“Μες την καλή χαρά”: Ενα φινάλε για… γέλια και για… κλάματα!

“Μες την καλή χαρά”… Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια η πολυσυζητημένη εκπομπή του Alpha έριξε χθες αυλαία και το φινάλε που παρακολουθήσαμε ήταν ένα φινάλε για γέλια και για κλάματα! Ενα φινάλε το οποίο θα μας μείνει αξέχαστο κυρίως γιατί διαπιστώσαμε για ακόμα μία φορά, πως η τηλεοπτική ματαιοδοξία είναι μεγάλη αρρώστια!

Είναι αλήθεια κωμικοτραγικό να βλέπεις μία εκπομπή έξι ετών από την οποία πέρασαν πολλά πρόσωπα και έχει γράψει στο κοντέρ της χιλιάδες τηλεοπτικές ώρες, να ρίχνει αυλαία και τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε αυτό τον αποχαιρετισμό να έχει ένα κοριτσάκι. Ενα χθεσινό όμορφο κορίτσι, το οποίο με την πορεία και με την τηλεοπτική ιστορία αυτής της εκπομπής δεν είχε καμία απολύτως σχέση.

Είναι κωμικοτραγικό να βλέπεις ένα νεαρό κορίτσι από το πουθενά που το συγκεκριμένο πρόγραμμα το χρησιμοποίησε μόνο ως ένα όχημα για να γίνει εύκολα και γρήγορα γνωστή, με δάκρυα στα μάτια να τραβά την αυλαία και να είναι κατα-συγκινημένη γι ΄αυτό το “αντίο”.

Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό; Να διαπιστώνεις με λύπη πως μέχρι και το τέλος έμεινε πιστή στους κακούς τηλεοπτικούς της τρόπους. Μέχρι το τέλος φρόντισε να αγνοήσει τους πάντες δίπλα της… Μέχρι το τέλος φρόντισε να τους απαξιώσει… Μέχρι το τέλος το μόνο που την ένοιαξε ήταν ο τρόπος που θα κοιτάξει την κάμερα και πως το… δάκρυ της θα γράψει καλύτερα προς τα έξω…

Παίρνοντας ανά χείρας το μπλε σημειωματάριό της άρχισε να μας αραδιάζει ονόματα και “ευχαριστώ” και για είκοσι ολόκληρα λεπτά να μην σταματά, να μην βάζει μία τελεία αδιαφορώντας για την απίστευτη αμηχανία στην οποία έφερε όλους τους υπόλοιπους συμπαρουσιαστές της. Σε αυτό το λογύδριο φρόντισε μεταξύ άλλων να ευχαριστήσει μέχρι και τον σκύλο της τον “Μπρούνο”, ο οποίος αλώνιζε όλο το χειμώνα στο πλατό, ενοχλούσε τους πάντες, αλλά κανείς δεν τόλμησε να ζητήσει να τον βγάλουν έξω.

Οπως κανείς μέχρι τώρα δεν έχει τολμήσει να τραβήξει για τα καλά το αυτί της εν ΄λόγω κορασίδας, να της μιλήσει με ειλικρίνεια και να την βάλει στην θέση της. Κανείς δεν φρόντισε να της πει πως από τα πιο ωραία πράγματα σε αυτή την ζωή είναι να μάθεις να πολεμάς μόνος σου, να δίνεις τις μάχες σου και να τις κερδίζεις με την αξία σου. Μπορεί οι ήττες μέχρι το “μπράβο” να είναι καμιά φορά πολλές ,όμως, κάνουν πιο γλυκιά την “νίκη”.

Κανείς δεν της είπε πως πρέπει να σταματήσει να το παίζει… βιοπαλαίστρια κορασίδα και να λέει την περιβόητη ατάκα πως “κάνει ότι κάνουν όλα τα κορίτσια της ηλικίας της”, γιατί αν μη τι άλλο είναι προκλητική. Γιατί τα κορίτσια της ηλικίας της δεν βγαίνουν καθημερινά εξω ντυμένα από πάνω μέχρι κάτω με τους ακριβότερους οίκους μόδας. Γιατί τα κορίτσια της ηλικίας της δεν πάνε στις Μαλδίβες… Γιατί τα κορίτσια της ηλικίας της δεν οργώνουν επί τρεις μήνες όλο το Αιγαίο και το Ιόνιο με ιδιωτικό σκάφος… Γιατί δεν τα νοιάζει το πως θα ποζάρουν στους παπαράτσι… Γιατί σίγουρα εκείνη και τα κορίτσια της ηλικίας της που δουλεύουν νυχθημερόν για να πάρουν 400 ευρώ, μάλλον έχουν – ευτυχώς – αγεφύρωτες διαφορές.

Επίσης, κανείς δεν της είπε πως δεν γίνονται θαύματα από την μια μέρα στην άλλη… Κανείς δεν της είπε πως δεν γίνονται παρουσιάστριες από την μια μέρα στην άλλη… Κανείς δεν της είπε πως αν θες να κάνεις καριέρα -ναι ακόμα και στην τηλεόραση- πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να κοπιάσεις και να αποδείξεις την αξία σου και το ταλέντο σου… Κανείς δεν της είπε πως τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά όλα πρέπει να κατακτηθούν… Ολα πρέπει να κατακτηθούν για να έχουν αξία και για να σε σέβονται και όλοι οι υπόλοιποι γύρω σου και να σε εκτιμούν, σε περίπτωση -λέω- που σε νοιάζει…

Ομως, γιατί να βρεθούν άνθρωποι που να της τα πουν όλα αυτά, όταν στο μαγικό, γυάλινο κόσμο της tvίτσας μας κατά καιρούς έχουμε προσκυνήσει το απόλυτο τίποτα, χωρίς δεύτερη σκέψη; Ισως γιατί θέλω να πιστεύω πως η τηλεόραση προχωρά, πως δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη και πως επιτέλους κάποια στιγμή θα τινάξουμε από πάνω μας τον… ζυγό του οξυζενέ και της μπούκλας.

Και για να γυρίσω στο φινάλε της χθεσινής εκπομπής να το πω κι αυτό και να κλείσω… Και ενώ για είκοσι ολόκληρα λεπτά παρακολουθούσαμε το… μονόπρακτο της νέας και ωραίας κορασίδας, στη συνέχεια όταν και οι υπόλοιποι τόλμησαν να πάρουν τον λόγο για το αντίο, εκείνη φρόντιζε χωρίς ίχνος ενδοιασμού και διακριτικότητας να τους διακόπτει, διότι διαρκώς διαπίστωνε πως είχε και κάτι ακόμα να μας πει, που το είχε ξεχάσει!!!

Είπαμε το κορίτσι δεν μπορεί να περιμένει… Δεν μπορεί να περιμένει γενικώς… Τα θέλει όλα εδώ και τώρα και για να επιμένει τόσο, μάλλον υπάρχουν άνθρωποι που της κάνουν τα χατίρια.