Σύμφωνος με την πρόταση του Γιώργου Καρατζαφέρη για την ελεύθερη χρήση όπλων από τους αστυνομικούς και τους απλούς πολίτες, όταν απειλείται η ζωή και η προσωπική τους ιδιοκτησία, είναι ο Νίκος Καρβέλας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με ένα ανατρεπτικό κείμενο μέσα από το blog του στο site της Αννίτας Πάνια, ofono.gr, ο γνωστός Έλληνας ερμηνευτής και συνθέτης τάσσεται υπέρ της χρήσης όπλων “εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών που κλέβουν, βιάζουν και δολοφονούν τις περισσότερες φορές ατιμωρητί”, όπως γράφει χαρακτηριστικά.
Το κείμενό του με τίτλο “Σαν ήχος αναστάσιμος…”, αναφέρει χαρακτηριστικά: “Χθες ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα από στόμα πολιτικού ανδρός κάτι που επιτέλους ξεφεύγει από τα στενά όρια της απόλυτης ηλιθιότητας και τιποτολογίας που χαρακτηρίζει τον πολιτικό λόγο των ανίκανων αυτών του κοινοβουλίου.
Μιλάω για τον Γιώργο Καρατζαφέρη και την εισήγησή του, εκτός του μαντρώματος των λαθρομεταναστών, να έχουν νόμιμο δικαίωμα οι πολίτες αυτής της χώρας να προστατεύουν τη ζωή τους και τα υπάρχοντά τους. Να έχουν το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπλα εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών που κλέβουν, βιάζουν και δολοφονούν τις περισσότερες φορές ατιμωρητί.
Βέβαια αυτή η χώρα έχει συνηθίσει στον βιασμό της από τα επίλεκτα τέκνα της χρόνια τώρα, γιατί να ασχοληθεί με τους ανώνυμους αλλοδαπούς; Αυτοί είναι ένα απλό πταίσμα μπροστά στο παρατεταμένο έγκλημα που βιώνει η Ελλάδα τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες”.
Συνεχίζοντας, ο Νίκος Καρβέλας ανέφερε πως ο πολιτικός κόσμος πρέπει να αφήσει στην άκρη το “ηλίθιο δογματισμό”, τονίζοντας πως το θέμα των λαθρομεταναστών είναι μια μάστιγα της εποχής.
“Το σύνταγμα και οι νόμοι θα έπρεπε να αλλάζουν και να αναπροσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών. Η μετριοπαθής πολιτική και η εθελοτυφλία των ηλίθιων και ανίκανων αυτού του κοινοβουλίου, οδηγεί μόνο στην καταστροφή αυτής της χώρας και τη συνεχή ταπείνωσή της. Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραίες λύσεις. Ακραία πνεύματα. Δυστυχώς όμως δεν φτάνει μόνο ένας Καρατζαφέρης, χρειάζονται πολλοί περισσότεροι για να βρει η έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και την πρακτική της σημασία…”
Τέλος, σημείωσε: “Έστω όμως και σαν απλή εισήγηση που δεν θα βρει ποτέ της ευήκοα ώτα και θα θαφτεί για πάντα κάτω από την ισοπεδωτική ηλιθιότητα των ισχυρών και των πολλών, στα δικά μου τα αυτιά ακούστηκε σαν ήχος αναστάσιμος…”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ