“Ooh la la”: Μία πρεμιέρα γενικώς και… ειδικώς λίγη, από πολλές απόψεις!

Θυμάσαι λατρεμένη την θεική ελληνική ταινία, “Θα σε κάνω βασίλισσα”; Ε, αυτό ακριβώς… Καταφέραμε επιτέλους και κάναμε “βασίλισσα” και την Σάσα Σταμάτη, γιατί όπως λένε και στο ΣΚΑΙ; “Όλοι μαζί μπορούμε”! Κι αν το τηλεοπτικό σύστημα και το σύστημα της εγχώριας σόου-μπιζ αποφασίσει να στήσει την εικόνα μίας νέας περσόνας, να είσαι σίγουρη, πως αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρει.

Και ναι μπορεί η Σάσα να άργησε λιγάκι ,όμως, τελικά τα κατάφερε να χριστεί κι αυτή… “τηλε-βασίλισσα”, μιας και όλοι μπορεί να έχουν το δικαίωμα στο “στέμμα” της… κεντρικιάς. Βέβαια, στη πορεία πρέπει να καταφέρουν να αποδείξουν ότι και το… αξίζουν, αλλά και ότι μπορούν να το φορέσουν για καιρό, γιατί στο βασίλειο της ελληνικής τηλεόρασης, ο… εκθρονισμός – ακόμα και μέρα μεσημέρι -, είναι το αγαπημένο άθλημα σχεδόν όλων των τηλε-διοικήσεων.

Η Σάσα ,λοιπόν, ήρθε μετά Βαίων και κλάδων στους δέκτες μας το Σάββατο το μεσημέρι φωνάζοντας “Ooh la la”, μιας κι έκανε το μεγαλύτερο όνειρό της πραγματικότητα. Αναμφισβήτητα το “Ooh la la”, ήταν μία πρεμιέρα που την περιμένε ο κόσμος με ενδιαφέρον, αφού τα Μέσα τον τελευταίο ένα χρόνο είχαν φροντίσει να καλλιεργήσουν αυτό το ενδιαφέρον για το τι θα έκανε η Σάσα στην μετά ΑΝΤ1 και “Πρωινό” εποχή.

Μία πρεμιέρα η οποία έγινε και τελικά; Δεν έπεισε… Το αποτέλεσμα που βγήκε στον αέρα, σαφέστατα και ήταν κατώτερο των αρχικών προσδοκιών. Ήταν μία πρεμιέρα… λίγη, απ ΄όλες τις απόψεις.

Από που να ξεκινήσω; Από το… τσουρούτικο πλατό; Από το στήσιμο της εκπομπής που έγινε στο πόδι; Από την σύνθεση του παζλ των ανθρώπων που επιλέχθηκαν για να πλαισιώσουν την Σάσα; Από τους καλεσμένους; Από τα θέματα; Από την ίδια την Σάσα;

Η Σάσα ναι ήρθε στους δέκτες μας με φόρα… Ναι, είναι ένα νέο και φρέσκο πρόσωπο… Ναι, τα λέει… Ναι, έχει χιούμορ… Όμως, δεν φτάνουν μόνο αυτά!

Πρέπει να μας πείσει πως μπορεί να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής μίας παράστασης. Πρέπει να μας πείσει πως μπορεί να σηκώσει στους ώμους της αυτό το βάρος. Πως είναι έτοιμη κι ώριμη γι ΄αυτό το βήμα.

Το να είσαι… χύμα, ότι να ΄ναι κι όπως να ΄ναι, είναι ένας τηλεοπτικός ρόλος που μπορεί να λειτουργήσει ως ένα κομμάτι μέσα σε μία τηλεοπτική παράσταση. Όμως, δεν είμαι καθόλου βέβαιη πως μπορεί να λειτουργήσει πετυχημένα, όταν είναι… η ίδια η παράσταση.

Τι θέλω να πω μ ΄αυτό; Ότι είναι ενοχλητικό να θες να πας παρακάτω και να μην έχεις φροντίσει πρώτα να πετάξεις από πάνω σου τα όποια λάθη του παρελθόντος. Να μην έχεις φροντίσει να αποχωρηστείς από μέσα σου την τηλεοπτική σου ανωριμότητα και φυσικά και την τηλεοπτική σου απρέπεια, η οποία σε έχει “στιγματίσει”.

Δεν μπορείς να κάνεις πρεμιέρα και στο πλαίσιο της… χάι-χούι διάθεσης που προσπαθείς να περάσεις προς τα έξω μετά μανίας, να κοιτάς τον τηλεθεατή κατάματα και να του λες ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι εξακολουθείς να υιοθετείς έμεσσα τον όρο του… “νταλικέρη” που κάποιοι, κάποτε σου έδωσαν. Δεν μπορείς να κοιτάς κατάματα τον τηλεθεατή και να του λες “πάμε για να γίνει της…μπιπ” και ότι θα το πω, αν κι έχω υποσχθεί να μην βρίζω!

Φυσικά και δεν είναι το ζητούμενο να μεταμορφωθείς σε κάτι που δεν είσαι και να τυλιχτείς με ένα ιλουστρασιόν χαρτί για να παραπλανήσεις τον κόσμο. Όμως, οφείλεις να εξελιχθείς και αυτό δεν το οφείλεις μόνο στο κόσμο, το οφείλεις πρώτα απ ΄όλα και πάνω απ ΄όλα στον εαυτό σου.

Δεν μπορούμε να βαφτίζουμε το ψάρι, κρέας, ούτε την… τηλεοπτική καφρίλα σε μαγκιά!

Ναι, η Σάσα μπορεί να τα καταφέρει, αλλά μπορεί να τα καταφέρει – σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μου άποψη -, μόνο αν λύσει επι της ουσίας όλα τα παραπάνω προβλήματα, όπως επίσης και το πρόβλημα της υπερβολής που την χαρακτηρίζει. Γιατί δεν ξέρω αν της συμβαίνει και στη ζωή της, πάντως στο “γυαλί” είναι υπερβολική σε όλα.

Από τον τρόπο που εκφράζεται και το πως και πόσο φωνάζει, μέχρι το πως θα χορέψει. Όταν λέμε υπερβολική στα πάντα, υπερβολική στα πάντα. Και η υπερβολή δεν είναι καλή, γιατί δημιουργεί αναμφισβήτητα μία γραφικότητα.

Το γυαλί είναι ένας μεγενθυντικός καθρέφτης, οπότε οφείλεις να ακολουθήσεις πιο safe τρόπους για να βρεθείς απέναντι σε αυτό χωρίς τηλε-παρατράγουδα και σιγά-σιγά (αν σε παίρνει…), να το τερματίσεις.

Η Σάσα και η παρέα της είχαν και τις δύο ημέρες μία απίστευτα υπερβολική εικόνα. Μία εικόνα καταναγκασμένης χαράς κι… ανετίλας. Μία εικόνα η οποία και δεν σε έπειθε και αστεία στο τέλος γινόταν.

Δεν μπορείς να πηδάς σαν το κατσίκι δύο ώρες για να μας πείσεις για το πόσο cool και χύμα είσαι. Δεν μπορεί να φωνάζεις ασταμάτητα… Δεν μπορούν επίσης όλοι να μιλούν ασταμάτητα… Και φυσικά δεν μπορείς να βγάζεις τα παπούτσια σου και να περπατάς ξυπόλυτη. Πρόκειται για την απόλυτη τηλεοπτική αγένεια. Δεν είσαι η Ελένη Μενεγάκη… Δεν έχεις αναπτύξει αυτή τη σχέση με τον κόσμο… Δεν σου έχει χαρίσει ακόμα ο κόσμος το πολύτιμο δώρο της “οικειότητας” και της “αγάπης”. Μπάστα, περίμενε…

Από την άλλη μεριά σε ένα πλατό τσουρούτικο δύο επί τρία όχι και λατρεία, δίχως και φιλιά, δεν μπορείς να πηδάς δύο μέτρα γυναίκα. Είναι άσχημο και αγχωτικό. Και αυτό γιατί; Γιατί αυτός που σε βλέπει πρώτον πιστεύει πως γενικά δεν χωράς εκεί μέσα και δεύτερον πως θα δώσεις κουτουλιά στο ταβάνι και θα βγεις στον από πάνω όροφο, στο γραφείο του Γιώργου Αυτιά.

Σοβαρά τώρα, αλλά το πλατό της Σάσας ήταν ότι πιο προχειροστημένο και φθηνοστημένο έχω δει τελευταία. Έλεος εκεί στο ΣΚΑΙ. Στο τέλος οι παρουσιαστές σας θα πάθουν… κλειστοφοβία.

Από την άλλη μεριά τι να πω για τα θέματα της εκπομπής; Όχι άλλο κάρβουνο… Όχι άλλο “Survivor”, όχι άλλο “Power of  Love”. Λυπηθείτε μας!!! Όχι; Να μην έχω καμία ελπίδα;

Χώρια που μια εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της, ε δεν κάνει πρεμιέρα με τον Σάββα Πούμπουρα, την αοιδό… Ζόζεφιν στο πλατό και τον Πάνο something, προπονητή ράγκμπι από το περσινό “Survivor”.

Στα συν της εκπομπής ήταν πάντως σαφέστατα, το γεγονός ότι η Σάσα είχε πάρει το μικρόφωνο και είχε βγει… αμπάριζα, κάνοντας η ίδια τις περισσότερες συνεντεύξεις για το “Ooh la la” κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να της το αναγνωρίσουμε.

Γιατί έχουμε πει, μία φορά ρεπόρτερ, για πάντα ρεπόρτερ…