Μιρέλα Πάχου: Μας ξεναγεί στην γειτονιά της στην Πανόρμου και μας μιλάει για το νέο της δίσκο [pics]

Μια ανοιξιάτικη Δευτέρα, συναντήσαμε την Μιρέλα Πάχου στη γειτονιά της, στην Πανόρμου. Εκεί όπου μένει τα τελευταία 14 χρόνια! “Ήρθα στην Αθήνα το 2004 -τη χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων- με αφορμή την εισαγωγή μου στη Νομική Σχολή. Ήταν «το καλοκαίρι της Ελλάδας», όπως έγραφαν τα πρωτοσέλιδα και αναμφίβολα το δικό μου καλοκαίρι”, λέει στο TLIFE στην αρχή αυτής της βόλτας. Από τις λίγες φορές που η ίδια αποχωρίζεται το ακορντεόν της αλλά χωρίς να μπορεί να “αποτινάξει” από πάνω της τις νότες. Γιατί δεν είναι μόνο ότι τις κουβαλάει στο όνομά της (μι ρε λα) αλλά και και σε κάθε έκφανση της ζωής της.

Η καθημερινότητά της είναι γεμάτη άλλωστε από μουσική. Ειδικά το τελευταίο διάστημα που όλη της η ενέργεια έχει διοχετευτεί στη νέα της δισκογραφική δουλειά που μόλις κυκλοφόρησε -από το Ogdoo Music Group- με τίτλο “Λίγο Χρώμα”. Με αυτή την αφορμή μας υποδέχτηκε στα αγαπημένα της ήσυχα μέρη, μια ανάση από την πολύβουη Κηφισίας.

Το σπίτι που μένει είναι το δεύτερο στο οποίο μετακόμισε στην Αθήνα. Ακριβώς στο διπλανό τετράγωνο από αυτό που είχε αρχικά νοικιάσει ερχόμενη από τη γενέτειρά της, τη Ρόδο. “Αν και εκείνο το διάστημα η ζήτηση για ενοικίαση σπιτιών ήταν εξαιρετικά μεγάλη, στάθηκα τυχερή, γιατί λίγες μέρες μετά την άφιξή μου βρέθηκε ένα συμπαθητικό διαμέρισμα στη συγκεκριμένη περιοχή”, μας εξηγεί η ίδια.

“Επειδή είχα την τύχη να μεγαλώσω στη Ρόδο, η επιλογή της Πανόρμου έκανε πιο εύκολη την προσαρμογή μου στη μεγάλη πόλη. Αυτό γιατί η περιοχή διατηρεί τα χαρακτηριστικά μιας αστικής, αλλά ταυτόχρονα παραδοσιακής γειτονιάς με φιλικά και ανθρώπινα μεγέθη, χρώμα, ισορροπίες και λιγότερο γρήγορους και αγχωτικούς ρυθμούς σε σχέση με το κέντρο”, συνεχίζει.

Η Πανόρμου είναι για πολλούς ένα “νησί” μέσα στην πόλη. Λόγω των πολλών συγκεντρωμένων μαγαζιών της που, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, συγκεντρώνουν πολύ κόσμο σαν μια όαση δροσιάς. Μπορεί η Μιρέλα ενδόμυχα, ως γνήσια νησιώτισσα, να ερωτεύτηκε το μέρος για αυτό το λόγο. Εκείνη βέβαια δικαιολογεί την αγάπη της για τη γειτονιά διαφορετικά: “Είναι μια συνοικία ιδιαίτερα ζωντανή και σε μεγάλο βαθμό αυτόνομη, αφού έχει τα πάντα: τράπεζες, σχολεία, πάρκα, οργανωμένη αγορά, εστιατόρια, μπαράκια, ζαχαροπλαστεία, θέατρο, κινηματογράφους, αλλά και ‘πολύτιμα’ μικρά μαγαζιά: ραφεία, μανάβικα, τσαγκαράδικα, φούρνους και διάφορα άλλα. Από την άλλη, χάρη στο μετρό, είσαι μόλις μια ανάσα από το Σύνταγμα, τα βόρεια προάστια, αλλά και το αεροδρόμιο.”

Και μη φανταστείς ότι δεν υπάρχουν πράγματα που της την “σπάνε”. Ποια είναι αυτά; Η άναρχη δόμηση, η έλλειψη πράσινου και βέβαια η δυσκολία στο πάρκινγκ. Γιατί όταν κάτι το αγαπάς, μπορείς να βλέπεις και τα αρνητικά του!

Αν είχε την δυνατότητα να αλλάξει γειτονιά, θα το έκανε; “Προς το παρόν δε σκοπεύω να μετακινηθώ, αν όμως στο μέλλον το αποφασίσω, δε θα επέλεγα να ζήσω «στα Πετράλωνα σε μία γκαρσονιέρα», αλλά στην απόλυτη αθηναϊκή γειτονιά, την Πλάκα.” Γιατί Πετράλωνα και μάλιστα σε γκαρσονιέρα; Αν ξέρεις τη δισκογραφία της Μιρέλας καταλαβαίνεις ότι χρησιμοποίησε έναν από τους στίχους του τραγουδιού “Μιρέλα”, από την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, το οποίο έχει αγαπηθεί όσο ελπίζει ότι θα αγαπηθούν και τα κομμάτια από το νέο album.

Και συνεχίζει: “Γενικά θεωρώ ότι το ιστορικό κέντρο μιας πόλης είναι η καρδιά και το στολίδι της, το σήμα κατατεθέν της και ταυτόχρονα το ιδανικό περιβάλλον για να ζει κανείς. Αν είχα λοιπόν τη δυνατότητα, θα ήθελα εκεί ένα σπίτι που να βλέπει στην Ακρόπολη και να είναι περιστοιχισμένο από ομορφιά, ιστορία και πολιτισμό. Μέχρι να το αποκτήσω, θα περιοριστώ σε βόλτες στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα, τα ηλιόλουστα κυριακάτικα μεσημέρια!”

Αγαπά όμως και τις βόλτες στη δική της γειτονιά. Σε κάποια σημεία της, μάλιστα, έχει τις πιο έντονες αναμνήσεις της. “Χωρίς δεύτερη σκέψη η πλατεία Λακωνίας είναι για μένα ο μικρόκοσμος που συμπυκνώνει τις εμπειρίες των πρώτων φοιτητικών μου χρόνων στην Αθήνα”, μας λέει. “Εκεί είναι το πάρκο, το Ωδείο μου, η σχολή που πήγα για το δίπλωμα οδήγησης, η λαϊκή του Σαββάτου, οι συζητήσεις στα παγκάκια της πλατείας, το ουζάκι με μεζέ, το διάβασμα στο καφέ. Εκεί είναι ο τόπος και ο χρόνος που πάντα θα γυρνώ πίσω και θα κοιτάζω με νοσταλγία.”

Οι γείτονές της, που τους χαρακτηρίζει ως τους “καλύτερους”, την γνωρίζουν αλλά και την αναγνωρίζουν! Αν και η Μιρέλα δεν απέκτησε ποτέ τον μανδύα του “αναγνωρίσιμου” αφού ήταν και παραμένει το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Το κορίτσι με το λαμπερό χαμόγελο που λέει ευχαριστώ όταν της φερθείς ευγενικά και ζητά συγγνώμη αν νιώσει ότι σε έχει με τον τρόπο της δυσαρεστήσει. Το κορίτσι που συστήνεται με το μικρό της και όχι με την ιδιότητά της. Έτσι προσεγγίζει και τους ανθρώπους γύρω της και πόσω μάλλον αυτούς που αντικρίζει κάθε μέρα βγαίνοντας από το σπίτι της.

“Τους ευγνωμονώ γιατί ουδέποτε παραπονέθηκαν για την ένταση της μουσικής, όπως και οι ιδιοκτήτες και οι υπάλληλοι στα καταστήματα που ψωνίζω. Όπως σου είπα «στη δική μου γειτονιά» (σ.σ. κάνει πάλι συνειρμό με ένα από τα τραγούδια του νέου της δίσκου), όλα είναι φιλικά και ανθρώπινα!”

Ολοκληρώνοντας τη βόλτα μας σε εμπορικά, πάρκα και σε σχολεία της περιοχής δεν θα μπορούσα να μην την ρωτήσω τι είναι αυτό που έρχεται στο μυαλό της στο άκουσμα της λέξης “Πανόρμου”. Για να επιβεβαιώσει με την απάντησή της την σκέψη που έκανα για την ροδίτικη καταγωγή της και το έντονο δέσιμο που έχει με το Αιγαίο.

“Το άκουσμα του ονόματος της γειτονιάς ήταν για μένα ένας καλός οιωνός, γιατί από την αρχή συνδέθηκε συνειρμικά με τον Πανορμίτη και με τη Σύμη -το νησί όπου περνώ το Πάσχα και τα καλοκαίρια μου και έχω τις πιο όμορφες αναμνήσεις-. Το μοναστήρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Πανορμίτη βρίσκεται σε έναν απάνεμο όρμο (Πάνορμο), περίπου 25 χιλιόμετρα από το λιμάνι της Σύμης”, εκμυστηρεύεται στο TLIFE.

“Ανάμεσα στις αναμνήσεις που θα μου μείνουν αξέχαστες είναι το περπάτημα από τη Σύμη στον Πανορμίτη, που κάναμε κάθε χρόνο στις 14 Αυγούστου καμιά 30αριά άτομα, όλοι φίλοι και συγγενείς. Ξεκινούσαμε μετά τα μεσάνυχτα και φτάναμε ξημερώματα, την ώρα που ο ήλιος ανέτειλε και ο φούρνος έβγαζε τις πρώτες τυρόπιτες, τις θρυλικές συμιακές «τούρτες»!”

Κι από ένα τέτοιο αφιέρωμα στη δική της  γειτονιά δεν θα μπορούσε να λείπει το σχετικό τραγούδι, από το album “Λίγο χρώμα” που μπορείς να βρεις μέσα στην παρακάτω playlist.

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος