Για πρώτη φορά, οι δύο πραγματογνωμοσύνες για την υπόθεση των καταγγελλόμενων βιασμών των παιδιών από τον πατέρα τους στα Πετράλωνα βλέπουν το φως της δημοσιότητας μέσα από το T-live με την Τατιάνα Στεφανίδου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι πραγματογνωμοσύνες έγιναν στο πλαίσιο της κύριας ανάκρισης.
Η πρώτη έγινε τον Οκτώβριο του 2020 και το έργο των ψυχολόγων κρίνεται πολύ δύσκολο.
«Κατά την εκτίμησή μου, κρίνεται αμφίβολο εάν έχουν συμβεί οι πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης όπως τις έχει περιγράψει ο 17χρονος για τους ακόλουθους λόγους:
Σε κάποια σημεία υπάρχει έλλειψη συνεκτικότητας, αλληλουχίας και λογικής δομής στην αφήγηση των γεγονότων.
Ένα σεξουαλικά κακοποιημένο παιδί διστάζει να μιλήσει για τη κακοποίησή του. Ο 17χρονος αποκαλύπτει με ευκολία την κακοποίησή του και μιλάει κατ’ επανάληψη για το συμβάν δίχως κανένα δισταγμό.
Η αφήγησή του χαρακτηρίζεται από έντονη υπερβολή και οι ισχυρισμοί του φαντάζουν παράλογοι και αβάσιμοι. Υπήρξαν διαφορές ανάμεσα σε αυτά που αφηγήθηκε και σε αυτά που ανέφερε στο Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής σε σειρά συνεδριών που διενεργήθηκαν. Δεν εμφάνισε κατά τη διάρκεια της εξέτασης συναισθήματα φόβου, κατάθλιψης και απελπισίας.
Κατά την εκτίμησή μου, η διερευνώμενη σεξουαλική κακοποίηση του 17χρονου συντελέστηκε πολύ ξαφνικά. Όπως ο ίδιος ανέφερε όλα ξεκίνησαν στα τέλη της β’ δημοτικού. Στη σεξουαλική κακοποίηση από τα οικεία πρόσωπα προηγείται η σταδιακή θυματοποίηση των παιδιών η οποία κορυφώνεται σταδιακά με τρόπο ύπουλο.
Ωστόσο, οι ισχυρισμοί που ενδυναμώνουν την περιγραφή του για τη σεξουαλική κακοποίηση που έχει υποστεί όπως ο ίδιος την έχει αναφέρει είναι: Η χρήση σεξουαλίζουσας γλώσσας. Η αφήγησή του είναι λεπτομερειακή (πως, που, πότε συνέβη). Η έκφραση συναισθημάτων θυμού, οργής και επιθετικότητας για το δράστη αλλά όχι ενοχών και ντροπής που εντοπίζονται σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης.
Κατά την εκτίμησή μου, άλλοι λόγοι που πιθανότατα μπορεί να οδηγήσουν στη διατύπωση αυτών των ισχυρισμών περί σεξουαλικής κακοποίησης, ίσως να είναι για παράδειγμα για να κερδίσουν τη προσοχή των γονιών τους, για να τους αποπροσανατολίσουν από ένα σοβαρό παράπτωμα στο οποίο περιέπεσαν, πιστεύοντας ότι αυτό θα μείνει ατιμώρητο ή για να εκδικηθούν έναν ενήλικα ο οποίος δεν ικανοποίησε μια επιθυμία τους. Ένας άλλος λόγος είναι η ιδιαίτερη ευαλωτότητά τους στην υποβολή καθώς και στη χειραγώγησή τους από τους ενήλικες».
Η δεύτερη πραγματογνωμοσύνη
«Τόσο στην αφήγηση του 17χρονου όσο και σε αυτή της 10χρονης διαφαίνονται ισχυρές ενδείξεις σεξουαλικής κακοποίησης, καθεμιά τους εξεταζόμενη με βάση το ηλικιακό κριτήριο την περίοδο της κακοποίησης αλλά και τη στιγμή της αποκάλυψης, χωρίς να μπορεί να εξαχθεί βέβαιο συμπέρασμα για την ακρίβεια όλων όσων περιγράφησαν, ελλείψει μάλιστα αυτοπτών μαρτύρων και ιατροδικαστικών ευρημάτων.
Ενισχυτικοί παράγοντες, δηλωτικοί ενός πλαισίου αμέλειας και παραμέλησης είναι το περιβάλλον στο οποίο έζησαν και εξακολουθεί να ζει η 10χρονη όσο και οι μαρτυρικές καταθέσεις και των τριών τέκνων, παρά την ηλικιακή τους διαφορά τους, γεγονός που αμβλύνει την πιθανότητα ύπαρξης κινήτρου ψεύδους ομολογίας και ενδυναμώνει τον κοινό ισχυρισμό».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ