Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου!

Σε μία παραμυθένια ταινία κινουμένων σχεδίων για όλη την οικογένεια, ένα μικρό κορίτσι και ο καλύτερός της φίλος, θα μας δείξουν πως αν πιστεύεις στα όνειρά σου, τα πάντα μπορεί να συμβούν!

Η Φελίσια είναι ένα νεαρό ορφανό κορίτσι από τη Βρετάνη, που έχει μόνο ένα πάθος: το χορό. Με τον καλύτερό της φίλο, Βίκτορ, που ονειρεύεται να γίνει σπουδαίος εφευρέτης, θα σκεφτούν ένα απίστευτο σχέδιο για να δραπετεύσουν από το ορφανοτροφείο τους και να φτάσουν στην Πόλη του Φωτός, το Παρίσι, όπου ο Πύργος του Άιφελ είναι ακόμα υπό κατασκευή. Η Φελίσια θα πρέπει να δώσει τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής της και να μάθει από τα λάθη της, για να εκπληρώσει το πιο τρελό της όνειρο: να γίνει πρίμα μπαλαρίνα στην Όπερα του Παρισιού.

Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου
«Αυτό που μας καθοδήγησε καθ’όλη τη διάρκεια της πραγματοποίησης του φιλμ, ήταν η επιθυμία μας να πούμε με έναν ανάλαφρο τρόπο στα παιδιά ‘ποτέ μην εγκαταλείψετε τα όνειρα σας’. Αυτή η μικρή φράση μας συνόδευε καθημερινά στην παραγωγική διαδικασία», λέει ο παραγωγός, Γιαν Ζενού.

Η επιδίωξη των παραγωγών ήταν να επιτευχθεί ένα εντυπωσιακό, μαγικό animation που δε θα είχε τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες ταινίες των μεγάλων αμερικανικών στούντιο. Το πέτυχαν, χάρη στη συνδρομή μίας πλειάδας δημιουργικών επαγγελματιών του χώρου, και του βάρους που δόθηκε στις χορογραφίες και την αληθοφάνεια στις κινήσεις των χαρακτήρων. Όσον αφορά στο μπαλέτο, για τις κινήσεις της νεαρής Φελίσια επιστρατεύτηκαν δύο πραγματικοί αστέρες της παρισινής Όπερας: η Ορελί Ντιπόν και ο Ζερεμί Μπελινγκάρ: «Οι χορευτές δε σταματούν ποτέ να επιδιώκουν την τελειότητα, ακόμα κι αν είναι αδύνατο κάποιος να είναι τέλειος. Αυτή ακριβώς την ακούραστη εργατικότητα καταφέραμε χάρη στην Ορελί και τον Ζερεμί. Έπαιξαν κομβικό ρόλο στο αποτέλεσμα της ταινίας», είναι τα λόγια του Ζενού.

Ξεπερνώντας τον ίδιο σου τον εαυτό
Στην προετοιμασία του φιλμ, οι παραγωγοί είχαν ως κεντρικό άξονα τη δύσκολη αποστολή του να διαθέτεις το πείσμα να ξεπερνάς τον ίδιο σου τον εαυτό. Ταινίες όπως το «Μπίλι Έλιοτ», το «Karate Kid», ακόμα και το «Ρόκι», ήταν στο μυαλό του Γιαν Ζενού, ενώ για τον έτερο της ομάδας, Νικολά Ντιβάλ-Αντασόβσκι, το «Ο Ρατατούης» και το «Μαλλιά Κουβάρια» ήταν τα απόλυτα παραδείγματα για το στόχο που ήθελαν να πετύχουν.

Αναμφίβολα πάντως, η καρδιά του εγχειρήματος ήταν μία πόλη, γνωστή για τη «μαγική ακτινοβολία» της: «Όταν έχεις γεννηθεί στο Παρίσι, πολλές φορές ξεχνάς πως είναι μία από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου, το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Το να τοποθετήσεις την ιστορία σου στο Παρίσι της εποχής του Γκιστάβ Άιφελ σημαίνει πως πρέπει να αναβιώσεις τη μαγεία, την ιστορία, αυτή τη σχεδόν μυθική ατμόσφαιρα» λέει ο τρίτος εκ των παραγωγών, Λοράν Ζέιτουν.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ταινίας, Φλοράν Μασουρέλ, ήταν τα «μάτια» της παραγωγής στη δύσκολη προσπάθεια αναπαράστασης της εποχής: «Κυριολεκτικά, έζησε στο Παρίσι εκείνης της εποχής», σημειώνει ο Ζενού. «Πέρασε έξι μήνες εντατικής αρχειακής έρευνας, δε του ξέφυγε ούτε μία φωτογραφία».

Παρά το ξεκάθαρο πλάνο του φιλμ στο μυαλό των παραγωγών, η δημιουργία μίας ταινίας κινουμένων σχεδίων εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, ειδικά αν νομίσεις πως επειδή πρόκειται για animation, μπορείς να κάνεις τα πάντα: «Αρχίζεις να πιστεύεις πως μπορείς να κάνεις οτιδήποτε, αλλά πολύ γρήγορα το πραγματικό σου budget σε προσγειώνει στην πραγματικότητα» αναφέρει ο Ζενού και συνεχίζει: «Οι ταινίες κινουμένων σχεδίων μπορεί να κοστίσουν μέχρι και 200 εκατομμύρια δολάρια. Εμείς είχαμε μόλις 30. Για να μετατρέψουμε το όνειρο μας για το «Μπαλαρίνα και ο Μικρός Εφευρέτης» σε πραγματικότητα, έπρεπε να στύψουμε το μυαλό μας και να εφεύρουμε αρκετές καλλιτεχνικές λύσεις».
Η ταινία δεν περιορίζεται στη μαγική ατμόσφαιρα και τον πανέμορφο σχεδιασμό, αλλά έχει επιπλέον ενσωματώσει στοιχεία από πολλά διαφορετικά είδη: «Αναρωτηθήκαμε, ποιές είναι οι σκηνές που μας είχαν συναρπάσει ως παιδιά. Θέλαμε να συμπεριλάβουμε αυτό το στοιχείο του αυθόρμητου εντυπωσιασμού. Η σκηνή του κυνηγητού μεταξύ Φελίσια και Βίκτορ, μοιάζει σαν να ξεπήδησε από το “Ιndiana Jones”», είναι τα λόγια του παραγωγού, Λοράν Ζειτούν.