Ο Μιχάλης Κουϊνέλης, γνωστός από τους Stavento, ήταν ένας από τους κριτές των δύο πρώτων κύκλων του “The Voice“. Στις διπλανές καρέκλες καθόντουσαν η Μελίνα Ασλανίδου, η Δέσποινα Βανδή και ο Αντώνης Ρέμος. Οι δύο τελευταίοι συμμετέχουν φέτος στο Rising Star. Γιατί εκείνος επέλεξε να απέχει από την παλιά του “ομάδα”;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το TLIFE τον συνάντησε λίγες μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία της ταινίας “Βαϊάνα” (κυκλοφορεί από τη Feelgood σήμερα, Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου), στην οποία δανείζει τη φωνή του. Ο Μιχάλης μας μίλησε για την ταινία και τον ήρωά του, για την εμπερία του με την μεταγλώττιση αλλά και για τα talent show και τη δική του απουσία.
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να δεις όλα όσα μας είπε για την ταινία
Η συμμετοχή στην ταινία σε έχει βάλει στο “τριπάκι” της υποκριτικής; Σε ρωτάω επειδή θέλει και τέτοια στοιχεία η διαδικασία της μεταγλώττιση.
Όχι, δεν το’ χω. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό το πράγματα, την υποκριτική. Νιώθω ότι είμαι πολύ κακός μπροστά στην κάμερα για αυτό το λόγο, γιατί δεν μπορώ να υποκριθώ.
Έτσι έλεγες και πριν σε δούμε στο “The Voice” και τελικά σου βγήκε σε καλό.
Αυτό έκανα, δεν υποκρινόμουν. Δεν έκανα μαθήματα υποκριτικής για να πάω. Πήγα κι έκανα αυτό που είμαι, δεν έκανα κάτι άλλο. Ήμουν αυτό που είμαι, δεν υποκρίθηκα. Με την υποκριτική δεν το’ χω, όπως και με την πολιτική. Το είπα αυτό γιατί μπορώ να κατέβω για δήμαρχος. (γελάει)
Φέτος, γιατί δεν σε βλέπουμε σε κάποιο show; Στο Rising Star, ας πούμε, με την παλιά σου “ομάδα”.
Πρώτα απ’ όλα δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τόσα παιδιά στην Ελλάδα για τα αντίστοιχα show. Όταν έγινε το “Voice” και συμμετείχα, είχαν να γίνουν πάρα πολύ καιρό talent show. Γι’ αυτό και είδαμε και πολύ ωραίες καινούργιες φωνές. Εμένα δηλαδή, προσωπικά, μου άρεσαν πολύ. Τώρα, γίνονται 4-5 show περίπου. Πόσες φωνές δηλαδή και πόσο ειλικρινές μπορεί να είναι αυτό το πράγμα; Άρα δεν μπορώ να συμμετέχω, εγώ προσωπικά, σε κάτι το οποίο δεν το πιστεύω σε αυτή τη φάση. Αν με ρωτάς, γνώμη μου, θα έπρεπε να σταματήσουν τα talent show για άλλα 5 χρόνια. Να έρθουν καινούργιες γενιές και να κάνουν ότι είναι να κάνουν. Μήπως και γίνει πιο υγιής η μουσική βιομηχανία. Γιατί αυτά τα talent show -και το λέω επειδή πήγα και τα είδα από μέσα και έχω και γνώμη- ίσα ίσα κάνουν πάρα πολύ μεγάλο καλό σε μια Ελλάδα που περνάει δύσκολα αυτή τη στιγμή και πραγματικά οι καλλιτέχνες δεν έχουν πολλά πατήματα. Εκτός από κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις. Είναι ένας πιο “εύκολος” δρόμος, ένα σκαλοπάτι και έχει κατευθείαν μεγαλύτερη έκθεση. Η διαφορά είναι ότι ενώ έχουν όλοι την καλύτερη πρόθεση να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά -και το τηλεοπτικό show και η κάθε εταιρεία με την οποία υπογράφουν οι συμμετέχοντες- δεν γίνεται γιατί δεν μπορεί να στηρίξει η δισκογραφία τα τόσα παιδιά που βγαίνουν. Είναι δυσανάλογο.
Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ