Ν. Κοντογεώργη: Νιώθει περισσότερο “Λυσιστράτη” ή “Βίβιαν”; Τι την τρελαίνει στο ρόλο της στο “Παρτάλι”;

Εισέβαλε στα σπίτια μας ως Βίβιαν και μας κατέκτησε αμέσως με τις έξυπνες ατάκες της και το χαμόγελό της. Η Νάντια Κοντογεώργη υποδύεται τη Μυρίνη στη «Λυσιστράτη», στον πρώτο αριστοφανικό της ρόλο, και δηλώνει «πολύ τυχερή» γι’ αυτό που της συνέβη με το «Κάτω Παρτάλι». Τον χειμώνα θα επιστρέψει στο μιούζικαλ, είδος που αγαπά και την ανέδειξε στο θέατρο, ως Μαρία στη «Μελωδία της ευτυχίας».

-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη Μυρίνη;
-Ως μια γυναίκα που έχει γνώση της θηλυκότητάς της και αντιλαμβάνεται με τι «όπλα» μπορεί να την οπλίσει αυτή η θηλυκότητα… Για κάθε γυναίκα ο δρόμος, για να εξερευνήσει το θηλυκό της κομμάτι, είναι διαφορετικός.

-Εχεις πιάσει τον εαυτό σου να χρησιμοποιεί το «οπλοστάσιο» της Μυρίνης;
-Θέλω να οδηγηθώ στην αυτογνωσία. Κυρίως παρατηρώ… Εχω καταλάβει κάποιες φορές ότι μια συμπεριφορά μου έχει να κάνει με τη χρήση της θηλυκής πλευράς μου, με σκοπό να προσελκύσω.

-Πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει η Λυσιστράτη σε μας;
-Ως μια πολύ καλή αφορμή, για να σκεφτούμε για τις ουτοπίες που φτιάχνουμε όλοι και με ποιον τρόπο θα μπορέσουμε να τις κατακτήσουμε… Ολοι φέρουμε μια Λυσιστράτη μέσα μας, όλοι έχουμε ένα παιδικό κομμάτι που φαντασιώνεται κόσμους ιδανικούς. Είναι η κινητήριος δύναμή μας και τα καύσιμα στην ενήλικη ζωή μας, για να κατακτήσουμε αυτά που θα μας οδηγήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο. Ο καθένας με τον τρόπο του και με τις προσλαμβάνουσές του.

-Εχεις δημιουργήσει τις δικές σου ουτοπίες; Και ποιες είναι αυτές;
-Κάθε μέρα προσθαφαιρώ στοιχεία στον ιδανικό μου κόσμο, ιδανικό εαυτό, ιδανικές σχέσεις. Νομίζω αν μπορώ να πω κάτι γι’ αυτά, είναι ότι μάλλον έχουν ένα κοινό: Οτι πορεύονται στον δρόμο της αγάπης και του φωτός. Αυτοί οι όροι επαναπροσδιορίζονται συχνά και οδηγούν στην αλλαγή.

-Αποτελεί ζωτικό στοιχείο η ουτοπία στη ζωή των ανθρώπων;
-Οταν δεν λειτουργεί εμμονικά ως αυτοσκοπός αλλά ως ζωτικό στοιχείο, ναι .

-Μια αντίστοιχη κίνηση σαν της Λυσιστράτης σήμερα θα είχε αποτέλεσμα;
-Είναι διαχρονικό το πρόβλημα της εξουσίας και των μαχών που έχουμε να δώσουμε στη ζωή και στο κοινωνικό σύνολο. Δεν ξέρω τι θα κατάφερνε στην εποχή αυτή μια Λυσιστράτη… Θα ήθελα να τα κατάφερνε…

-Είσαι αισιόδοξη;
-Είμαι. Κι όταν η συνθήκη δεν το ευνοεί, προσπαθώ…

-Σε επηρεάζουν αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Πώς ξεφεύγεις;
-Δεν γίνεται να μη σε επηρεάζει η αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά έχω επιλέξει, ούσα ηθοποιός, να μην ξεφεύγω, να μην τα προσπερνώ, αλλά να τα κατανοώ και να αντιπροτείνω.

-Θεωρείς ότι το θέατρο, η τέχνη γενικότερα, μπορεί να λειτουργήσει ως παρηγορία; Ή ως πράξη αντίστασης;
-Αρκεί να λειτουργεί! Και να συγκινεί, να κινεί.

-Εχεις χιούμορ ως άνθρωπος; Το θεωρείς απαραίτητο στοιχείο στην καθημερινότητά σου;
-Είναι εγγενής ανάγκη να επικοινωνώ με χιούμορ και με τους ανθρώπους και συνολικά με τη ζωή. Είναι ο κώδικάς μου και είμαι ευγνώμων που είναι αυτός. Ασε που γνωρίζεσαι πολύ γρηγορότερα με τους ανθρώπους. Το γέλιο είναι αποκαλυπτικό. Κι εμένα μ’ αρέσει να χαμογελάω, να γελάω, να ξεκαρδίζομαι, να πονάει η κοιλιά μου απ’ τα γέλια, να πιάνεται η αναπνοή μου απ’ το νευρικό γέλιο, να γελάω μέχρι δακρύων… Και τώρα τελευταία έχω σταματήσει να χτυπάω ξύλο για να μου βγει σε καλό. Δεν χρειάζεται να νιώθουμε ότι θα τιμωρηθούμε επειδή γελάμε!

-Η Βίβιαν στο «Κάτω Παρτάλι», ο πρώτος σου μεγάλος ρόλος στην τηλεόραση, σου χάρισε δημοσιότητα, σε έβαλε σε δεκάδες σπίτια και σε έκανε αγαπητή…
-Είμαι πολύ τυχερή. Βιώνω μια ευτυχή συγκυρία που είναι δεν είναι εύκολο να συμβεί… Εχει πολλή αγάπη όλο αυτό.

-Γιατί θεωρείς ότι η σειρά γνώρισε τόσο πολύ μεγάλη απήχηση;
-Ευτυχής σύμπτωση: σενάριο, πρωταγωνιστές, ωραίο κλίμα. Νιώθουμε ασφαλείς. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, δεν μπορεί παρά αυτό που θα δημιουργηθεί να είναι τόσο όμορφο!

-Σου αρέσει η Βίβιαν ως τύπος;
-Πολύ. Τρελαίνομαι.

-Πόσο αυστηρά είναι δομημένος ο ρόλος από τον σεναριογράφο και πόσο έχεις προσθέσει τις δικές σου πινελιές;
-Οι κατευθυντήριες γραμμές σεναριακά είναι πολύ σαφείς. Υπάρχει μια συγκεκριμένη γραμμή, η οποία σου αφήνει το περιθώριο να εμπνευστείς για να δημιουργήσεις.

-Σου μοιάζει η Βίβιαν; Είσαι τόσο σουρεάλ στη ζωή σου; Ή έστω είσαι σουρεάλ;
-Σουρεάλ είμαστε όλοι σε στιγμές. Οτιδήποτε υπερρεαλιστικό και υπερβατικό με γοητεύει. Αρα σκέψου πόσο γοητευμένη είμαι από τη Βιβιαν!

-Φοβάσαι μήπως ο ρόλος της Βίβιαν αποβεί παγίδα; Ισως να μην καταφέρεις να τον ξεπεράσεις;
-Μα οι ρόλοι δεν είναι στόχοι που πρέπει να κατακτώ. Είναι πηγή χαράς και δρόμοι για την αυτογνωσία και την αυταγάπη!

-Εχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι μπορεί να καταφύγεις σε μια μανιέρα; Πώς θα το αποφύγεις;
-Δεν το έχω σκεφτεί. Θα ήταν προδοτικό για τη Βίβιαν να αρχίσω να τη μετονομάζω σε σειρές και παραστάσεις και να την περιφέρω! Δεν θέλω να της το κάνω αυτό!

-Πώς διαχειρίζεσαι τη δημοσιότητα που σου έχει χαρίσει η σειρά;
-Με ψυχραιμία και χαρά, νομίζω.

-Γυρίζεις στον δρόμο όταν σε φωνάζουν Βίβιαν;
-Φυσικά! Συνήθως κερδίζει το βλέμμα μου ένα χαμόγελο.

-Τι θα δούμε του χρόνου στο «Κάτω Παρτάλι»;
-Δεν έχω ιδέα! Δεν έχουμε στα χέρια μας κανένα επεισόδιο!

-Εχεις δηλώσει ότι έχεις κάνει ψυχανάλυση. Συνεχίζεις; Τι ανακάλυψες μέσα από αυτήν τη διαδρομή για τον εαυτό σου;
-Συνεχίζω γιατί ανακάλυψα ότι η διαδρομή είναι μεγάλη!

-Ασχολείσαι με την εικόνα σου; Σε ενδιαφέρει η εξωτερική σου εμφάνιση;
-Με ενδιαφέρει, αλλά δεν με καταδυναστεύει. Ανάμεσα στο κομμωτήριο και σε έναν καφέ με φίλους θα προτιμήσω το δεύτερο.

-Τι είναι αυτό που προσέχεις πρώτα σε έναν άνθρωπο;
-Τα μάτια του.

-Αφησες την «ασφάλεια» της Νομικής για την «ανασφάλεια» του ηθοποιού. Δυσκολεύτηκες; Είσαι ο άνθρωπος των αποφάσεων;
-Αφησα την ανασφάλεια της επιστήμης που δεν ανήκε στο πεδίο των ενδιαφερόντων μου για την ασφάλεια της τέχνης που με πληροί… Οι αποφάσεις συναισθηματικής επιβίωσης μου είναι εύκολες γιατί δεν έχω να σκεφτώ. Στις υπόλοιπες χρονοτριβώ.

-Θα έλεγες «ναι» στη διαφήμιση;
-Ανάλογα με το προϊόν και το σενάριο

-Δεν έχουν ασχοληθεί με την προσωπική σου ζωή. Ετυχε ή την προστατεύεις καλά;
-Με αφορά να επικοινωνώ τη δουλειά μου.

-Με τη μικρή οθόνη τα έχεις πάει άριστα. Ποια η σχέση σου με τη μεγάλη οθόνη;
-Μέχρι στιγμής ενθουσιώδης θεατής και εν λαχτάρα και δυνάμει κινηματογραφική ηθοποιός!

-Μιούζικαλ ξανά τον χειμώνα. Πως νιώθεις που θα πρωταγωνιστήσεις στη «Μελωδία της ευτυχίας». Πώς νιώθεις;
-Αυτό ήταν όνειρο ζωής. Θα υποδυθώ τη Μαρία, στην παραγωγή που ανεβαίνει στο «Παλλάς», σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου. Αγαπώ πολύ το μιούζικαλ, έχω δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά κι οι προσλαμβάνουσές μου είναι τέτοιες που πάντοτε με συγκινούσε η σύμπτωση των τεχνών. Ευκαιρία να το απολαύσω!

-Κάνεις όνειρα;
-Κάθε μέρα! Τα όνειρά μου κάθε φορά έχουν να κάνουν με το συνεχή επαναπροσδιορισμό της αγάπης και του φωτός στη ζωή μου. Κάνω ευχές, όνειρα και ευγνωμονώ συχνά αυτόν που τα εισπράττει.

-Υπάρχει κάτι για το οποίο θα πάλευες μέχρι τέλους, για να το κατακτήσεις;
-Την ευτυχία! Μέχρι τέλους θα παλεύω!

Πηγή: TV Εθνος