντησε στις κατηγορίες που δέχτηκε για ομοφοβία.

Για το λάθος που έκανε στη ζωή της:“Ήμουν από μικρή υπεύθυνη. Όταν γεννήθηκε η αδερφή μου, ήμουν 5 ετών και η μαμά μου μου ανέθεσε την ευθύνη της αδερφής μου. Είμαι υπεύθυνη αλλά με πολλή προσωπική δουλεία έφτασα στο να μπορώ και να λέω πολύ πιο άνετα «ναι, φταίω, έκανα λάθος σε αυτό», σε όλους τους τομείς, κυρίως στον προσωπικό. Αλίμονο σε αυτούς που πιστεύουν ότι δεν κάνουν λάθη. Δε θα εξελιχθούν ποτέ. Γιατί τελικά το λάθος είναι αυτό που θα σου μάθει.

Ένα λάθος μου, που πια δεν υπάρχει, ήταν η ανοχή. Ανεχόμουν. Ανεχόμουν πολλές καταστάσεις, κουβέντες, πράγματα τα οποία το μέσα μου δεν τα δεχόταν και μπορεί να τα σωματοποιούσε, τα ψυχοσωματικά που λέμε. Είχα πράγματα που με άγχωναν και με πίεζαν. Είχα βγάλει κάποια στιγμή που ήμουν στην Αμερική, κάτι κοκκινίλες, φουσκώματα, που ήταν η φαγούρα τόση πολλή που με έτσουζε. Πολλές φορές, ξαφνικά, μπορεί να μου ερχόταν μια αναγούλα. Είχα καταπιεί πολλά που δεν είπα και θα ήθελα να πω. Με τη δουλεία που έκανα με τον εαυτό μου, όμως, πια δεν έχω κανένα θέμα, θα τα πω κι έχω βρει και τον τρόπο που θα τα πω, χωρίς να θίξω κανέναν και με πολλή ευγένεια”.

Για τα ψυχοσωματικά και την κατάθλιψη: “Η σωματική ψυχοθεραπεία είναι η σχολή του Βίλχελμ Ράιχ, ο οποίος ήταν μαθητής του Φρόιντ. Ο Βίλχελμ Ράιχ στη σχολή του έλεγε ότι όλα, όλες οι εμπειρίες που έχουμε βιώσει από νήπια, από εμβρυακή ηλικία ακόμη, καταγράφονται στο σώμα. Οπότε ξεκινάει με κάποιες ασκήσεις σωματικές που, στο πρώτο δεκάλεπτο, το συναίσθημα αυτό που σε βασανίζει και σου δημιουργεί θέματα, έχει βγει στα πρώτα δέκα λεπτά, δε γλιτώνεις. Εμένα το συναίσθημα που μου βγήκε ήταν ο θυμός.

Κατέφυγα σε αυτή τη λύση γιατί είχα κατάθλιψη. Την πρώτη φορά που το αισθάνθηκα αυτό, αλλά δεν κράτησε πολύ, ήταν στα 16 μου. Βγαίνω στη ντισκοτέκ της Ξάνθης και βλέπω να συμβαίνει κάτι… πώς είναι τα πρόβατα που πάνε σε κύκλο. Το βλέπω με μια άλλη οπτική γωνία, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω επιστημονικά, αλλά σαν να ήμουν αποστασιοποιημένη, σαν να ήμουν ένας παρατηρητής, ένα πνεύμα που παρατηρούσε εκεί μέσα όλο αυτό που γινόταν γιατί ένιωθα ότι η τάδε κάνει αυτό γιατί το κάνει η άλλη, όχι γιατί πραγματικά το θέλει να το κάνει, δεν είναι η πραγματική της ανάγκη.

Για μια εβδομάδα δεν ήθελα να βγω ούτε να φάω, δεν ήθελα να δω άνθρωπο. Η επόμενη φορά ήταν στα 26-27, αλλά δε με έριξε τόσο πολύ όσο αργότερα. Δε με άφησαν η αδερφή μου και η κουμπάρα μου, Θεοδώρα Βουτσά, να πάρω αντικαταθλιπτικά γιατί μου έλεγαν ότι θα συνηθίσω. Όταν έφτασα στο σημείο να πάω στη θεραπεύτρια, στη σωματική ψυχοθεραπεία, της είπα «θέλω να με αναλάβεις, δε με αντέχω άλλο» και μου λέει «τώρα είσαι έτοιμη»”.

Για τη γνωριμία με τον πρώην σύζυγό της και το χωρισμό τους: “Όταν πήγα στην Αμερική με τον άντρα μου δυσκολεύτηκα να βρω τα πατήματά μου. Έμεινα 4 χρόνια. Γνώρισα τον άντρα μου στα Άχλα της Άνδρου. Με εντυπωσίασε το ότι αντιλαμβανόταν το χιούμορ μου, κάτι που οι Έλληνες άντρες είχαν ένα θεματάκι. Ίσως είχαν θέμα που γινόμουν το επίκεντρο της παρέας λόγω του χιούμορ για παράδειγμα, και ήθελαν να με “μαντρώσουν”.

Δεν ήταν ότι τον ερωτεύτηκα, ήταν ότι κοιταζόμασταν και ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Γνωριζόμασταν 70 μέρες όλο κι όλο. Έμεινα έγκυος στη Λήδα, κάναμε πολιτικό γάμο στην Αμερική και θρησκευτικό στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι η πίστη είναι μεγάλη δύναμη στον άνθρωπο. Σίγουρα η δυσκολία προσαρμογής στη Νέα Υόρκη έπαιξε ρόλο το χωρισμό, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό…”.

Για την κόρη της και το bullying που δέχτηκε: “Έσπασε η καρδιά μου όταν η κόρη μου στα 15 ζήτησε να πάει στην Αμερική. Ήξερα το λόγο που ήθελε να πάει, είχε την ανάγκη να δημιουργήσει και να χτίσει σχέση με τον πατέρα της, με τον οποίο είχαν μία σχέση σε επίπεδο τουριστικό, όταν ερχόταν τα καλοκαίρια.

Και με τα σχολεία εδώ δεν της άρεσε, δέχθηκε bullying στο δημοτικό, της έλεγαν ότι είναι μαύρη. «Θα πας και θα πεις στο παιδάκι να πει στη μαμά του να το πάει σε έναν οφθαλμίατρο γιατί μάλλον έχει αχρωματοψία», της είπα. Αυτή ήταν η δική μου αντιμετώπιση.

Μετά, στο γυμνάσιο ήρθε από καθηγητές. Σ’ ένα μάθημα πήγε απ’ το 17 στο 15, ζήτησα το λόγο από τον καθηγητή. Του εξήγησα ότι έχει δυσλεξία και απόσπαση συγκέντρωσης και ο καθηγητής μου είπε πως αυτά δεν υπάρχουν και είναι στο μυαλό μας, δεν υπάρχει δυσλεξία και λοιπά, και μου είπε ότι ίσως είναι καλύτερα να πάρω το παιδί από το μουσικό σχολείο και να το πάω σε ένα συμβατικό. Πήγα στο διευθυντή. Έκανα πολύ μεγάλο αγώνα. Μετά ο καθηγητής άλλαξε συμπεριφορά.

Η κόρη μου είπε ότι φοβόταν για το αν θα τα καταφέρει μόνη της στην Αμερική, είμαστε πολύ δεμένες. Εγώ της είπα ότι «αυτό το ονειρεύτηκες, πήγαινε να το ζήσεις, δες το και αν δε μπορείς εδώ είμαι εγώ”. Πήγε, τελείωσε το σχολείο εκεί και τώρα έχει γυρίσει. Νοίκιασε σπίτι κοντά μου. Προς το παρόν, θα ζήσει στην Ελλάδα και θα δούμε”.

Για τις κατηγορίες περί ομοφοβίας: “Με έναυσμα στους στίχους του τραγουδιού μίλησα για τη μετάλλαξη των ανδρών γιατί οι άντρες δεν είναι όπως ήταν παλιά αλλά θεωρώ ότι οι γυναίκες έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτή τη μετάλλαξη γιατί εμείς τους δημιουργούμε ως μάνες. Ρωτήθηκα για το σύμφωνο συμβίωσης και την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια και είπα δεν ξέρουμε ακόμη θα φανεί όταν θα μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά, αλλά έτσι κι αλλιώς από straight οικογένειες με προβλήματα τα προβλήματα πηγαίνουν στα παιδιά, άρα δεν έχει να κάνει…

Όμως έχω άποψη για το άλλο μοντέλο, για τις οικογένειες τις straight. Άρα δεν έχει να κάνει αν είσαι gay ή straight αλλά έχει να κάνει με την προσωπική εξέλιξη και το πνεύμα σου. Εμένα ο άνθρωπος με ενδιαφέρει από αυτή την πλευρά του, δεν με ενδιαφέρει η σεξουαλική επιλογή.

Με ενοχλεί να βλέπω δημόσια το σεξουαλικό “άδειασμα” είτε από gay είτε από straight ζευγάρια, η υπερβολική εκδήλωση. Οι περισσότεροι φίλοι μου στο σπίτι μου είναι gay, δεν είμαι ομοφοβική, είπα μία άποψη και έπεσαν να με φάνε”.