Παναγιώτης Γιαννάκης: Η αγάπη για το μπάσκετ, ο σοβαρός τραυματισμός και τα 38 χρόνια γάμου

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου “Ενώπιος Ενωπίω” και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απόφασή του να ασχοληθεί με το μπάσκετ, στον σοβαρό τραυματισμό που υπέστη, στον Νίκο Γκάλη, αλλά και στη σύζυγό του, Ευγενία. Παράλληλα, ο Βασίλης Σπανούλης και τα δύο παιδιά του, Δημήτρης και Κέλλυ, μίλησαν γι’ αυτή τη σπουδαία προσωπικότητα του του χώρου της καλαθοσφαίρισης. 

Για την αγάπη για το μπάσκετ: “Ξεκίνησα παίζοντας ποδόσφαιρο, στο γήπεδο του Πλάτωνα. Σ’ ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ άνοιξαν τα φώτα και κάποιοι άρχισαν να παίζουν μπάσκετ. Και άρχισα κάθε Δευτέρα να πηγαίνω να βλέπω. Η Χ.Α.Ν Νικαίας ήταν αλλά τελικά πήγα στον Ιωνικό Νικαίας. Άρχισα να βλέπω μπάσκετ με τον Ιωνικό Νικαίας”.

Για τον Νίκο Γκάλη: “Ο Νίκος Γκάλης ήταν τρομερός στην επίθεση. Ήταν χαρισματικός σκόρερ. Εμένα με ενδιέφερε να κερδίσουμε. Πολλές φορές στεναχωριόμουν που δεν ήταν το ίδιο ομαδικός. Γιατί θα μπορούσε. Μέσα στο γήπεδο υπήρχε αλληλοσεβασμός”. 

Για τον σοβαρό τραυματισμό του: “Το καλοκαίρι του 1981 έπαιξα με τους Μπόστον Σέλτικς. Το χειμώνα του 1981 όμως τραυματίστηκα σοβαρά. Έκανα χειρουργείο και ο γιατρός των Σέλτικς μου είπε ότι δε θα ξαναπαίξεις μπάσκετ. Ήταν η αρραβωνιαστικιά μου η Ευγενία που μου συμπαραστάθηκε. Ο Ιωνικός τότε κινδύνευε και ο Κρίθαρης μου ζήτησε να παίξω αλλά εγώ δεν ήθελα να πω ότι έκανα χειρουργείο. Εγώ ξαναπήγα στην Αμερική, συνέχισα να προπονούμαι, το καλοκαίρι γύρισα κι έπαιξα στον Ιωνικό και τον βοήθησα να σωθεί”. 

Για την σύζυγό του: “Είμαστε από το 1977 μαζί με τη γυναίκα μου και παντρευτήκαμε γυρνώντας τραυματίας από την Αμερική το 1982. Κλείσαμε 38 χρόνια, στις 6 του μηνός είχαμε επέτειο. Φοβερός άνθρωπος, την αγαπώ πολύ, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διαδρομή μου ήταν δίπλα μου συνεχώς. Δεν ήθελε ποτέ να μου λείψει κάτι και να γίνει βάρος. Προσπαθούσε πάντα να με στηρίξει σε ότι αποφάσιζα στην ζωή. Η Ευγενία”.

Ο Βασίλης Σπανούλης για τον Παναγιώτη Γιαννάκης: “Με έκανες καλύτερο σαν άνθρωπο και σαν παίκτη. Ήταν τιμή μου που συνεργάστηκα μαζί σου. Με βοήθησες από πολύ μικρή ηλικία. Πράγματα που δε θα ξεχάσω ποτέ και τα εκτιμώ απεριόριστα. Το μεγαλύτερο κέρδος ήταν η ανθρώπινη σχέση που έχω μαζί σου και θα τη θυμάμαι για πάντα”.

Η Κέλλη Γιαννάκη για τον πατέρα της: “Αναφερόμαστε σε εκείνον ως coach αλλά για εμάς είναι απλά ο μπαμπάς μας. Το 1987 ο Γκαλης με πήρε και με βάλε μέσα στο κύπελλο που ήταν γεμάτο σαμπάνια κι έγινα μούσκεμα. Οι πιο έντονες αναμνήσεις είναι από το 2005 που ο προπονητής της Γαλλίας είχε πει ότι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε είναι να κλείσουμε τον Γιαννάκη στα αποδυτήρια”. 

Ο Δημήτρης Γιαννάκης για τον πατέρα του: “Καθόμασταν να φάμε σε ταβέρνα κι εκείνος υπέγραφε αυτόγραφα. Ήταν το παιδί της γειτονιάς. Δεν έπαιξε μπάσκετ για να βγάλει λεφτά”.