Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, το πάθος του για το τραγούδι, την οικονομική κρίση, αλλά και τις κακές συμπεριφορές συναδέλφων του μίλησε ο Νίκος Βέρτης σε συνέντευξή του στον Κυριακάτικο Τύπο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μιλώντας στο People του Πρώτου Θέματος, ο διάσημος λαϊκός τραγουδιστής εξηγεί πως όσες δουλειές και να αναγκάστηκε να κάνει στο παρελθόν, εκείνη του τραγουδιστή ήταν που τον εξουθένωνε περισσοτερο.
Η ψυχολογική πίεση, ακόμα και η αγάπη του κόσμου μπορεί να σε ρίξει κάτω. Θεωρώ ότι δουλεύω πολύ σκληρά, πρώτα από αγάπη και μετά για το μεροκάματο! Όμως η αγάπη του γι’ αυτό που κάνει είναι πάνω απ’ολα: Αν τα μεροκάματα είναι μεγάλα καλώς να έρθουν. Εγώ δεν επεδίωξα ποτέ μεγάλο μεροκάματο. Αν αύριο δεν έχω δουλειά, το ίδιο θα κάνω και χωρίς να πληρώνομαι. Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί με πληρώνουν….
Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, αφού όπως ο ίδιος εξηγεί ήταν αναγκασμένος να δουλεύει σε εργοστάσιο ξυλείας και τελικά να μεταναστεύσει για να επιβιώσει εκείνος και η οικογένειά του. Φαντάσου ότι στην εφηβεία μου, που ήταν όλοι με τα μηχανάκια και περνούσαν καλά, εγώ έπρεπε να φύγω για την ξενιτιά… Πάντα αναρωτιόμουνα πώς γίνεται να έχουν όλοι οι άλλοι λεφτά και εμείς να δουλεύουμε και να μην έχουμε! Όσο όμως και αν όλα αυτά μοιάζουν άσχημα, ο ίδιος μας βεβαιώνει πως θα τα έκανε έτσι όπως ακριβώς συνέβησαν, αφού οι δυσκολίες των έκαναν αυτό που είναι σήμερα.
Φτάνοντας στο σήμερα ο τραγουδιστής παραδέχεται πως έχει γίνει μάρτυρας πολύ άσχημων συμπεριφορών από πλευράς συναδέλφων και επιχειρηματιών. Όπως όμως εξηγεί, του είναι αδιανόητο να πληρώνεται όταν άλλοι στο ίδιο μαγαζί μένουν απλήρωτοι: “Θεωρώ άσχημο να πληρωθεί ο επιχειρηματίας και ο τραγουδιστής όνομα και να μην πληρωθεί αυτός που πλένει πιάτα στην κουζίνα. Είναι ντροπή”! Μάλιστα εξηγεί πως όπου κι αν δουλεύει, είναι απαίτησή του να πληρωθούν πρώτα όλοι οι εργαζόμενοι και αυτός τελευταίος. Άλλωστε εκμυστηρεύεται πως κάποιο βράδυ που το μαγαζί δεν πήγε καλά, χρειάστηκε να βγάλει λεφτά από την τσέπη του για να πληρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ