Η Βάσω Γουλιελμάκη στο TLIFE: Το «Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη», η σχέση με την κόρη της και οι ερωτήσεις που την ενοχλούν

Η Βάσω Γουλιελμάκη μετρά πάνω από τρεις δεκαετίες στον χώρο της υποκριτική και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, αλλά και αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. 

Η φετινή σεζόν τη βρίσκει στην κωμική σειρά του Mega “Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη” (η σειρά προβάλλεται κάθε Παρασκευή στις 22.40) στην οποία υποδύεται τη Βιολέτα. Με αφορμή τον συγκεκριμένο τηλεοπτικό ρόλο, η Βάσω Γουλιελμάκη μιλά στο TLIFE και παραδέχεται πως νιώθει… ευλογημένη για τον τρόπο με τον οποίο έχουν εξελιχθεί μέχρι στιγμής τα πράγματα στην καριέρα της, τονίζει πόσο σημαντικό είναι ένας ηθοποιός να μην επαναπαύεται στο ταλέντο του και εξομολογείται πως κάθε φορά όταν βρίσκεται σε μια νέα δουλειά, νιώθει σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο.

Πώς αισθάνεστε που συνεργάζεστε για ακόμη μια χρονιά με τους Ρέππα – Παπαθανασίου;

Είναι για μένα ευλογία να συνεργάζομαι με αυτούς τους δυο ανθρώπους. Κάθε δουλειά τους είναι πραγματικά ζηλευτή και είναι τιμή μου κάθε φορά που με επιλέγουν. Γιατί πιστεύετε ότι έχουμε τόσες λίγες κωμικές σειρές σε σχέση με τις δραματικές. Η συνταγή των δραματικών σειρών πέτυχε πέρυσι επομένως θεωρώ πως αυτός είναι ο λόγος που τη φετινή σεζόν βλέπουμε περισσότερες δραματικές σειρές. Η κωμωδία όμως, είναι κωμωδία και οι άνθρωποι πάντα θέλουμε να γελάμε και να βρίσκουμε τρόπους να ξεχαστούμε. Και μπορεί για σε κάποιους η κωμωδία να φαίνεται ότι είναι ένα ανάλαφρο και εύπεπτο πράγμα αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι.. Η κωμωδία περνά τα δικά της μηνύματα μέσα από ένα κωμικό τρόπο.

Έχετε κοινά με την Βιολέτα;

Η Βιολέτα είναι μια γυναίκα χαρούμενη που συμπαραστέκεται στη φίλη της ψάχνοντας να βρει λύσεις να τη βοηθήσει. Σε αυτό μοιάζουμε. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω αν έχουμε πολλά κοινά. Προσπαθώ να αποκτήσω όμως (γέλια). Η Βιολέττα έχει πολύ ελεύθερο χρόνο σε σχέση με τη σύγχρονη γυναίκα, χωρίς φυσικά αυτό να είναι κακό.

Είστε ένας φύσει αισιόδοξος άνθρωπος;

Δεν ξέρω αν είμαι αισιόδοξη, αλλά προσπαθώ πάντα να κρατάω το καλό από τους άλλους και από ό,τι κάνω. Και φυσικά προσπαθώ και εγώ να κάνω πάντα το καλό. Αυτά είναι που με γεμίζουν χαμόγελο και αισιοδοξία.

Στα τόσα χρόνια που βρίσκεστε σε αυτόν τον χώρο, έχετε νιώσει ποτέ να αδικείστε;

Όχι, αδικία δεν έχω νιώσει ποτέ. Ευλογία νιώθω. Και τυχερή νιώθω γιατί από πολύ μικρή έκανα πράγματα από τα οποία είχα καλές οικονομικές απολαβές, συμμετείχα σε μεγάλες παραγωγές, γνώρισα ανθρώπους που ήθελα και ήταν καταξιωμένοι στον χώρο τους ή είναι ακόμα. Καθόλου αδικία δε νιώθω.

Κατά καιρούς μου έχουν δοθεί και τέτοιοι ρόλοι και με πολύ μεγάλη ευτυχία τους έχω αποδεχθεί. Σημασία δεν έχει αν ένας ρόλος είναι κωμικός ή δραματικός, αν είναι μεγάλος ή μικρός. Σημασία έχει αν είσαι καλός στον εκάστοτε ρόλο. Μέχρι στιγμής θεωρώ ότι τα έχω καταφέρει.

Ο κόσμος στον δρόμο σας πλησιάζει;

Nαι. Ο κόσμος με πλησιάζει, μου μιλάει και πραγματικά νιώθω τόσο χαρούμενη όταν συμβαίνει αυτό. Όταν με πλησιάζουν δεν μου λένε μόνο την κλασική ατάκα, “Είστε πιο όμορφη από κοντά” αλλά μαζί με αυτό συμπληρώνουν τη φράση, “Είστε και εξαιρετική ηθοποιός”. Όλοι όταν με πλησιάζουν στον δρόμο μου μιλούν όμορφα και τονίζουν το ταλέντο μου και το πόσο τους αρέσω σαν ηθοποιός και αυτό είναι κάτι που πάντα μου αρέσει.

Ενδεχομένως να συμβαίνει αυτό, και ίσως παλαιότερα να ήταν πιο συχνό φαινόμενο. Δεν είχε πάντα άδικο ο κόσμος όμως. Υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που δοκίμαζαν την τύχη τους στον χώρο μας χωρίς όμως να έχουν καλλιεργήσει τις ικανότητές του και έμεναν στην καλή εξωτερική τους εμφάνιση. Ενδεχομένως αυτό να έπαιξε ρόλο στην προκατάληψη πως οι πολύ όμορφες γυναίκες δεν είναι τόσο ικανές. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει μιας και ένας άνθρωπος μπορεί να είναι εξίσου ικανός όσο και όμορφος.

Πολλές φορές βλέπουμε δημοσιεύματα που αφορούν την εξωτερική σας εμφάνιση και το πώς διατηρείτε το σώμα σας στο πέρασμα του χρόνου. Σας ενοχλεί να αναφέρονται τόσο έντονα στην ηλικία και την εμφάνισή σας;

Όχι, δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Εκείνο που με ενοχλεί είναι να μου κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις. Αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί. Ο κόσμος θα νομίζει πως δεν έχω τίποτα άλλο να πω πέρα από το σώμα μου, το παιδί μου και το διαζύγιο. Έχω βαρεθεί και εγώ η ίδια να απαντάω σε αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που με ενοχλεί, τίποτα άλλο. Ίσα ίσα χαίρομαι που μεγαλώνω και που μεγαλώνω όμορφα.

Στα πρώτα χρόνια της καριέρας σας, υπήρχαν στιγμές που μπορεί να σκεφτήκατε να δοκιμάσετε να κάνετε κάτι άλλο λόγω της μόνιμης ανασφάλειας που έχει αυτή η δουλειά;

Σίγουρα περνάνε τέτοιες σκέψεις από το μυαλό σου. Όμως, όπως ανέφερε και πιο πάνω νιώθω ευλογημένη για την πορεία μου γιατί δεν υπήρξαν ποτέ μεγάλα διαστήματα στα οποία να βρέθηκα χωρίς δουλειά ώστε να αναπτυχθεί μια τέτοια σκέψη. Σίγουρα το επάγγελμα του ηθοποιού είναι δύσκολο.

Προσωπικά δεν είμαι ούτε παραγωγός, ούτε σεναριογράφος, ούτε σκηνοθέτης. Είμαι ηθοποιός που περιμένω την εκάστοτε πρόταση. Αυτό δυσκολεύει τα πράγματα. Έχουν υπάρξει και κάποιες χρονικές περίοδοι που σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω και κάτι άλλο συγχρόνως για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ευτυχώς όμως, πάντα ερχόταν μια νέα πρόταση. Και αυτό, δεν γίνεται από τύχη αλλά γιατί πάντα δουλεύω τους ρόλους μου.

Έχετε αυτοπροταθεί ποτέ για μια δουλειά;

Ναι το έχω κάνει. Ελάχιστες φορές βέβαια αλλά, έχει συμβεί. Έχω πάρει ανθρώπους που νιώθω κοντά μου και έχω ξανασυνεργαστεί και όλες τις φορές μου βγήκε σε καλό. Αυτές οι φορές όμως, είναι ελάχιστες δυστυχώς. Και λέω “δυστυχώς” γιατί σε αυτή τη δουλειά πρέπει συνεχώς να διεκδικείς. Εγώ δεν έχω μάθει να διεκδικώ. Είμαι από εκείνους που περιμένουν να τους έρθουν τα πράγματα.

Σας ενοχλεί να βλέπετε ανθρώπους εκτός χώρου να καταπιάνονται με την υποκριτική;

Εφόσον κάποιος έχει ταλέντο, καλό είναι να πάει και σε μια σχολή. Η σχολή δε θα σε κάνει ταλαντούχο ή καλό ηθοποιό γιατί βλέπουμε και ανθρώπους που έχουν βγάλει σχολές και είναι μέτριοι ή κάτω του μετρίου. Η σχολή όμως θα σου μάθει κάποια απαραίτητα πράγματα για να μπορέσεις να εφαρμόσεις το ταλέντο σου στην εκάστοτε δουλειά. Η συνέπεια είναι ένα από αυτά τα πράγματα. Δε μπορείς έτσι να μπαίνεις σε χώρους, χωρίς να το έχεις σπουδάσει, όσο ταλαντούχος κι αν είσαι.

Ήμουν αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής και οι καθηγήτριές μου αντιλήφθηκαν ότι έχω μια θεατρικότητα, στοιχείο πολύ χρήσιμο για την εκτέλεση των προγραμμάτων. Αυτή τη θεατρικότητα εγώ την είχα πολύ έντονη μέσα μου από παιδάκι. Πολλές φορές λοιπόν, μου σχολιάζανε το πόσο ωραία εκφραστικότητα έχω λέγοντάς μου ότι θα έπρεπε να γίνω ηθοποιός.

Έδωσα λοιπόν εξετάσεις για να μπω στο χοροθέατρο του Κρατικού της Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως όμως, έδωσα και στη δραματική του Κρατικού και πέρασε. Έγινε κάπως τυχαία καθώς πέρασα λόγω ενός αυτοσχεδιασμού που μου ζητήθηκε. Είχα πάει σχεδόν απροετοίμαστη αλλά, η φαντασία μου ήταν πάντα πλούσια. Στην ήδη καλπάζουσα φαντασία μου, το διάβασμα της πλούσιας βιβλιοθήκης που είχα, με βοήθησε στο να γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Όταν λοιπόν μου ζητήθηκε ο αυτοσχεδιασμός, μου βγήκε πολύ εύκολα και αβίαστα.

Ναι, είναι κάτι που θα δοκίμαζα. Άλλωστε, ως ένα βαθμό όλοι μας είμαστε σκηνοθέτες του εαυτού μας. Μη νομίζετε πως σε όλα αυτά τα σήριαλ και τις θεατρικές παραστάσεις είχα πάντα πάνω από το κεφάλι μου ένα σκηνοθέτη να μου λέει τι να κάνω. Το ένστικτό μου είναι αυτό που με οδηγεί. Εγώ είμαι αυτή που προτείνω και αν η πρότασή μου δεν αρέσει, μου λένε όχι αλλά τις περισσότερες φορές μου λένε να ανέβω και να δείξω αυτό που σκέφτομαι. Ένας νέος σκηνοθέτης που συνεργαστήκαμε στις “Ανθισμένες Μανώλιες” είχε πει ένα πράγμα, “τη Βάσω ένα πράγμα μην την βάλεις να κάνει, μην την βάλεις σε καλούπια, δεν το αντέχει'” και αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Συνήθως όμως, οι προτάσεις μου αρέσουν.

Είστε γενικά έτσι; Δεν σας αρέσει να μπαίνετε σε καλούπια;

Όχι, δε μου αρέσει να μπαίνω σε καλούπια. Από την άλλη βέβαια, μου αρέσει και η συνήθεια. Δε μου αρέσουν οι αλλαγές στην προσωπική μου ζωή. Το ότι αλλάζω θέατρα και ομάδες ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δε μου αρέσει. Νιώθω ότι ξεριζώνομαι. Βέβαια, μετά από λίγο συνηθίζω πάλι. Θα μου άρεσε να είχα μια σταθερή ομάδα. Ίσως επειδή αυτό δεν υπάρχει στη δουλειά μας, ίσως γι’ αυτό και να το αποζητώ. Όταν αλλάζω περιβάλλον, αισθάνομαι ανασφάλεια. Νιώθω σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο, που κρατούσα τη μαμά μου από το χέρι και δεν την άφηνα να φύγει και έκλαιγα. Αυτό το καινούριο, είναι κάτι που πάντα με ταράζει. Από την άλλη βέβαια, προσαρμόζομαι εύκολα.

Αυτό όμως, δεν έχει και μια γοητεία;

Λόγω αυτών των συνεχόμενων και συχνών αλλαγών, μπορούν να αναπτυχθούν πραγματικές φιλίες στον χώρο σας;

Ναι βεβαίως. Πρέπει να είσαι ανοιχτός όμως προς τους άλλους. Να δώσεις χώρο στους άλλους να σε γνωρίσουν, να τους ακούσεις, να τους καταλάβεις. Προσωπικά, ακούω τους ανθρώπους και τους δικαιολογώ. Τους δικαιολογώ σε βαθμό κακουργήματος θα έλεγα.

Έχετε νιώσει ποτέ αμήχανα από την προσέγγιση κάποιου ανθρώπου στο δρόμο;

Η καλοσύνη και τα λόγια αγάπης είναι αυτά που ίσως με φέρνουν σε αμηχανία ή για να το πω πιο σωστά, με κάνουν να αναρωτιέμαι αν είμαι άξια όλων αυτών των ωραίων πραγμάτων που ακούω και της αγάπης που εισπράττω. Είχε τύχει μια μέρα, σε μια παράσταση να νιώθω πως δεν είμαι πολύ καλή, αλλά να εισπράττω πολλή αγάπη από κάτω. Όταν τελείωσε η παράσταση, με πλησίασαν δυο παιδιά και μου είπαν, “κυρία Βάσω, ο κόσμος σας αγαπάει”. Η απάντησή μου τότε ήταν, “ναι το ξέρω”. Αλλά δεν το είπα με κανενός είδους αλοζονία. Απλώς ντράπηκα να το συνεχίσω. Ήθελα να συνεχίσω και να πω, “ελπίζω να ήμουν άξια αυτής της αγάπης που μου έχει ο κόσμος”.

Αν η κόρη σας, σας έλεγε ότι θα ήθελε να ασχοληθεί με την υποκριτική, πώς θα αντιδρούσατε;

Αν το παιδί μου ήθελε πραγματικά κάτι τέτοιο, δεν θα του το απαγόρευα σε καμία περίπτωση. Μέχρι στιγμής όμως, δεν έχει εκφράσει καμία τέτοια επιθυμία. Το επάγγελμά μας είναι αρκετά ανασφαλές. Από αυτή την άποψη δεν θα ήθελα να ασχοληθεί με αυτό. Θα προτιμούσα να ασχοληθεί με μια επιστήμη, όπως τα οικονομικά που ασχολείται τώρα. Βέβαια, αν στην πορεία αλλάξει γνώμη και θελήσει να παιδευτεί στην υποκριτική, εγώ θα είμαι εδώ να τη βοηθήσω. Με την προϋπόθεση βέβαια, ότι έχει ταλέντο. Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι ότι δε θα την απέτρεπα από κανένα θέλω της.

Εκείνη σας κάνει κριτική για τις δουλειές σας;

Πάντα και μπορώ να πω πως έχει και πολύ σωστό κριτήριο. Η Μαρίλια από 3,5 μηνών βρίσκεται στα θέατρα. Πολλές φορές με αφήνει άναυδη από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται πράγματα στις δουλειές που με βλέπει να παίζω.

Έχετε αυτή τη σχέση μαμάς-φίλης ή είστε η πιο κλασική μαμά;

Ναι, είμαστε και φίλες αλλά πάντα, πρώτος έρχεται ο ρόλος της μαμάς. Είμαι πάντα αυτή που θα πει την αλήθεια και η κόρη θα γκρινιάξει λίγο αλλά είναι και η ηλικία αυτή. Μετά τα 25 της θεωρώ πως θα καταλάβει καλύτερα πως ό,τι λέω το λέω για το καλό της (γέλια)

Η δουλειά σας, σας κάνει να ξεχνιέστε;

Η δουλειά, από τη φύση της είναι τέτοια που απαιτεί τεράστια στοχοπροσήλωση. Δε μπορείς να παίζεις και να σκέφτεσαι άλλα πράγματα που συμβαίνουν στο σπίτι, για παράδειγμα. Ακόμη και άρρωστος να είσαι πολλές φορές καλείσαι να το ξεχάσεις πάνω στη σκηνή. Μου έχει συμβεί να είμαι άρρωστη, με 40 πυρετό και να φτάσω σε σημείο να ζητήσω βοήθεια από τον θείο μου για να με μεταφέρει στο θέατρο. Εκείνη τη μέρα, θυμάμαι ότι όταν μετά το τέλος της παράστασης με ξαναπήρε για να γυρίσει σπίτι μου είπε, “συγγνώμη, η φωνή σου πάνω στη σκηνή, ήταν αλλιώς, δε φαινόσουν με πυρετό, δεν έβηχες”. Πάνω στη σκηνή είσαι στρατιώτης.

Το άγχος της σκηνής είναι κάτι που συνηθίζεται;

Πάντα υπάρχει άγχος. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή. Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που στο πέρασμα του χρόνου τα κατακτάς λίγο περισσότερο. Ωστόσο, πάντα η ανάγκη και η επιθυμία να γίνεις καλύτερος θα προκαλούν άγχος.