Είναι ηθοποιός, σύζυγος, μητέρα. Και αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες με ένα πρωτόγνωρο πείσμα, με μια αστείρευτη θέληση και μια θετικότητα που δεν τη συναντάς εύκολα. Η Ναταλία Δραγούμη δεν προσπαθεί. Είναι απλά ο εαυτός της. Μία ακόμη πτυχή του μας αποκαλύπτει στην συνέντευξή της στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι νοσταλγείς από τα πρώτα σου χρόνια, ως ηθοποιός;
Την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά μου. Να φανταστείς, δεν πήγαινα καν να πληρωθώ, το ξεχνούσα! Μετά που το σκεφτόμουν, έλεγα «μα να πληρώνομαι για κάτι που αγαπάω τόσο πολύ και χαίρομαι τρελά όταν το κάνω;» και θυμάμαι μας κυνηγούσαν να μας δώσουν τα λεφτά. Ε, σήμερα τους κυνηγάμε εμείς! (γελάει)
Φοβάσαι μήπως στο μέλλον, τα παιδιά σου δεν θα έχουν την ανεμελιά που είχες εσύ κάποτε;
Ναι, αυτό πολύ το φοβάμαι! Τα πράγματα είναι παντού τόσο δύσκολα και, πλέον, η δική μας εποχή, δεν θυμίζει σε τίποτα τη σημερινή. Τώρα, τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίσουν άλλα πράγματα, σε άλλα δεδομένα απ’ ό,τι εμείς κάποτε. Πάντως, προσπαθώ να διατηρώ την παιδικότητά τους όσο μπορώ.
Αλήθεια, θα τα προέτρεπες ποτέ να φύγουν στο εξωτερικό;
Εννοείται και μακάρι να το κάνουν! Ήδη τα προετοιμάζω για κάτι τέτοιο. Τα παιδιά πηγαίνουν σε δίγλωσσο σχολείο, έτσι ώστε να έχουν τα εφόδια να φύγουν στο εξωτερικό, αν το θελήσουν. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσουν άλλους πολιτισμούς, άλλες κουλτούρες. Θα τους κάνει καλό, όπως έκανε και σε μένα όταν σπούδασα στο Παρίσι.
Είσαι παντρεμένη με τον σύζυγό σου εδώ και 10 περίπου χρόνια. Πώς διατηρείται ένας γάμος επιτυχημένος;
Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα! Τυχαία μάλλον. Δεν υπάρχει συνταγή, δεν είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις απλά και εύκολα, μέσα σε δύο βήματα ή να γυρίσεις ένα κουμπί. Οι σχέσεις είναι δύσκολες γενικά.
Οι συμβιβασμοί δεν βοηθούν;
Στην καθημερινότητά μας πολύ και όλους μας. Αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να σώσουν ένα γάμο που δεν πάει καλά. Εγώ είμαι με τον άντρα μου τόσα χρόνια επειδή το θέλουμε, όχι επειδή συμβιβαζόμαστε. Ποτέ δεν θα κρατούσα ένα γάμο, αν δεν περνούσα καλά μέσα σε αυτόν.
Κι όμως. Αυτό κάνουν πολλές γυναίκες, μόνο και μόνο για τα παιδιά τους.
Κακώς. Εγώ δεν μπορώ να συμβιβαστώ με μια δυσάρεστη κατάσταση, γιατί έτσι θα εγκλώβιζα και τα ίδια μου τα παιδιά μέσα σε αυτήν.
Ένιωσες ποτέ ενοχές απέναντι στα παιδιά σου, λόγω επαγγέλματος;
Αυτό μην το συζητάς καθόλου. Εννοείται! Είμαι βαθιά ενοχική σ’ αυτό το θέμα και νομίζω ότι οι ενοχές γεννήθηκαν όταν γέννησα και τα παιδιά μου. Τόσο άγχος για να είμαι καλή μητέρα, να ανταποκριθώ σ’ αυτόν τον τόσο απαιτητικό ρόλο, στις ανάγκες των παιδιών… Και, κάθε φορά που πάω στο θέατρο ή σε κάποια επαγγελματική υποχρέωση, νιώθω άσχημα απέναντί τους.
Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που είπες στον Άντι, το σύζυγό σου, «σ’ αγαπώ»;
Με γυρνάς πίσω πάρα πολλά χρόνια… Ούτε που θυμάμαι! Αλλά δεν του το είπα εύκολα. Όταν του το είπα, το ένιωσα βαθιά μέσα μου.
Δυσκολεύεσαι να πεις αυτήν τη λέξη;
Ναι, δεν λέω «σ’ αγαπώ» εύκολα, ούτε συχνά. Μόνο στα παιδιά μου το λέω συχνά και στον άντρα μου. Αλλά στην καθημερινότητά μου και με τους υπόλοιπους ανθρώπους, δεν το χρησιμοποιώ εύκολα.
Περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ